36
“ผมล้อเล่น แถวนี้ไม่มีหรอกงูห่งงูเห่า งูแถวนี้ก็ไม่เยอะด้วย ผมเพิ่งเคยเห็นลูกงูเขียวเป็นตัวแรกตั้งแต่มาทำงานที่นี่”
วิษณุตัดสินใจบอกความจริง หม่อมราชวงศ์สาวมองหน้าทะเล้นของชายข้างกายนิ่ง ก่อนจะขยับตัวถอยห่างโดยอัตโนมัติ ความกลัวกลายเป็นความโกรธเพราะไม่เคยเสียหน้าครั้งใดมากเท่าครั้งนี้มาก่อน
“นายหลอกฉันเหรอ” เธอทำเสียงเขียว “มีความสุขมากหรือไงที่แกล้งฉันเนี่ย รู้ไหมว่าฉันเกลียด ฉันกลัวงูแค่ไหน ถ้าฉันหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง อั้ก อั้กๆๆ”
กำปั้นน้อยๆ ระดมทุบไปยังท่อนแขนของเขาหลายครั้งด้วยความคับแค้นใจ วิษณุไม่ได้ปัดป้องในคราแรก ปล่อยให้สาวเจ้าทุบตามใจชอบ แต่พอทนเจ็บไม่ไหวจึงคว้ามือนุ่มทั้งซ้ายขวาของเธอเอาไว้ และกระชากร่างอวบอิ่มมานั่งข้างตน
“ผมไม่ใช่กระท้อนนะ ทุบอยู่ได้”
เขาพูดไปด้วยยึดมือเล็กที่พยายามจะดึงออกจากมือของตนไปด้วย แต่ทว่าสาวเจ้าคราวนี้ไม่ยอมง่ายๆ ลุกขึ้นยืนแล้วดึงมือขอ
