เปรี้ยง! ครานี้ของจริงสายฟ้าผ่าลงมากลางเมืองหลวงแคว้นเว่ยแต่ไม่ได้สร้างความเสียหายใดต่อบ้านเมือง แต่มันผ่าเส้นความอดทนของหลี่เหมยซินซะงั้น นางพยายามควบคุมสติไม่ให้มือที่ถือดินสอร่างภาพอยู่ข่วนใส่หน้าหม่าฉวี่หลิน สตรีที่มาพร้อมสหายเก่าพวงตำแหน่งว่าที่คู่หมั้น
ดูมัน! พอเหยียนเฟิ่งนั่งลงแทนที่เจ้าตัวจะนั่งฝั่งตรงข้ามนางกลับเดินเข้าหาเหยียนเฟิ่งแล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าตนซับหยาดฝนบนใบหน้าของบุรุษ ส่วนคนโดนบริการก็นั่งนิ่งปล่อยผ่าน โอ้ยยัยนี่มันน่าตบสักที อะไรจะสวีทกันปานนั้น ไปหวานกันไกลๆ ตาข้าไม่ได้รึ
‘เว่ยเหยียนเฟิ่ง! ท่านคือคนที่สวรรค์ส่งมาทดสอบความอดทนของข้ารึ’ ฉันรู้สึกคัดไม้คัดมืออยากกระชากหัวหม่าฉวี่หลินที่ทำตัวสนิทสนมกับว่าที่คู่หมั้นผู้อื่นได้ออกหน้าออกตา น่าหมั่นไส้จริง แต่ต้องเก็บความแค้นไว้ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา เดี๋ยวเสียแผนหมดใจเย็นๆ
คดีตกน้ำตกท่ายังไม่เคลียร์อยากจะสร้างคดีเพิ่ม หลี่เหม
