“น้องห้า แท้จริงแล้วเจ้าสามารถเหาะเหินได้ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เจ้า แต่เป็นเพราะกระบี่เล่มนี้กำลังแกล้งเจ้าเพียงเท่านั้น...”
เมิ่งฉิงเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ยากจะคาดเดา
เมื่อได้ทราบคำตอบจากผู้เป็นพี่ชายแล้วก็พลันทำให้นางเดือดดาลขึ้นมาทันที
“กระบี่เยี่ยงเจ้านอกจากจะไม่ช่วยข้าผู้เป็นนายแล้ว ซ้ำยังคอยกลั่นแกล้งข้า คอยดูเถิดข้าจะหาอาวุธที่ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่ามาเย้ยหยันเจ้า!”
เมื่อพูดจบเจ้ากระบี่ขี้แกล้งก็พลันตอบสนองต่อคำพูดของนางทันที กระบี่สั่นไปมาด้วยความไม่พอใจก่อนจะเหาะหนีนางไปโดยไม่ใยดี
ยังไม่ทันที่ข้าและพี่สี่จะได้วิ่งตามเจ้ากระบี่จอมเกเรนั่นไป แสงสีแดงจากจันทราก็สาดส่องไปยังจุดจุดหนึ่งของป่าทางทิศตะวันตก ทันทีที่แสงจันทราส่องกระทบไปที่ป่า บริเวณป่าก็ตอบสนองต่อแสงนั้นเป็นอย่างดี
กลิ่นอายแห่งความตายแผ่ขยายไปทั่วบริเวณ เมิ่งฉิงที่เพิ่งฝึกฝนพลังปราณมาหมาดๆก็รับรู้ถึงสิ่งที่น่าหวาดกลัว
