หลังจากที่ทุกๆคนแยกย้ายกันไปตามป้ายหมายเลขจนเสร็จสิ้น พวกเขาก็เริ่มต้นการพูดคุยกันในหัวข้อการฝึกฝนบำเพ็ญตบะเป็นเซียน รอบๆตัวของพวกเขาต่างเปล่งประกายไปด้วยความสดใสและร่าเริง ในขณะที่กลุ่มของข้านั้น... บุคคลทั้งสี่ต่างมองเฉไฉไปทางอื่นโดยไม่ยอมพูดคุยกัน “เอ่อ...พวกเรามาพูดคุยเรื่องบำเพ็ญตบะกันดีหรือไม่?” “...” “หึ” ใบหน้าของหมิงซินเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นม่วงคล้ำก่อนจะกลับไปสู่ใบหน้าที่ปกติ แม้ว่าเขาจะโกรธหรือโมโหมากเพียงใด แต่เขาเองก็มิอาจแสดงกิริยาเช่นนั้นออกไปได้ ท้ายที่สุดเขาจึงจำใจที่จะต้องปล่อยโทสะให้ลอยหายไปตามสายลม หมิงซินนั่งคุกเข่าพร้อมกับก้มหน้างุดลงไป ในที่สุดบรรยากาศมาคุก็หวนกลับมาอีกครั้ง... ในขณะนั้นเมิ่งฉิงก็ได้สหายเพิ่มขึ้นมา กลุ่มของเขาเต็มไปด้วยผู้คนที่เก่งรอบด้านมารวมตัวกัน คนหนึ่งเชี่ยวชาญด้านปรุงยา คนหนึ่งเชี่ยวชาญคาถาและปราณธาตุ คนหนึ่งเชี่ยวชาญการหลอมอาวุธ อีกคนก็