วิหคร่างยักษ์บินร่อนลงสู่ขุนเขาหลักแห่งทิศบูรพา อากาศเย็นสบายพัดผ่านมาโดยไม่ขาดสาย ขุนเขาแห่งนี้ถูกปกคลุมไปด้วยม่านอาคม หากไม่สังเกตให้ดี จะดูเหมือนว่าขุนเขาแห่งนี้เป็นขุนเขารกร้างทั่วๆไป
ข้าและกลุ่มของเมิ่งฉิงพากันลงมาจากวิหคของลู่จิน
“ข้าส่งพวกเจ้าได้เพียงเท่านี้ หน้าที่ของข้าได้สิ้นสุดลงแล้วหวังว่าพวกเราจะได้พบเจอกันอีก”
“หวังว่าจะได้พบกันอีกเช่นกัน!”
พวกข้าตอบออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
พวกเรายืนจับกลุ่มกันโดยไม่ไปไหน เหตุเป็นเพราะพวกข้าไม่รู้จักเส้นทางของขุนเขาหลักแห่งนี้ หากเดินออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าอาจจะโดนอะไรทำร้ายก็เป็นได้ ใครจะไปรู้...ใช่หรือไม่?
เงาร่างทั้งสองโผล่ออกมาจากที่ใดสักแห่ง พวกเขาเดินมาทางกลุ่มของข้าแล้วผายมือออกมาพร้อมๆกัน
“ศิษย์สำนักหยางอิน เชิญทางนี้”
พวกข้าพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะเดินตามร่างทั้งสองนั้นไป
ด้านหน้าของข้าเป็นสะพานขนาดใหญ่ที่ทอดยาวไปไกลจนสุดลูกหู
