“แผนย้อนรอยแบบนี้ จะสำเร็จรึวะอาร์ม” อณวัฒน์ก้าวขึ้นมายืนเคียงข้าง แตะไหล่เพื่อนรักเบาๆ
“เงิน ทำได้ทั้งนั้นแหละวัฒน์”
“ไม่จับมันเข้าคุกวะ ในเมื่อเรามีพยานตัวเป็นๆ ขนาดนี้”
“อย่างนั้นมันก็หลุดสิวะ ไอ้คนที่มันส่งมา ก็ต้องโดนมันเก็บ จะมีพยานที่ไหนมาให้การล่ะ” คำพูดของพงษ์ระพี ทำให้อณวัฒน์คิดตามกระทั่งเห็นด้วย
ไม่นานปกรณ์กลับมาพร้อมคนงานทั้งสองคน พากันออกไปจากแคมป์เมื่อครู่พร้อมหน้าตาเข้งขึง
“กลับกรุงเทพฯ” ผู้เป็นนายออกคำสั่งทันทีที่เห็นบอดี้การ์ดหนุ่มกลับมา “ทุกคนฝากเป็นหูเป็นตาแทนฉันด้วยนะ ถ้าทุกคนซื่อสัตย์กับฉัน ฉันรับรองค่าตอบแทนที่ได้คุ้ม” พอกล่าวจบ เขาก็พาร่างสูงออกจากแคมป์ไป โดยมีคนงานมากมายยืนรอส่ง
“จัดการทุกอย่างให้แนบเนียน มันต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม”
“ครับ ไอ้คนนั้นมันไม่กล้าหือหรอกครับ” ปกรณ์นึกไปถึงไอ้โจรมือสมัครเล่น เขาขู่มันไปหลายตลบ จนหงอ จึงกลับมา
