เพียงเช้าวันใหม่มาเยือน สภาพภายในตำหนักอิ๋งชุนล้วนยังคงอยู่เช่นเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อยราวกับในค่ำคืนที่ผ่านมานั้นไม่มีสิ่งใดหรือผู้ใดเข้ามากล้ำกรายเลย
พระชายาเซี่ยอิงลั่วยังคงนอนตื่นสายเฉกเช่นเช้าวันแรกที่ตื่นบรรทม แขนขายังคงออกจากผ้าห่ม เสี่ยวจือเข้ามาแล้วก็ลอบบ่นในใจว่าโชคดีที่ท่านอ๋องเสด็จออกไปตั้งแต่ยังไม่เข้ายามเหม่า จึงยังพอรักษาหน้าตาของพระชายาเอาไว้ได้บ้าง ดังนั้นก่อนที่ชื่อเสียงของพระชายาจะป่นปี้ไปมากกว่านี้จึงรีบปลุกแล้วปรนนิบัติล้างหน้าเปลี่ยนอาภรณ์อย่างรีบเร่ง จนกระทั่งเห็นเสวยมื้อเช้าเรียบร้อยถึงได้เบาใจ แถมยังรู้สึกโล่งใจขึ้นในยามที่เห็นพระชายายอมให้หัวหน้ากงกงประจำวังเข้าเฝ้าถวายรายงานเกี่ยวกับการดูแลจัดการภายในวัง
เห็นเซี่ยอิงลั่วเริ่มสนใจงานในฐานะตำแหน่งตัวเองเช่นนั้น หน้าของเสี่ยวจือยิ่งเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ดังนั้นจึงรีบร้อนหาขนมของว่างมาปรนนิบัติไม่ได้ขาด
