เว่ยจิ่นอิ่งรู้ดีว่าการปล่อยให้ชายารักสร้างความวุ่นวายกำจัดคนของฮองเฮาออกจากวังอู่เทียน ย่อมทำให้สตรีผู้เป็นใหญ่ในวังกลางโกรธเคืองเป็นแน่ ดังนั้นก่อนที่อีกฝ่ายจะลงมือเขาจึงรีบเตรียมการเอาไว้ โดยไม่ลืมขอความร่วมมือจากเซี่ยอิงลั่ว เมื่อตกลงกันเรียบร้อยจิ่นอ๋องพลันกลับคืนสู่ปกติ เคยเย็นชากับ พระชายาเช่นไรย่อมต้องเป็นเช่นนั้น
ยังไม่พ้นยามเหม่าดีเซี่ยอิงลั่วจึงถูกท่านอ๋องปลุกขึ้นมานั่งเล่นละครฉากใหญ่ เพียงนางพยักหน้าพร้อมเผชิญกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็พลันเห็นท่านอ๋องขว้างถ้วยน้ำชาทิ้งลงพื้น ส่งเสียงกังวานจนทำเอาผู้คนในตำหนักอิ๋งชุนแตกตื่น
และก่อนที่ผู้คนด้านนอกจะพุ่งเข้ามา นางก็พลันลงจากเตียงไปนั่งนั่งคุกเข่าร้องห่มร้องไห้กล่าวขออภัยจนปากสั่นมือสั่นไปหมด “หม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะ ท่านอ๋องได้โปรด...”
“หลายวันมานี้ข้าดีกับเจ้ามากไปใช่หรือไม่ เจ้าถึงได้ใช้อำนาจบาตรใหญ่ก่อความวุ่นวายภายในวังอู่เทีย
