“แน่ใจเหรอคะว่าจะให้หนูไปด้วย...” ฉันถามย้ำขณะกำลังแต่งตัวพร้อมๆ กันกับเขา
“ทำไม...มีนัดกับไอ้หมอนั่นที่มาส่งเมื่อวานเหรอ”
“ไม่ได้นัดอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ คุณหึงหนูเหรอ” ฉันถามเย้าเพราะพี่เพิร์ทจิกกัดฉันตลอดเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“...” ท่าทีเขาชะงัก...แต่ก็เพียงชั่ววูบสีหน้ากลับกลายเป็นความไม่พอใจเคลือบแฝงเอาไว้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความเครียดเรื่องลูกสาวที่ตอนนี้ยังอยู่ในโรงพยาบาล และพวกเรากำลังจะไปเยี่ยมเธอด้วยกัน
“เสร็จแล้วก็รีบไปกันเถอะแล้วก็ลืมเรื่องความหึงหวงนั่นซะโอลีฟ มันไม่มีวันเกิดขึ้นหรอก เราก็รู้อยู่แล้วแก่ใจ”
พี่เพิร์ทเดินออกจากห้องไปแต่ทิ้งระเบิดเวลาแขวนติดอยู่กับหัวใจของฉันอีกครั้ง ตอกย้ำ...สะกิดเตือนให้รู้ว่าตัวเองยืนอยู่จุดไหน และไม่เคยเหลือทางเลือกให้ก้าวเดิน เขาปิดกั้นให้ดำมืดเสียสิ้น
หรือแท้จริงแล้ว...ตัวฉันเองต่างหากที่ไม่ยอมหันหลังจากไป...
ความเงี
