กล้ามากนะ

1325 คำ
ตอนที่6 กล้ามากนะ เธอมิดชิดกว่าทุกครั้งด้วยเสื้อครอปตัวสั้น คู่กับกางเกงยีนส์ขาวยาว ถึงจะปิดเนินเนื้ออวบแต่ก็ยังแอบเปิดหน้าท้องแบนราบให้เห็นอยู่ดี “อ้าว อ๊ะอายไม่มาด้วยเหรอ” “ไม่มาหรอก รายนั้นแพ้ควันบุหรี่ด้วย” “อ๋อ ไม่มาน่ะดีแล้วเล่นสูบกันในนี้เลยถ้าไฟไหม้นะไม่อยากจะคิด” ทับทิมส่ายหน้าตอนเที่ยวแรก ๆ ก็เบื่อเหมือนกัน แต่ก็เริ่มชินขึ้นมาแล้วเพราะเที่ยวทุกคืน “พลอยใส” “หือ?” “เมื่อคืนเธออยู่ที่ชั้นวีตลอดมั้ย” “ตลอดสิ สั่งเหล้ามาเต็มโต๊ะแล้วอะ” “แล้ว...” “พี่เจเลอร์ใช่มั้ย พอเธอกับอ๊ะอายลงมาเขาก็ลุกเลย” “อ๋อ... แล้วเพื่อนเขาล่ะ” ไม่บ่อยที่คนทะมัดทะแมงอย่างแสนดีจะแสดงอาการประหม่าให้เห็น พลอยใสเลิกคิ้วมองเธอก่อนจะถามกลับ “เพื่อนคนไหนล่ะ มีสองคน” “ไอ้ไมค์” “แสน! อย่าไปเรียกอย่างนี้ให้พี่เขาได้ยินเลยนะ รายนั้นไม่ชอบมาก ๆ เลยล่ะถ้ามีผู้หญิงเรียกเขาแบบนั้น” พลอยใสพูดใกล้หูเพื่อให้ได้ยินอย่างชัดเจน เธอจึงอดเบะปากไม่ได้ ‘ก็เลวขนาดนั้น มาหวั่นไหวอะไรกับแค่โดนด่า’ “พี่ชายเราเล่าให้ฟังว่าอาจารย์คำนวนคนเก่าแค่เรียกเขาว่าไอ้นะ เช้าวันต่อมาโดนไล่ออกเลย” “บอบบางทั้งที่สันดานก็ไม่ได้ดีน่ะนะ” “แสนดี! หยุดเลยนะเดี๋ยวเขามาได้ยินเธอจะเดือดร้อน” “แล้วทีมันทำอ๊ะอายล่ะ แค่ด่ายังเทียบไม่ได้เลยนะกับสิ่งที่เพื่อนเราเจอ” พลอยใสได้แต่ยิ้มเฝื่อนให้กลับมา เธอเองก็ไม่คิดว่าเจเลอร์ที่ตามจีบอ๊ะอายอย่างเปิดเผยจะทำไปเพราะแค่อยากชนะเดิมพัน ‘ใหญ่ขนาดเอาอาจารย์ออกได้เลยเหรอ แล้วที่ให้คนหลอกเธอล่ะ แล้วที่เข้าคอนโดเธอได้ทั้งที่ไม่ใช่คนในล่ะ’ “อีกแก้วมั้ย” “ไม่ล่ะ แก้วเดียวก็พอ(กลัวเมา)” ประโยคสุดท้ายเธอพูดในใจ “แต่งตัวมาซะสวยกินแก้วเดียวเนี่ยนะ” “ใช่ ว่าจะทักอยู่แต่งตัวซะเรียบร้อยปกติต้องเกาะอกเปิดนมเท่านั้น” “...” “แสนดี” “ฮ๊ะ” “เหม่ออะไรเนี่ย” “เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะทับทิม” “ช่างมันเถอะ ดูนักร้องดีกว่าได้ข่าวว่าสี่ทุ่มก็จะลงแล้ว” ถ้าไม่เกิดเรื่องนั้นป่านนี้เธอคงได้ไปยืนร้องเพลงใกล้ ๆ นักร้องที่ชื่นชอบ แต่วันนี้ดันกลายเป็นคนเฝ้าโต๊ะ เฝ้ากระเป๋าซะอย่างนั้น “จิ๊ แล้วจะได้กลับตอนไหนล่ะเนี่ย” ..... ไมเคิลลุกขึ้นพร้อมหญิงสาวหลังส่งสายตากันไปมาพอสมควรจนรู้กัน “ไปก่อนไอ้เคนอีกนะมึง” บาสแซวไล่หลังเพราะเป็นคนเดียวที่ไม่มีคู่ เขาเพียงแค่ไหวไหล่อย่างที่ชอบทำก่อนจะเดินนำหน้าหญิงสาวลงมาที่ชั้นล่าง “เราจะไปไหนกันคะ” “ห้องเธอ ได้มั้ยล่ะ” “ห้องแอมเหรอคะ” “ทำไม ผัวอยูู่?” ชายหนุ่มหันกลับมามองเธอที่สีหน้าละล่ำละลัก เขาถอนหายอย่างเบื่อหน่ายหรือจะกลับขึ้นไปที่ชั้นบนสุดดี ‘แต่อย่าดีกว่า’ “ห้องคุณได้มั้ยคะ พอดีว่าแอมอยู่กับพ่อ” “เหอะ” “หรือจะในรถคะ รถแอมได้นะ” เขาถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะให้คำตอบกับเธอ “อืม” สองร่างนัวเนียกันตั้งแต่ข้างรถ แต่เป็นฝ่ายหญิงซะมากกว่าที่เป็นฝ่ายปลุกเร้า ขณะที่เขาพิงรถของเธอเพื่อสูบบุหรี่อย่างใจก่อนจะโยนลงพื้นและใช้เท้าเหยียบดับมัน “แอมออนท็อปให้นะคะ” “ก็ต้องเป็นอย่างนั้น ฉันทำเองปวดคอตาย” หนึ่งชั่วโมงต่อมา คนที่นั่งให้หญิงสาวร่อนเอวเริ่มหงุดหงิดที่เธอยังทำให้เขาสุขสมไม่สำเร็จ ทั้งที่เธอเองก็ครางกระเส่าเพราะถึงปลายทางไปแล้วถึงสองครั้ง “ไมค์คะ แอมไม่ไหวแล้วนะ” “ลุกออกไป ไม่ได้เรื่อง” “เดี๋ยวค่ะ ขอแอมพักแป๊บนึง” เธอยังไม่ยอมปล่อยเขาลงจากรถหากภารกิจไม่ลุล่วง ‘ได้ยินมาว่าเขาเสร็จยากแต่ก็ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้’ “พอแล้วอึดอัด ร้อน” “แต่...” “ลุก!” ไมเคิลตวาดเสียงใส่เมื่อหญิงสาวยังดื้อดึง เนื้อตัวเธอก็ไม่ได้ต่างจากผู้หญิงที่เคยผ่าน เขาจับตัวเธอออกจากหน้าตักก่อนจะดึงถุงยางที่ไม่ได้มีน้ำเชื้อขังอย่างที่ควรจะเป็นออก “ขอโทษนะคะ ไว้คราวหน้าแอมแก้ตัวให้นะ” “ช่างมันเถอะ ฉันเสร็จยากเองแหละ” “ถ้าได้ทำบนเตียงก็น่าจะง่ายกว่านะคะ” เขาไม่ตอบโต้กับเธออีก และเดินออกมาจากรถของเธอเพื่อกลับเข้าไปข้างในต่อ แต่ก็ต้องหยุดกลางทางรถเพราะไฟที่สาดเข้าตาอย่างเต็ม ๆ ..... เมื่อสตาร์ทเครื่องยนต์ไฟหน้ารถดันส่องไปกระทบกับร่างสูงที่เพิ่งลงมาจากรถคันหนึ่งสภาพเหงื่อโชกอย่างบังเอิญ เธอเกลียดผู้ชายสารเลวคนนี้เข้าไส้แค่ได้เห็นในสายตาก็อยากเข้าไปกระชากหัวตบให้สาแก่ใจ บรื้นนน!!! “ยัยแสนแสบ” เขาครางในบำคอเมื่อมองชัด ๆ ว่ารถคันนั้นทะเบียนอะไร แต่เมื่อรู้แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกับที่รถตรงหน้าเร่งเครื่องเสียงดังลั่น “ไมค์คะระวังนะ!” บรื้นนน!!! “เฮ้ย!” “กรี๊ด!” หญิงสาวคู่ขาคนล่าสุดถึงกับหลับตาปี๋กลัวว่าร่างของชายหนุ่มจะถูกชน ยังดีที่เขาตัดสินใจหลบเพราะรถคันนั้นตั้งใจ... จิ๊! แสนดีที่เพิ่งพุ่งรถเข้าใส่เขาแล้วหักเลี้ยวเพราะอาจจะชนรถที่จอดฝั่งตรงข้ามร้องขึ้นอย่างขัดใจ เมื่อรถอยู่ในทางตรงเธอมองชายหนุ่มจากกระจกก็เห็นว่าเขากำลังลุกขึ้นยืน...เธอจึงใส่เกียร์ถอย บรื้นนน!!! “ยัยแสนแสบ!” ครั้งนี้เขาต้องหลบรถที่พุ่งเข้าใส่อีกครั้งเพราะรู้ว่าเสี่ยงดวงกับผู้หญิงแบบนี้ไม่ได้ เมื่อยังทำอะไรเขาไม่สำเร็จอีกเธอจึงพุ่งรถออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว “ไมค์คะมันเป็นใครทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้!”ตึก ตึก ตึก ไมเคิลรีบเดินไปที่รถของตัวเองอย่างเจ็บใจ ‘อีกครั้งแล้วนะ’ ไม่มีใครกล้าปีนเกลียวขนาดนี้เลยจริง ๆ บรื้นนน!!! “เอ้า! แล้วจะตามไปให้เขากระทืบหรือไง” หญิงสาวยังตกใจไม่หายแต่ต้องรีบกลับเข้าไปข้างในเพื่อบอกเพื่อนของเขาให้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร “มีคนตั้งใจชนไอ้ไมค์ แล้วมันก็ตามไปเหรอ” “ใช่ค่ะ ในรถนั้นมันต้องมีพวกแน่เลยถึงได้กล้าถ้ามันรุมกระทืบ...” “ถ้าในรถคันนั้นไม่มีปืนมันไม่ตายหรอก ไม่ต้องห่วง” หญิงสาวมองหน้ากับเพื่อนของเธออย่างงุนงง ‘มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อนอาจจะโดนรุมนะ’ แสนดีล็อกรถและรีบเข้ามาในคอนโด แต่เธอดันมือสั่นจนใช้เวลาหาคีย์การ์ดสำหรับเปิดประตูชั้นล่างนานพอสมควร ในที่สุดเธอจึงเทของออกจากกระเป๋าและเก็บเพียงสมาร์ทโฟนกับกระเป๋าเงินมาเท่านั้น ติ๊ด “คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ” “นาย!” “กล้าจะขับรถชนฉันเหรอแสนดี!” “ใช่ ฉันไม่น่าพลาด!” “เสียใจด้วยนะ ที่คืนนี้เธอพลาด” “อร๊าย!!!” ร่างบางโดนกระชากจนตัวเกือบปลิวไปตามแรงของเขา หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดแต่ยิ่งถูกกำข้อมือไว้แน่น ในตอนจะถูกลากเข้าลิฟต์ เธอทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงพื้นแต่ก็ยังถูกลากทั้งอย่างนั้น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม