พยศแค่ไหน
1311 คำ
ตอนที่5 พยศแค่ไหน
ชายหนุ่มรู้สึกรำคาญรอยยิ้มกรุ้มกริ่มบนใบหน้าของแม็กซ์เวล แต่เหมือนว่าเขาหันหน้าไปทางไหนยิ้มนั้นก็ตามหลอกหลอนไม่เลิก
“ยิ้มเหี้ยอะไร”
“แสนดี ดีมั้ย”
“งั้น ๆ ดีกว่าไม่มีให้เอา” เขาก้มหน้ากินข้าวผัดกะเพราในกล่องโฟมที่เพิ่งได้มาจากแม็กซ์เวลต่อด้วยความหิว ตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องนอกจากเหล้า
“แล้วโทรศัพท์มึงไปไหนถึงเอาของกูสั่งข้าว อย่าบอกว่ามึงให้แสนดีไปแล้ว”
“กูลืมไว้”
“อ่อ เห็นแล้วนึกถึงพวกเด็กม.ปลายเลยว่ะ เนื้อแน่น ๆ เนียน ๆ” แม็กซเวลพูดโดยไม่ได้ละสายตาไปจากหน้าจอสมาร์ทโฟนที่เล่นเกมอยู่ ไมเคิลเปิดขวดน้ำขึ้นดื่มทีเดียวถึงครึ่งขวดก่อนจะวางมันลงแล้วหนีเข้าห้องนอน ตาเมื่อถอดเสื้อออกแล้วได้เห็นร่องรอยผู้หญิงจอมพยศทิ้งเขากลับรู้สึกสะใจอย่างประหลาด
.....
หญิงสาวกลับมาจากมหาลัยวิทยาลัยก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาที่เมื่อคืนเธอใช้แทนที่นอนทั้งคืน วันนี้เป็นวันแรกที่เธอไม่ได้คิดว่าจะออกไปเที่ยวที่ไหน จากที่ปกติเพื่อนสนิทอย่างอ๊ะอายไม่ไปด้วยเธอก็แอบไปคนเดียว
“เฮงซวยชะมัด”
ติ๊ง
Ploysai
“เงียบกันไปเลยสองสาว”
แสนดีแสยะยิ้มเฝื่อนใส่หน้าจอที่แสดงข้อความของพลอยใส เมื่อคืนก็กะว่าจะกลับขึ้นไปหาแต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน
“คืนนี้เอาไง แก้ตัวมั้ย”
“วันนี้พวกเธอก็มาเรียนไม่ไหวกันแล้วมั้ยล่ะ”
“ก็นี่ไง เลยชวนมาแก้ตัว”
“เมื่อคืนเธอสองคนไม่แตะเหล้าที่โต๊ะเลย คืนนี้ให้พวกเราเลี้ยงคืนนะ” แสนดีลอบเบะปากเมื่อนึกเรื่องเมื่อคืนอีกระลอก ก่อนจะเบิกตาโตเมื่อคิดได้ว่าเธอโดนตุ๋นตั้งแต่บาร์เทนเดอร์ชงเหล้า
“ทำแบบนี้ได้ไงวะ รับเงินค่าจ้างจากไอ้บ้านั่นแน่เลย”
“โอเค เจอกันสามทุ่ม”
“โอเค”
.....
เจเลอร์หายหัวตามนิสัยคนโลกส่วนตัวสูง ส่วนอีกสองคนมาหาล่อเหยื่อกลับห้องเชือดในคืนที่พวกเขารู้สึกว่าน่าเบื่อ นอกจากแข่งรถ แต่งรถ ล่าผู้หญิงก็ไม่เห็นมีอะไรน่าทำ
“มีแต่หน้าเดิม ๆ สวย ๆ ก็มากับเสี่ยรุ่นพ่อ”
“กูก็เบื่อที่เดิมถึงได้ถ่อมาเที่ยวที่ผับมึงนี่ไง” เคนเอนหลังกับพนักพิงพูดท่าทางสบายใจ เขามันเสือที่กินเหยื่อในป่าตัวเองจนเกือบหมดแล้ว ‘เลยต้องเปลี่ยนมาล่าที่นี่’
“กินซ้ำบ้างก็ได้ไอ้เวร พากูมาซะไกล”
“เออ แล้วไอ้เจเลอร์มันไปไหน เมื่อคืนมาขโมยอ๊ะอายไปจากกูเฉยอุตส่าห์ล่อหลอกตั้งนาน”
“มันก็คงไปอยู่กับเมียมันนั่นแหละ” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่ลึก ๆ ก็หวังให้เคนเลิกคิดจะล่าอ๊ะอายยังไงพวกเขาทั้งหมดก็เป็นเพื่อนกันมานาน
“วันนี้กูไปหาอ๊ะอายมา ไม่เห็นบอกว่าห้ามกูยุ่ง”
“ประชดไอ้เจเลอร์น่ะสิ รู้ว่ามันหึงก็ยิ่งทำ” แม็กซ์เวลพูดในสิ่งที่เขาก็คิด เจอมาหลายคนแล้วที่ทำอย่างนั้นซึ่งเขามองว่ามันโคตรไร้สาระ
“นิสัยผู้หญิง...เหมือนกันหมด”
“พูดเหมือนมึงเคยเจอ”
“เคย แต่กูไม่ได้หวงอย่างที่ไอ้เจเลอร์มันเป็น”
“เออ ไอ้นั่นมันเดินตกหลุมตัวเองชัด ๆ” พวกเขานั่งกันอยู่สี่ที่โซนวีไอพีธรรมดา ไมเคิลกวาดสายตามองไปทั่วร้านก็เห็นลูกค้ายังแน่นอย่างเช่นทุกคืน ก่อนที่สายตาจะหยุดที่ฝั่งตรงข้ามตรงหน้าห้องVip1
“ไอ้ไมค์ โต๊ะนั้นสวยมั้ย” เขาหันไปตามที่แม็กซ์เวลส่งสายตาก็เห็นหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่พอคุ้นหน้า แต่ไม่ได้ถึงขั้นรู้จัก พวกเธอทั้งสามคนมองมายังพวกเขาอย่างตั้งใจจนเคนใช้มือคลำกระเป๋าหลังของกางเกงที่ยีนส์ที่สวมว่าถุงยางพร้อมหรือเปล่า
“นึกว่าลืม เดี๋ยวขาดตอน”
“แค่มองก็หาของเลยเหรอวะ”
“เตรียมพร้อมไง เมื่อคืนกูก็อด”
“ไม่ได้อ๊ะอายแล้วทำไมมึงไม่เอาแสนดีล่ะวะ” เขาเหลือบมองเพื่อนสองคนตรงข้ามอัตโนมัติก็เห็นว่าเคนชะงักไปอยู่เหมือนกัน ส่วนเขาก็ถูกแม็กซ์เวลจับตามองว่าจะออกอาการอะไรหรือเปล่า
“แสนดีฉลาดเกิน คงหลอกเอาได้ง่าย ๆ หรอก”
“มึงคิดว่าคงเอายัยนั่นไม่อยู่?”
“เออดิ ถ้าจะให้ยอมง่าย ๆ ก็คงถึงขั้นคบกัน แล้วดูท่าพยศขนาดนั้นกูเหนื่อยก่อนพอดีกว่าจะได้”
“พยศแค่ไหนก็อยู่ใต้ตีนกูหมดแหละ” เคนกับบาสเลิกคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อเขาไหวไหล่ใส่พวกมันก็เลิกสนใจ
“คืนนี้กูขอสักคนเถอะ ใครก็ได้”
“ดูดี ๆ มีผัวมาตามหลังหรือเปล่า เดี๋ยวโดนส้นตีน”
“กูไม่ได้เอาผัวเขาซะหน่อย” เคนยังพูดเหมือนว่าเขาจะนอนกับใครก็ได้ เพียงแค่ผู้หญิงเล่นด้วยแค่นั้น
“เจน”
“คะ พี่แม็กซ์”
“เอาเหล้าหนึ่งขวดไปเสิร์ฟโต๊ะนั้น บอกว่าพวกพี่เลี้ยง”
“ลงบัญชีพี่แม็กซ์นะคะ”
“เออ” แม็กซ์เวลกระแทกเสียงใส่ผู้จัดการร้านที่ไม่ยอมให้เขาเบิกเหล้าอย่างไม่เป็นระบบ
“ล่าสุดติดค่าเหล้าผับตัวเอง”
“กำไรที่ได้ก็วนอยู่ในนี้แหละ แม่กูก็เริ่มบ่นละหาเงินได้แต่ไม่มีเก็บ”
“อย่างมึงเรียกไม่มีเก็บกูกับไอ้เคนนี่จนได้เลยนะ”
“หึ” เขาร้องในลำคอเมื่อเป้าหมายที่ควรไปพุ่งชนกำลังเดินมาหาพร้อมเหล้าที่แม็กซ์เวลสั่งไปให้ และหยุดยืนโชว์เรือนร่างเพรียวบางสุดยั่วข้างโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่ เมื่อเห็นว่าสามารถสะกดทุกสายตาให้มองมาได้เธอก็ยิ้มราวผู้ชนะ
“ใครสั่งเหล้าให้แอมกับเพื่อนคะ”
“พวกพี่เองแหละ”
“ขอบคุณนะคะ ถูกใจมากเลยค่ะ”
“มานั่งด้วยกันได้นะ มากันแค่สามคนเดี๋ยวจะไม่สนุก” หญิงสาวยิ้มให้ไมเคิลที่เป็นคนเอ่ยชวน ก่อนจะให้คำตอบที่ทำให้พวกเขากระปรี้กระเปร่ากันสุดฤทธิ์
“เดี๋ยวแอมไปชวนเพื่อนก่อนนะคะ”
“ครับ”
.....
แสนดีขอไม่ขึ้นไปชั้นสอง และขอทำธุระส่วนตัวก่อนจะเข้าไปเจอพลอยใสกับกลุ่มเพื่อนของเธอ บาร์เทนเดอร์เลวที่หลอกเธอเมื่อคืนมันต้องได้รับบทเรียน แต่ทว่าคืนนี้ไม่ใช่คนเดิม
“เธอ คนเมื่อคืนไปไหนเหรอคะ”
“อ๋อ ไอ้ทิวมันลาครับ”
“ลา หยุดน่ะเหรอคะ”
“ใช่ครับ หลายวันเลยคุณไม่ต้องตามหามันหรอก”
“ตามหา? มีคนตามหาเขาด้วยเหรอคะ”
“คุณโดนมันหลอกใช่มั้ย ผมจะบอกให้นะไอ้ทิวมันมีเมียแล้ว มันก็เจ้าชู้ไปทั่วแหละ” เธอกรอกตาไปมาก่อนจะถอนหายใจที่ถูกเข้าใจผิดแต่เรื่องจริงก็ไม่น่าจะอธิบายให้ใครรู้สักเท่าไร ‘ให้ไม่มีใครรู้นั่นแหละดี’
“แสนดี! ไหนบอกว่าทำธุระไงมาจีบบาร์เทนเดอร์อยู่นี่เอง”
“จีบอะไรเล่า ไม่ใช่สักหน่อย” หนุ่มบาร์เทนเดอร์ยิ้มให้เธอก่อนจะก้มหน้าผสมเครื่องดื่มต่อ เธอขมวดคิ้วมองด้วยความระแคะระคายก่อนจะถูกพลอยใสดึงไปยังโต๊ะเหล้าใกล้เวที
- ผู้เขียน
