ตอนที่ 6
1321 คำ
หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็เตรียมตัวกับบอดี้การ์ดคนอื่นๆที่มีหน้าที่คุ้มกันให้กับคุณหนูดังเช่นทุกครั้ง กาโม่และโชย้ายมาทำงานให้กับคุณหนูแทนคุณท่านตั้งแต่ปีที่แล้วส่วนเขาก็รับใช้ดูแลมาได้สิบปีจนรู้จักนิสัยใจคอมากพอสมควร
แต่ถึงอย่างนั้นเดาความคิดไม่เคยออก
จริงๆแล้วเป็นคนยังไงกันแน่นะ
"วันนี้คุณหนูดูเครียดๆนะมึงว่าไหม?" กาโม่กระซิบถาม
"เหรอ?" โชถามกลับด้วยความสงสัยเช่นกัน
"กูว่าเกี่ยวกับตอนเย็นที่คุณหนูเรียกไอ้แบล็คไปหาแน่เลย ถามมันดูไหม?"
"มันเคยตอบเหรอว่ะ! กูเห็นมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับคุณหนูแม่งเก็บเงียบแล้วหวงคุณหนูฉิบหาย วันก่อนนะตอนคุณหนูเผลอมันก็…"
"เลิกนินทากูได้แล้วมั้ง!"
"กูเปล่าเว่ย!!"
"คุณท่านอยากให้คุณหนูหมั้นกับคุณมิคาเอล" เขาตอบพลางมองไปทางเด็กอวดดีที่ยืนกอดอกมองวิวทิวทัศน์ในยามค่ำจากร้านอาหารบนชั้นที่สามสิบของโรงแรมแห่งนี้ เพียงไม่นานคุณเทพก็เดินมาแล้วลูบหัวเบาๆคล้ายว่าปลอบใจเท่านั้นคุณหนูก็เอียงตัวไปซบไหล่พี่ชายตัวเอง
ทำไมไม่เป็นเขาที่คุณหนูจะซบไหล่บ้าง!
ทำไม!!!
"หมั้นเหรอ!?" กาโม่ครางออกมาแล้วมองหน้าโชที่ดูจะอึ้งไปเหมือนกัน แต่ที่น่ากลัวคือไอ้แบล็คนี่แหละเพราะว่ามันนิ่งเงียบมากเกินไปทั้งที่ปรกติหวงคุณหนูอย่างกับอะไรดี
"มึงโอเคเหรอ?" โชตบบ่าเพื่อนเบาๆ
"กูไม่เป็นอะไรหรอก ทุกอย่างมันก็มีเหตุผลรองรับหมด ในเมื่อเกิดเป็นหงส์จะอยู่แบบคนธรรมดาก็คงไม่ได้แน่ คุณหนูอาจจะเหมาะกับคุณมิคาเอลก็ได้"
"ถุ้ย!! มันจะพาคุณหนูลงนรกมากกว่าดิ!"
"หรือกูควรจะฆ่ามันดีล่ะ?"
"มึงใจเย็นๆก่อนไอ้แบล็ค กูว่าเราก็ไม่ควรประมาทคุณหนูเหมือนกันเห็นตัวแค่นี้พิษสงเยอะขนาดไหนมึงก็รู้ดี อีกอย่างพี่ไดกิก็เล่าให้ฟังว่าคุณหนูเป็นคนร้ายลึก ดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองมากๆ ถ้าหากไม่อยากหมั้นก็คงหาทางวางแผนยกเลิกเองนั่นแหละ!" โชรีบอธิบายให้เพื่อนฟังเพื่อที่มันจะได้ใจเย็นแต่ว่าไอ้แบล็คตอนนี้มันจ้องคุณเทพตาเขม็ง เดี๋ยวนะไอ้เพื่อนเวร...นั้นพี่ชายแท้ๆของคุณหนูไม่ใช่นักฆ่าซะหน่อยที่ต้องระวัง
"ไอ้แบล็คมันเป็นอะไรว่ะโช?" กาโม่กระซิบถามด้วยความสงสัยเพราะเพื่อนจ้องมองคุณหนูนิ่งเงียบไม่พูดไม่คุยแล้วยังแผ่รังสีอำมหิตออกมาอีกด้วย
"หวงคุณหนูมั้ง!"
"เป็นอะไรว่ะถึงหวง?"
"ก็…"
"เป็นแค่บอดี้การ์ดคนสนิทไม่ใช่ผัวเอาสิทธิ์อะไรไปหวง?"
"มึงนี่มันเหี้ย!"
"มึงอย่าโยงไอ้สัตว์โช! ไอ้แบล็คมันดูแลคุณหนูมาตั้งแต่เด็กคงจะคิดว่าเป็นลูกหลานไม่ก็น้องสาวด้วยซ้ำ คนตายด้านอย่างมันเหรอจะหวั่นไหวอะไรง่ายๆ นี่กูอยู่กับมันมาสิบกว่าปีไม่เห็นจะชอบใครสักคน อย่างมากแค่ไปเอาให้จบๆเหมือนทุกครั้ง"
"แล้วถ้ามันคิดล่ะ?"
"มันก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่รับใช้คุณหนูแล้ว มึงอย่าคิดมาก!"
แบล็คยืนมองเงียบๆก่อนจะเดินไปนั่งกินอาหารค่ำกับเพื่อนที่พูดคุยเรื่องคุณมิคาเอลเป็นหลัก คุณเทพนั่งคุยกับคุณหนูจนหัวเราะออกมาได้แล้วยังดื่มไวน์ชนแก้วกันอีกด้วย คุณหนูกินไม่ค่อยระวังหรือยังไงกันถึงต้องให้ผู้ชายมาเช็คปากให้แบบนี้ แล้วทำไมคุณหนูไม่เคยหัวเราะให้เขาบ้างเลย คุณเทพถอดสูทตัวใหญ่ออกมาคลุมไหล่บางทั้งที่นั่นควรจะเป็นเขาทำมากกว่า เขาก็มีสูทให้คลุมตัว มีไหล่ให้ซบ มีคำพูดดีๆมีเรื่องเล่ามากมายให้เธอฟัง เขามีทุกอย่างที่ผู้ชายทุกคนมีแต่ทำไมคุณหนูถึงไม่เคยให้โอกาสเขาบ้าง
เขาไม่ดียังไงถึงมองข้ามกันไป!
"มึง…"
"กูรู้"
"มันจะจ้องอีกนานไหมว่ะ กูอึดอัดจนแดกไม่ลงแล้ว!"
"กูก็แดกไม่ลงเหมือนกัน แม่ง...น่ากลัวฉิบหาย!"
เทพนั่งคุยกับน้องสาวที่ถูกพ่อขอแกมบังคับให้แต่งงานกับคนที่เขาเกลียดขี้หน้ามากแม้ว่าเรื่องมันจะจบไปหลายปีแล้วแต่ก็ไม่พร้อมจะรับมันเข้ามาอยู่ในตระกูลเป็นคนครอบครัวเดียวกันได้ พ่อต้องการอำนาจเพิ่มมากยิ่งขึ้นกว่านี้ ในขณะฝั่งนั้นที่เคยเห็นน้องสาวของเขาแล้วก็ส่งผู้ใหญ่มาเอ่ยปากขอหมั้นทันที
มันแค่อยากได้แต่ไม่ได้แปลว่ารัก
"แล้วหงส์จะเอายังไงต่อบอกมาได้เลยพี่ช่วยทุกอย่าง"
"หงส์วางแผนเอาไว้บ้างแล้ว ยังไงซะพี่มิคาเอลไม่มีทางมาเกี่ยวดองกับเราได้หรอก หงส์แค่อยากได้อะไรเล็กๆน้อยๆจากเขาหรือไม่ก็รู้อะไรดีๆที่น่าสนใจบ้าง แล้วอาจจะมีการพูดคุยด้วยนิดหน่อยก็พอไม่มีทางจะลดตัวไปเกลื้อกกลั้วกับคนที่เคยทำร้ายพี่เทพหรอก คนอย่างพี่มิคาเอลคงจะมีเรื่องอะไรดีๆให้ล้วงเอามาเก็บไว้เผื่อใช้เป็นประโยชน์"
"ถ้าให้พี่ช่วยอะไรก็บอกนะแล้วเรื่องนี้แบล็ครู้รึยัง พี่เห็นว่าหงส์สนิทกับแบล็คแล้วยังเลื่อนขั้นให้มันเป็นหัวหน้าทีมอีกน่าจะต้องรู้บ้างเผื่อว่าบังเอิญไปเจอกับมัน"
"รู้แล้วค่ะพึ่งบอกเมื่อตอนเย็นนี้เอง หงส์พึ่งจะสั่งงานพี่แบล็คไปด้วยอีกไม่นานก็คงจะได้เรื่องเพื่มเติมมา พี่แบล็คไม่เคยทำให้หงส์ผิดหวัง"
"ไว้ใจมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ไว้ใจมากค่ะ แต่ไม่ได้ไว้ใจที่สุด"
"ดีแล้ว พี่ไม่อยากให้ไว้ใจใครมากขนาดนั้น คนเรามันเปลี่ยนไปได้ทุกวันแล้วถึงตอนนี้แบล็คมันจะยังซื่อสัตย์อยู่แต่ใครจะรู้ว่ามันจะย้ายข้างวันไหน หงส์รู้จักกับแบล็คมาก็...สิบปีแล้วใช่ไหม?"
"พี่แบล็คดูแลหงส์มาสิบปี"
"มันติดตามหงส์อย่างกับเงา เฝ้ามองเหมือนหมาหวงเจ้าของตลอดเวลาที่มีคนเข้าใกล้ พี่ไม่อยากจะคิดมากในเรื่องนี้แต่หงส์รู้ใช่ไหมว่าเรื่องแบบนั้นกับคนฐานะต่ำกว่าเรามันเป็นไปได้ยากมากและพ่อไม่มีทางยอมถ้ามันเกิดขึ้นจริง"
"หงส์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่แบล็คหรอกค่ะ แล้วหงส์ก็ไม่อยากจะมีความรักอีกแล้ว"
"เพราะเมลเหรอ?"
"เมลตายไปแล้วจะเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ"
"เพราะว่าเมลตายไงหงส์เลยไม่อยากจะรักใครอีก พี่พูดถูกไหมล่ะ?"
เธอพยักหน้าตอบพี่ชายแล้วชวนคุยเรื่องอื่นดีกว่าคุยเรื่องเดิมๆ เมลคือคนรักที่ตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ในระหว่างขับไปเที่ยวกับเธอ อุบัติเหตุครั้งนั้นมันเป็นความจงใจของคนที่เธอรู้จักดีแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย
เธอต้องกล้ำกลืนฝืนทนอยู่กับความเสียใจนานนับเดือนแล้วถึงวันนี้จะทำใจยอมรับความจริงทุกอย่างได้แล้ว บาดแผลนั้นได้สลักลึกลงไปแล้วสร้างความกลัวให้เธอต้องระวังตัวในเรื่องความรักมากยิ่งขึ้นไปอีก เธอจะไม่มีทางรักใครอีกง่ายๆต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะยินดีมอบทั้งชีวิตให้
ความรักมันทำให้เธออ่อนแอมากเกินไป
ความอ่อนแอที่เธอเกลียดมาก!!
- ผู้เขียน
