“นอนดี ๆ สิ” ฉันชักน้ำเสียงที่หงุดหงิด เพราะคนเมากำลังนอนไม่เป็นที่เป็นทาง ทิ้งตัวขวางกั้นอยู่บนเตียง
กินจนเมาเละเทะ กินเข้าไปได้ยังไงเบียร์ตั้งสามลัง หนำซ้ำยังตบด้วยเหล้าอีกหนึ่งลิตร สภาพก็เลยอย่างที่เห็น แล้วคนที่ลากกลับมาก็คือบอดี้การ์ด เพราะเพื่อนวอร์มก็เมาไม่ต่างกัน ตอนแรกก็เหมือนจะกินกันเล่น ๆ ไป ๆ มา ๆ สนุกกันใหญ่ ติดลมกันยาว
ซึมเศร้าก็โดนพ่อมันหลอกว่าจะพาไปเดินเล่นอีกตามเคย เพราะตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว
“เมียใครวะ โคตร สวย…” มือหนายกขึ้นมาลูบแก้มฉันแล้วยิ้ม ก่อนที่แขนจะค่อย ๆ ตกลงที่นอนตามเดิม
เกิดมายี่สิบกว่าปีฉันไม่เคยดูแลคนเมา แต่วันนี้กลับต้องมานั่งเช็ดตัวให้คนบ้า ที่นอนแผ่หลาไม่ได้สติ
“บอกแล้วว่าอย่าเมา” ฉันบ่นพร้อมกับมือที่ถอดเสื้อผ้าวอร์มออก กลิ่นเหล้าเบียร์โคตรจะหึ่ง คละคลุ้งผสมกันไปหมด ถ้าไม่นั่งอยู่ด้วยตลอด ฉันก็นึกว่าตกโรงเหล้าโรงเบียร์มาเถอะ
ใบหน้าที่หล่อเหลา ผู้ชายที่ฉัน
