บทที่ 9 ข่าวดี
1263 คำ
ระหว่างที่อยู่ที่อังกฤษ บอสหนุ่มของเธอกับกลายเป็นคนที่ดูแลเธออย่างดีที่สุด เธอรับรู้เสมอว่าเขานั้นมีใจให้กับเธอ แต่เพราะเธอไม่ได้ชอบเขาเธอจึงไม่คิดจะสานต่อความสัมพันธ์ เธอรู้สึกว่าเขาเปรียบเสมือนพี่ชายที่ดูแลน้องสาว เขาเอาใจใส่เธอทุกอย่างรวมถึงเรื่องอาหารการกินด้วย เวลาล่วงเลยมาจนอีกหนึ่งอาทิตย์ก็จะถึงกำหนดคลอดของเธอแล้ว ดูเขาจะตื่นเต้นมากๆเลยละ ด้านบิ๊กชายหนุ่มที่เมืองไทยก็งานยุ่งสุดๆด้วยความที่บริษัทกำลังพัฒนาอย่างต่อเนื่องทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลานอกลู่นอกทางซะเท่าไร แต่มันก็ดีแล้วละ เพราะทุกครั้งที่สมองมันว่างๆเขาก็มักจะคิดถึงผู้หญิงใจร้ายคนหนึ่งเสมอ เธอคนที่จากเขาไป เธอไม่ร้องขอให้เขารับผิดชอบอะไรเลย รวมถึงไม่รับผิดชอบตัวเขาด้วยเช่นกัน การไปอังกฤษของเธอนั้นเหมือนการขโมยเอาหัวใจที่มีชีวิตชีวาของเขาติดมือไปด้วย
"ลุงบิ๊กขาา"
"ว่าไงคะคนสวยของลุง"
"ช่วยน้องมุกทำการบ้านหน่อยได้ไหมคะ"
"คุณครูให้หนูทำอะไรละคะ"
"วาดรูปค่ะ วาดรูปครอบครัว"
"แล้วหนูวาดหรือยังคะ"
"วาดแล้วค่ะ นี่คุณพ่อ นี่มามี้ แล้วก็น้องค่ะ"
"หืมม น้องไหนคะ"
"น้องในท้องคุณแม่ไงคะ อุ้ย! น้องมุกไม่ควรพูด"
"ฮ่าๆ เผยความลับออกมาแล้ว ลุงจะช่วยระบายสีนะคะแต่ว่าขอลงไปคุยเรื่องน้องกับมามี้หนูก่อนได้ไหมเอ่ย น้องมุกรออยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ" สาวน้อยพยักหน้าหงึกๆ บัวเดินตามหาลูกสาวไม่เจอจึงสอบถามกับคนเป็นพี่
"พี่บิ๊กเห็นน้องมุกไหมคะ"
"อยู่บนห้องนอนพี่เอง ว่าแต่เราเถอะมีอะไรปิดบังพี่หรือป่าวเนี่ย"
"อะ เอ่อ อย่าบอกนะว่า..."
"ความลับแตกแล้วละ ฮ่าๆ ทำไมไม่รีบบอกกันละ หืม ข่าวดีแบบนี้น่ะ"
"ก็อยากบอกทุกคนพร้อมๆกันไงคะ แบบทีเดียวเลย เลยกะว่ารอคุณแม่กลับมาจากทำธุระก่อน"
"เรื่องน่ายินดีอย่างนี้บอกกี่ครั้งก็มีความสุข อย่ามีความลับกันเลย"
"ค่ะๆ ต่อไปนี้มีอะไรบัวจะบอกเลย โอเคไหมคะ"
"ว่าแต่ท้องกี่เดือนแล้ว"
"เพิ่งเดือนเดียวเองค่ะ"
"สมหวังคุณแม่แล้วละ มีหลานเป็นของตัวเองจริงๆซะที"
"พี่บิ๊กอย่าพูดอย่างนั้นไปนะคะ เกิดน้องมุกมาได้ยินจะเข้าใจผิดได้"
"ขอโทษที พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น งั้นขอขึ้นไปสอนการบ้านน้องมุกต่อก่อนนะ"
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
"กำลังท้องกำลังไส้นายต้องดูแลน้องสาวฉันให้ดีนะเมฆ"
"ได้เลยครับคุณพี่เขย"
"ไปพักผ่อนเถอะ เรื่องหลานไม่ต้องห่วงพี่ดุแลเอง" เมื่อกลับเข้ามาในห้องแล้วน้อยก็เงยหน้าขึ้นมาบอกว่าทำงานต่อไปได้เยอะเลย
"กลับมาแล้วค่ะ"
"น้องมุกระบายไปได้เยอะเลยค่ะ"
"สวยมากค่ะ มาค่ะตกแต่งริมๆนี้เพิ่มหน่อยดีกว่า" ชายหนุ่มชอบเวลาที่ได้สอนการบ้านหลานสาว เขาใกล้ชิดได้เห็นพัฒนาการของหนูน้อยมาตลอด หากวันหนึ่งเขามีโอกาสมีลูกเขาก็หวังว่าจะได้คอยดูพัฒนาการของลูกน้อยใกล้ชิดแบบนี้เหมือนกัน อีกด้านหนึ่งนดารู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมากเธอคิดว่าคงถึงเวลาที่เธอจะคลอดแล้ว
"ฮื่ออ ปวดค่ะ ปวดไม่ไหวแล้ว"
"นดาใจเย็นๆก่อนนะครับ หลานลุงอย่าดิ้นแรงนะลูก รู้ไหมว่าคุณแม่ของหนูเขาเจ็บมาก"
"ฮือ ฮึกๆ"
"ไม่ร้องนะครับไม่ร้อง งอแงเดี๋ยวหลานก็งอแงตามหรอก" เมื่อมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงหญิงสาวก็คลอดลูกสาวที่น่ารักออกมาสมบูรณ์แข็งแรง เธอตั้งชื่อลูกว่า นรินหรือน้องมิ้น สาวน้อยน้ำหนักเป็นไปตามเกณฑ์ คุณหมอชมใหญ่เลยว่าน่ารักมากๆ ผมดกดำคงจะเหมือนคนเป็นพ่อของเจ้าตัวสินะ ถ้าเขารู้ว่าตัวเองมีลูกเขาจะรู้สึกอย่างไรนะ ระหว่างนี้บอสของเธอก็ให้เธอลาคลอดเป็นเวลาสี่เดือนเพราะเขาเห็นว่ามันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ และไม่อยากให้หญิงสาวต้องกังวลเรื่องอื่นๆ กลายเป็นว่าสัญญาปีสุดท้ายของเธอเธอทำงานแค่เพียง 8 เดือนเท่านั้น มันเป็น 8 เดือนที่เมื่อสิ้นสุดเธอจะต้องย้ายกลับเมืองไทยแล้ว หากแม่ของเธอทราบเรื่องจริงเข้าท่านจะดุด่าเธอไหมนะ ที่หอบเอาหลานของท่านมาอยู่ที่ไกลแสนไกลอย่างนี้
8 เดือนผ่านไป
"เก็บกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยหรือยังครับ"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ แค่ยกกระเป๋ากับตะกร้าของน้องนรินก็ไปได้เลยค่ะ"
"โอเคครับ ไปรอนอกบ้านเถอะเดี๋ยวผมยกออกไปให้"
"ขอบคุณค่ะ"
สาวน้อยอายุครบหนึ่งขวบพอดีในวันนี้ วันเกิดปีแรกของแกหญิงสาวจึงตั้งใจจะกลับไปจัดที่เมืองไทย เพื่อให้คุณยายได้ชื่นชมความน่ารักของหลานสาวคนเดียวคนนี้ เครื่องบินใช้เวลาในการเดินทางหลายชั่วโมงกว่าจะมาลงจอดที่สนามบิน เมื่อถึงที่หมายแล้วบอสหนุ่มก็อาสาขับรถพาไปส่งถึงบ้านของเธอ เธอตื่นเต้นมากๆทำอะไรไม่ถูกอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าคนเป็นแม่จะรับได้ไหม
"ทำไมเงียบไปละครับ"
"นดากลัวคุณแม่โกรธค่ะ"
"ผมว่าท่านไม่โกรธหรอกครับแถมดีใจซะอีกที่คุณกลับมาแล้ว ท่านคงคิดถึงคุณมากกว่านะครับ"
"ขอบคุณที่ทำให้นดาสบายใจขึ้นนะคะ"
"ครับ ผมยินดีเสมอ"
"กริ้งๆ"
"ใครมาแต่เช้านะ" แม่ของหญิงสาวแปลกใจแต่ก็รีบออกมาเป็นประตูรั้ว เมื่อเปิดประตูทักทายก็ต้องประหลาดใจนี่ลูกสาวหล่อนกลับมาแล้วงั้นหรือ
"ยัยนดา กลับมาทำไมไม่บอกแม่บ้างเลย"
"สวัสดีค่ะ อย่าเพิ่งบ่นหนูเลยนะคะ"
"แล้วนี่ใครละลูก"
"อ่อ นี่บอสของนดาเองค่ะ คุณกวิน"
"สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่มาส่งลูกสาวของดิฉันนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ"
"แม่คะ นดามีอะไรจะบอก"
"อะไรละ หืม"
"แม่มาตรงนี้หน่อยค่ะ"
"อะไรกัน จะหลอกให้แม่ขนกระเป๋าให้หรอ"
"ป่าวค่ะแม่ แม่คิดได้ไงเนี่ย"
"อ้าวก็ใครจะไปรู้ล่ะ"
"แม่คะ นี่ลูกหนูเองค่ะ ชื่อน้องนริน"
"..." แม่ของหญิงสาวเหมือนจะอึ้งไปเลยเมื่อเจอประโยคบอกเล่าของลูกสาวตน
"นะ นี่ลูกของแกกับเขา..." แม่ของหญิงสาวหันไปมองทางบอสของลูกสาว"
"ไม่ใช่ค่ะๆ"
"ถ้ายังงั้นแล้วใครเป็นพ่อ"
"หนูบอกแม่ไม่ได้"
"ทำไมบอกแม่ไม่ได้ แล้วดูจากลูกแกแล้วไม่ใช่ลูกครึ่ง พ่อมันเป็นคนไทยใช่ไหม" หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ
"ทำไม มันทำแกท้องแล้วไม่รับผิดชอบหรอ แต่ไม่ต้องไปสนหรอก หลานคนเดียวฉันเลี้ยงได้อยู่แล้ว ส่งหลานมาแม่อุ้มเอง"
"ค่ะ" เมื่อแม่ของหญิงสาวรับหลานตัวน้อยไปอุ้มแล้วก็เดินเข้าบ้านไปทันทีไม่หันมาสนใจเธออีก เห็นชัดๆว่าแววรักหลานมากกว่าลูกเริ่มมาละ
- ผู้เขียน
