บทที่ 2 งดงามปานใดก็มิอาจถูกล่วงเกิน 1

1298 คำ

จุดจบของสายฉุดกระชากลากถูคือโรงพัก ภูผาเถียงขาดใจเลยว่าเขาไม่ได้ฉุดคร่าผู้หญิงคนนี้เลยแม้แต่น้อย ถึงการกระทำจะสวนทางกับความจริงที่ดูเหมือนคำแก้ตัวก็เถอะ แต่เขาไม่ได้ทำอย่างนั้นจริงๆ สาบานให้ฟ้าผ่าตายเลย! ถึงอย่างนั้นกลับบอกไม่ได้อยู่ดีว่าผู้หญิงที่นั่งหน้าหงิกอยู่ข้างๆ เขาในฐานะคู่กรณีเป็นใคร จะบอกว่าคือนางกากีที่หลุดออกมาจากหนังสือวรรณคดี เด็กอนุบาลยังไม่เชื่อเลย เขารู้ ทว่าจะให้บอกสถานะอื่นๆ เขาก็ไม่รู้จะบอกอย่างไร ยิ่งกากีไม่ให้ความร่วมมือด้วย เห็นว่ามีคนอื่นพร้อมจะช่วยเหลือ พลันใส่ไคล้เขาจ้าละหวั่นว่าเขาเป็นหนึ่งในชายที่ชิงตัวเธอไปเป็นสมบัติไปมา พวกตำรวจยิ่งสอบเครียดเขาเป็นการใหญ่ “ตกลงคุณเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้” ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถาม ผู้หมวดถามเขากี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ “ไม่ได้เป็นอะไรกันครับ” และไม่ใช่ครั้งแรกที่ภูผาตอบอย่างนี้ด้วย “ไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็แสดงว่าคุณฉุดผู้หญิงคนนี้น่ะสิ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม