พอฉันลอกงานเสร็จเพียงไม่นานมิวนิคก็เดินเข้ามาในห้องด้วยในหน้าที่เหมือนขุ่นคิดอะไรสักอย่าง
“มาพอดีเลย...แสบนักนะมิวที่ทำกับฉันเมื่อกี้น่ะ”ฉัน
“เอาน่าแค่ลอกปอร์เช่เองพิกเล็ทเรื่องนั้นน่ะเก็บไว้ก่อน...ที่อยากรู้คือแกไปทำอะไรที่บ้านซัน”น้ำขิงพูดกับฉันก่อนที่จะหันมาถามมิวนิค แหมยัยนี่ก็ไม่ค่อยอยากรู้เรื่องของเพื่อนเท่าไหร่
“ใช่ๆ...บอกพวกเรามาเลยนะมิวว่าเธอไปทำอะไรที่บ้านซัน”ปาร์ตี้เค้นเอาความจริงจากมิวนิค
“มันก็ไม่มีอะไร...ก็แค่ซันอยากจะขอโทษฉันเขาก็เลยโทรเรียกฉันให้ไปที่สวนสาธารณะ เขาก็แค่ช่วยฉันทำการบ้านก็เท่านั้น”มิวนิคกล่าว
“แล้วสมุดไปอยู่ที่คอนโดของซันได้ยังไง”ฉันเริ่มจับผิดเพื่อน นี่ฉันไม่ได้อยากรู้เลยนะจริงจริ๊ง^0^
“ก็...ฝนมันตกหนักมาก...แล้วฉันกลับบ้านไม่ได้ซันก็เลยให้ฉันไปรอที่ห้องเขา...แล้วก็ลืมสมุดไว้ที่นั่นก็แค่นั้นเอง มันไม่มีอะไรแบบที่พวกแกคิดหรอก ฉันยังซิงเหมือนเดิม...”มิวน
