“พิกเล็ท!!”
“มิว...T_T”ฉันวิ่งไปกอดมิวนิค พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง “ฉันไม่ไหวแล้วแก” ตอนนี้เสียงของฉันมันสั่นไปหมด “ฉันเหนื่อย...แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าเขาเกลียดฉันแค่ไหน...ทำไมฉันทำอะไรก็ดูแย่ไปซะหมด...ในสายตาเขา...ฮือๆๆ..ฮึก...ไม่มีอะไรดีเลยใช่ไหมแก...ฮือๆๆ”ฉันระบายความในใจที่ตอนนี้เก็บมันไว้ไม่ไหวแล้ว
“เฮ้ยแก...ไม่เป็นไรแกยังมีฉัน”มิวนิคปลอบพร้อมกับเอามือมาลูบผมฉันเบาๆ
“ฉันทนกับคำพูดของเขาไม่ได้อีกแล้ว...แค่เริ่มไม่กี่วันฉันก็แพ้แล้ว...ขืนฉันดื้อทำต่อไปฉันต้องตายเพราะคำพูดที่เจ็บแสบของเขาแน่ๆเลยTOT ฮือๆๆๆ”ฉันร้องออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ
“พิกเล็ท...เป็นไงบ้าง”ปาร์ตี้และน้ำขิงที่วิ่งตามออกถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
“ร้องออกมาให้พอเลยพิกเล็ท...ระบายออกมาให้หมด...แต่แกต้องเข้มแข็งและไม่อ่อนแอให้เขาเห็นนะ”น้ำขิงปลอบฉัน
“เชื่อฉัน...ว่านายนั่นต้องเสียใจกับการกระทำที่ทำกับเธอในวันน
