“นาย!O.O”แฟรงก์อุทานด้วยสีหน้าที่ตกใจเมื่อเห็นปอร์เช่
“เอ่อ...พิกเล็ท...นี่ปอร์เช่...ลูกชายของหัวหน้าแผนกแม่...แต่เหมือนว่าหนูจะรู้จักกันนะ”แม่แนะนำปอร์เช่ให้ฉันรู้จัก
“อ๋อ...หรอคะ...ทำไมหนูไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยล่ะคะ...อีกอย่างหนูไม่รู้จักเขาหรอกค่ะแม่...อ้อลืม...ยินดีที่ได้รู้จักนะปอร์เช่^_^”ฉันตอบแม่ก่อนที่จะหันมาทักทายปอร์เช่ทำเอาคนที่ถูกทักนั่นถึงกับเกิดอาการฉุนขึ้นมาเลยล่ะ
อีกอย่างแม่ฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาของปอร์เช่สักหน่อย แม่ไม่รู้หรอกว่าเรารู้จักกันถึงแม้ว่าอีตานี่จะเคยไปบ้านฉันมาหลายรอบก็เถอะ แต่ก็มักที่จะคาดกันเสมอ
“เอ่อ...อ้อใช่ครับเราไม่รู้จักกัน”ปอร์เช่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ทำไมคำพูดของปอร์เช่มันถึงได้ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาล่ะT^T
“นี่ลูกสาวของแพทหรอจ้ะ”หัวหน้าแผนกของแม่ถาม
“ใช่ค่ะบอส...นี่พิกเล็ทลูกสาวของแพทเอง...พิกเล็ทสวัสดีหัวหน้าแม่สิ”
“สวัสดีค่ะ^_^”
“หน
