สี่คุณชายเดือนทางมาจากตำหนักน้ำพุซีเฉอซีเฉอ เป็นเวลาเกือบสิบวันแล้ว แต่ยังไม่มีสิ่งคืบหน้า อีกทั้งพวกเขาถูกจำกัดบริเวณในหอบรรพชน ทั้งให้กินอาหารเจกับน้ำชาเท่านั้น เรื่องที่เกิดขึ้นสร้างความไม่พอใจให้เหล่าคุณชายทั้งสี่เป็นอย่างมาก ทว่ากลับไม่อาจโต้เถียง หรือออกจากหอบรรพชนได้ เนื่องจากเป็นคำสั่งเด็ดขาดของมู่ป๋อจาง
กระทั่งล่วงเข้าวันที่สิบเอ็ด ภายในเรือนบรรพชน ของคฤหาสน์สกุลมู่มีบรรยากาศอึมครึมเป็นอย่างมาก ยามนี้ คุณชายทั้งห้าต่างนั่งประจำตำแหน่งของตน จะมีก็แต่มู่ข่ายเฉิงที่อยู่บนรถเข็น
ความเงียบของเจ้าบ้านมู่ ทำให้คุณชายทั้งห้ากดดันยิ่ง
และเป็นมู่อี้เถียนที่เขาอาศัยความอ่อนเยาว์ของตน เพื่อทำให้สถานการณ์คลี่คลายลง
“บิดา เหตุใดผ่านมานานแล้วจึงไม่มีการคัดเลือกเจ้าบ้านน้อย” เมื่อความอึดอัดใจนี้ ถูกเอ่ยถามออกไป ซึ่งพลอยให้พี่น้องทุกคนโล่งใจขึ้นมาได้สักหน่อย
“หึ! พวกเจ้าทั้งสี่คน ยังมีหน้
