หญิงสาวมาอยู่ที่เรือนหลังหนึ่งในคฤหาสน์สกุลมู่ คราแรกตื่นเต้นมาก ทว่าผ่านไปเกือบห้าคืน นางกลับไม่ได้พบกับมู่ป๋อจาง กระทั่งมีสาวใช้คนหนึ่ง นำเสื้อผ้ามาให้เพิ่ม พร้อมหลายสิ่งที่นางต้องมีไว้ใช้ส่วนตัว กระทั่งเป็นยามบ่ายแก่ๆ ของวันเดียวกัน จู่ๆ ใครบางคนก็ปรากฏตัวให้นางพบ
“นายหญิงเฉิน เข้าไปด้านในไม่ได้นะเจ้าคะ เรือนหลังนี้ นายท่านสั่งห้ามเอาไว้ ห้ามให้ผู้ในมายุ่มย่าม!”
“แม้แต่ข้าหรือ เจ้าก็รู้ตอนนี้ ข้าถือกุญแจคฤหาสน์สกุลมู่”
“ถูกต้องเจ้าค่ะ แต่ยกเว้นสถานที่แห่งนี้ นายหญิงจะเข้าไปโดยพละการไม่ได้เด็ดขาด”
ถูกแม่บ้านขัดขวางอย่างนั้น แต่เฉินปี้ซึ่งมาจากสกุลใหญ่ ทั้งคิดว่าตนไม่น้อยหน้าผู้ใด นางจึงสั่งสาวใช้ตนจับตัวแม่บ้านผู้นั้นเอาไว้ แล้วตบสั่งสอนจนอีกฝ่ายลงไปกองบนพื้น
“อย่าคิดว่าจะขวางข้าได้!”
เฉินปี้กล่าวจบ ก็บุกเข้าไปด้านในสำเร็จ จากนั้นก็ก้าวเข้าไปจนถึงโถงด้านใน แต่ไม่ทันได้โวยวาย
