ตอนที่
๒๑
ร่วมมือ
เป่าเป้ยไปที่บ้านของเสี่ยวเจียงเพื่อขอความช่วยเหลืออะไรบางอย่างจากนาง
“เจ้าช่วยข้านะเสี่ยวเจียงถือซะว่าเราเป็นเพื่อนกัน” เป่าเป้ยขอร้องเสี่ยวเจียงหลายครั้งแต่เสี่ยวเจียงก็ยังคงปฏิเสธเพราะนางไม่มั่นใจว่านางจะทำได้
“ข้าไม่กล้าทำหรอกเป่าเป้ยถ้าเราโดนจับได้มีหวังเราต้องโดนโบยจนตายหรือไม่ก็ต้องโดนขังลืมที่เลวร้ายกว่านั้นเจ้ากับข้าต้องโดนฆ่าตายทันที ข้าไม่เอากับเจ้าด้วยหรอกนะเป่าเป้ย” เสี่ยวเจียงพูดพลางยกน้ำขึ้นมาดื่ม
“ข้าไม่ยอมให้เจ้าตายหรอกเสี่ยวเจียง เจ้าเชื่อข้าสักครั้งนะแต่ถ้าเจ้าไม่อยากไปกับข้าก็ไม่เป็นไร ข้ากลับก่อนนะ” เป่าเป้ยทำหน้าเศร้าเดินออกไปเสี่ยวเจียงเห็นอย่างนั้นก็รู้สึกผิดที่ตนขี้ขลาดไม่กล้าไปกับเป่าเป้ย
“ข้าจะไปกับเจ้าเป็นไงเป็นกันข้าจะช่วยเจ้าเองเป่าเป้ย” เสี่ยวเจียงวิ่งไปกอดเป่าเป้ยทั้งสองยืนกอดกันดูแล้วช่างเป็นภาพที่อบอุ่นหัวใจยิ่งนัก
หลายวันต่อมา
เ
