ตลอดทางกลับพริตานั่งเงียบไม่ต่างราพย์ที่นอกจากเสียงหายใจแรงๆ แล้วทั้งรถก็ดูอึดอัดแต่พริตาไม่สนใจเพราะเธอบอกกับเขาแต่แรกแล้วว่าสถานะที่เป็นอยู่คือแฟนไม่ได้ขายตัวราพย์เองก็ตกลงตามนั้น
เธอมีสิทธิ์จะหวงคนรักของตัวเอง…
ทันทีที่รถจอดใต้อาคารพริตาก็ก้าวลงจากรถตรงดิ่งขึ้นห้องโดยไม่รอคนรักดังเช่นปกติเพราะเธอรู้ดีว่าเขาคงโกรธจนอยากจะฆ่าเธอให้ตายในตอนนี้ที่ไปวุ่นวายกับว่าที่คู่หมั้นของเขา
ราพย์มองตามแผ่นหลังบางก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจไม่คิดว่าพริตาจะกล้าหาญถึงขนาดนัดพบกีรติ
คงเป็นเขาที่คิดน้อยเกินไป…
“ทำอะไรลงไปรู้ตัวไหม!” ทันทีที่ชายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้องก็ถามถึงความใจกล้าของคนตัวเล็กในทันทีไม่รู้ว่าทำได้ยังไง
“เปล่านี่คะ” พริตานั่งนิ่งไม่อยากเถียงเพราะสุดท้ายแล้วคนผิดก็คือเธออยู่ดี
“ผิงฉันไม่สนุก” ราพย์เริ่มอารมณ์เสียเมื่ออีกฝ่ายแกล้งรวนใส่เขาจนไม่รู้จะไปต่ออย่างไร
ชายหนุ่มถอดเสื้อตัวน
