ตอนที่ 5 วิธีสิ้นคิด
750 คำ
บางครั้งการใช้หัวใจแทนสมองก็พาให้ชีวิตตัวเองตกต่ำจนกลายเป็นของไร้ค่าได้ในชั่วพริบตาเหมือนอย่างที่พริตากำลังเผชิญหน้าอยู่ในตอนนี้
หญิงสาวนั่งอยู่ต่อหน้าผู้หญิงสองคนในอนาคตอาจเป็นคู่หมั้นกับแม่ยายที่ดูแตกต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง กีรติเป็นสาวไฮโซลูกผู้ดีผิดจากเธอที่เป็นเพียงเด็กสาวจบใหม่ที่ไม่มีสิ่งใดไปเทียบเคียง
“ฉันเป็นคนรักของคุณราพย์เราคบกันมานาน” พริตาเอ่ยอย่างใจเย็นหวังให้อีกฝ่ายเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันเท่านั้นไม่ได้ต้องการมาหาเรื่องตบตีแต่อย่างใด
กีรติดูมีการศึกษาคงไม่คิดแย่งแฟนใคร…
พริตาเชื่อมั่นว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนทนให้คนรักมีคนอื่นได้ซึ่งเธอเป็นหนึ่งในนั้น
“แล้วไงคะ” กีรติยิ้มเหยียดเหมือนกับมองอีกฝ่ายต้อยต่ำกว่า
“คุณช่วยยกเลิกการหมั้นได้มั้ยคะ” พริตาเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยประโยคสิ้นคิดออกมาเพราะหวังว่าอีกฝ่ายคงจะเห็นใจแต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น
“น่าตลกจัง เฮ้อ เสียดายเวลาชะมัดคุณแม่ดูสิคะมีพวกเปรตมาขอส่วนบุญด้วย” ไฮโซสาวหันมาขำกับมารดาที่พากันหัวเราะราวกับมันเป็นเรื่องตลก
“ต้องไร้ยางอายขนาดไหนถึงได้ลงทุนทำแบบนี้ ลูกสาวฉันกับแกมันคนละระดับกันคุณราพย์เลือกหมั้นมันถูกแล้ว ใครบ้างอยากมีเมียเป็นปลิงอย่างเธอเรียนจบมาถ้าไม่ได้เงินจากคุณราพย์เธอจะได้มานั่งในร้านอาหารแบบนี้เหรอ”
ปรียาออกตัวแทนลูกสาวและรู้มาแต่แรกว่าพริตาคือคนรักของราพย์แต่เพื่อธุรกิจเรื่องอื่นย่อมไม่สำคัญ ยิ่งกับผู้หญิงคนนี้แล้วนางมั่นใจว่าราพย์ต้องเลือกกีรติ
“ฉันเพียงแค่ขอร้องในฐานะผู้หญิงด้วยกันเท่านั้นค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์ออกมาพบ” มือเล็กบีบกันแน่นเพื่อข่มอารมณ์โกรธที่เริ่มประทุมาเรื่อยๆ จากนั้นพริตาจึงเลือกจะไหว้ปรียาก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“เธอไม่อายบ้างเหรอที่เที่ยววิ่งตามผู้ชายไปวันๆ โดยที่เขาเองไม่มีทางสนใจ เป็นแค่ผู้หญิงขายตัวอย่าหวังสูงนีกเลย” กีรติยกยิ้มอย่างผู้อยู่เหนือกว่า
พริตาสะอึกเพราะเธอเป็นอย่างที่อีกฝ่ายกล่าวออกมาจริงๆ หากไม่ใช่เพราะความดื้อดึงนัดกีรติมาพบคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพหน้าสมเพชแบบนี้
“แล้วแย่งแฟนคนอื่นอายไหมคะหรือพวกไฮโซทำจนเป็นนิสัยพาแม่มาด้วยนึกว่ามีคนสอนแต่เปล่าเลย คุณสอนลูกบ้างนะคะอย่าให้แต่เงิน”
หญิงสาวตอบกลับเมื่ออดกลั้นความโกรธไม่ไหวตลอดเวลาที่อยู่กับราพย์เธอพยายามไม่รับเงินจากเขาก็เพราะกลัวมีคนมาพูดแบบนี้ใส่และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
“อีเด็กนี่ปากเก่งนักนะแกมันก็แค่ผู้หญิงขายตัว!” ปรียาชี้หน้าหญิงสาวคราวลูกอย่างรู้สึกโกรธและอับอายในคราวเดียวกัน
“นิสัยเด็กซ่องไงคะคุณแม่คุยด้วยไม่เข้าใจหรอกต้องตบอย่างเดียว” ไฮโซสาวมองพริตาตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมจะฟาดมือใส่คนอวดดี
“กลับได้แล้วผิง” ชายหนุ่มเรือนกายใหญ่เอ่ยขึ้นเสียงเรียบปรายตามองมือที่ง้างขึ้นเล็กน้อยสลับกับคนตัวเล็กที่ยืนเชิดหน้าไม่มองเขา
“คุณราพย์” พริตาจำต้องหันมองคนรักเมื่อเขาเดินเข้ามาดึงเธอให้ไปยืนด้านหลัง
“ป้าไม่ยอมนะที่ผู้หญิงคนนี้มาหาเรื่องลูกสาวป้า”
ปรียาจับแขนลูกสาวเอาไว้ไม่ให้พุ่งไปตบผู้หญิงของราพย์ที่มองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่ายังตัดเด็กนี่ไม่ขาดหากบุ่มบ่ามอาจมีปัญหา
“ไม่อยากมีเรื่องแล้วมากันทำไม ผิงกลับกับผม!” เขาไม่ใช่เด็กอมมือที่มองไม่ออกว่ากีรติกับมารดาเองก็อยากมาเจอพริตาไม่ต่างกัน
ราพย์รั้งเอวเล็กให้เดินตามโดยไม่รอพูดคุยกับใครทั้งนั้นเพราะตอนนี้เขากำลังโมโหที่ยัยตัวเล็กนี่กล้าดื้อใส่เขา จากตั้งใจว่ารอให้อารมณ์เย็นค่อยคุยกันตอนนี้คงรอไม่ไหว
- ผู้เขียน
