หากคนมองว่าเธอโง่ก็คงต้องยอมรับ เพราะให้ถอยในตอนนี้ใจเธอคงทนรับความเปลี่ยนแปลงไม่ไหว ขอเวลาให้เธอได้ทำใจสักหน่อยก่อนที่จะต้องจากไปลำพัง
พริตาคิดไว้แล้วว่าจะอยู่กับราพย์จนถึงตอนเขาหมั้นเท่านั้นจากนั้นจะออกไปใช้ชีวิตตามทางของเธอเอง เงินที่ได้จากชายหนุ่มนั้นมากพอให้เลี้ยงตัวเองไปอีกนานสบาย ๆ หากทำงานไปด้วยก็สามารถเก็บเงินเหล่านั้นไว้ใช้ยามฉุกเฉินได้ ขอเพียงช่วงเวลานี้ให้เธอได้อยู่กับผู้ชายที่รักสักระยะหนึ่งก่อน
เธอมองหน้าชายคนรักที่กำลังนอนหลับสนิทโดยที่อ้อมแขนไม่คลายไปจากเธอ ก่อนเสียงแผดร้องจากโทรศัพท์จะดังขึ้น หน้าจอไม่ปรากฏชื่อว่าคือใครแต่พริตารู้สึกได้ว่าไม่ชอบเบอร์นี้นัก ยามราพย์ขยับตัวเธอจึงกอดเขากลับไม่ให้เอื้อมไปรับสาย
“มีสายเข้า” เสียงเรียบบอกคนตัวเล็กที่ไม่ยอมให้เขาเอื้อมไปรับโทรศัพท์
“ไม่รับนะคะคุณราพย์ ผิงยังอยากนอนกอดอยู่”
เรื่องอะไรเธอต้องให้เขาเอาเวลาวันหยุดไปสนใจคนอื่นด้ว
