ตอนที่7 เมีย
1081 คำ
EP7
เจนนี่เดินเข้ามาด้านในห้องทำงานส่วนตัวของเขา ภายในห้องทำงาน ตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำ บ่งบอกถึงนิสัยของเขาได้
เปอร์เซียจูงมือหญิงสาวให้เดินมานั่งที่โซฟาตัวใหญ่ โดยที่เธอเองก็นั่งลงอย่างไม่เรื่องมาก เจนนี่มองไปรอบๆห้อง เปอร์เซียหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ เธอ ก่อนจะหยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา
"นี่นายเปิดคาสิโนเป็นของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ" เจนนี่หันมาเอ่ยถามด้วยความอยากรู้
"ทำไม..สนใจฉัน?" เปอร์เซียเลิกคิ้วถาม ทำเอาเจนนี่เงียบไป
"ปะ..เปล่า ฉันแค่ถาม" เธอบอกโดยไม่มองหน้าเขา เปอร์เซียวางบุหรี่ลงบนโต๊ะกระจก เขาขยับเข้าไปหาตัวเธอ พร้อมกับยกแขนข้างหนึ่งขึ้นมาค้ำกับขอบโซฟาเอาไว้ แล้วยื่นหน้าเข้าไปหาใบหน้าหวาน ทำให้เจนนี่ทำตัวไม่ถูก
"มาอยู่กับฉันไหมล่ะ อยากรู้อะไร ฉันบอกหมด" เขาโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหูเบาๆ ลมหายใจอุ่นจากปากของเขา ทำเอาหัวใจดวงน้อยสั่นไหว เจนนี่นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ในตอนที่ใบหน้าคมคายกำลังโน้มหน้าลงมาประกบจูบ
แกร๊ก~
ยังไม่ทันที่เปอร์เซียจะได้สัมผัสกับปากนุ่ม เสียงเปิดประตูเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ของทีเพื่อนรัก ที่เข้ามาอย่างไร้มารยาท อย่างที่เคยเป็นทุกครั้ง ทำให้เจนนี่ที่เห็นอย่างนั้น เธอจึงรีบผลักชายหนุ่มออกห่างทันที
"อะ..เอ่อ..กูเข้ามาขัดจังหวะใช่ไหมวะเพื่อน" ทีเอ่ยถาม เขาปรายตามองเจนนี่เพียงนิด เธอยกมือขึ้นมาเกาแก้มแก้เขิน เปอร์เซียหยัดกายลุกขึ้นยืน มองเพื่อนรักตาค้อน อย่างไม่พอใจกับความไร้มารยาทของเพื่อนรัก
"มึงช่วยเคาะประตูหน่อยได้ไหมวะ" เปอร์เซียเท้าเอวด่าเพื่อน ปกติทีเข้ามาในห้องทำงานของเขา ก็ไม่เคยเคาะประตูอยู่แล้ว และเปอร์เซียก็ไม่เคยว่าหรือหัวเสียแบบนี้เลย
"เอ้า..กูจะไปรู้ไหมว่ามึง..มีแขก ปกติกูก็เปิดประตูเข้ามาเลย" ทีพูดหน้าตาเฉย เขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟาอีกตัว โดยที่เจนนี่ยังคงนั่งเงียบ
"แล้วมึงมาทำไม" เปอร์เซียเอ่ยถาม พร้อมนั่งลงอีกครั้ง
"กูแค่แวะมาหา ไอ้คีย์มันก็อยู่แต่กับเมีย กูเบื่อเลยมาหามึง" ทีบอกอย่างนั้น ก่อนจะปรายตามามองหญิงสาวอีกครั้ง "เด็กใหม่มึงเหรอ ไม่เคยเห็นหน้า"
เขาเอ่ยถาม ทำเอาเจนนี่หันมามอง เธอมองหน้าสองคนสลับกันไปมา ก่อนที่จะรีบส่ายหน้าพัลวันเมื่อถูกเข้าใจผิด
"เปล่า..เปล่านะคะ คือ.."
"..ไม่ใช่เด็กกู" ยังไม่ทันที่เจนนี่จะได้พูดจบ เปอร์เซียก็พูดแทรกก่อน ทำให้เจนนี่ที่ได้ยินอย่างนั้น เธอก็พยักหน้าตามคำพูดของเขา ก่อนจะเบิกตาโพลง เมื่อได้ยินประโยคถัดมาของเปอร์เซีย "แต่เป็นเมียกู"
"ห๊ะ!? นี่มึงไปแอบมีเมียตอนไหนอีกเนี่ย" ทีอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะปกติเปอร์เซียไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน อย่างมากก็แค่คู่นอนด้วยเท่านั้น
"ไม่ใช่นะคะ นี่นาย!" เจนนี่รีบบอก เธอหันมามองเปอร์เซียอย่างไม่พอใจ
"ก็เธอเป็นเมียฉัน ทำไมฉันจะพูดไม่ได้" เปอร์เซียพูดหน้าตาเฉย เจนนี่ถึงกับอ้าปากค้าง นี่เขาเป็นคนแบบไหนกัน อีกอย่างเธอก็เพิ่งจะมารู้จักเขาได้ไม่กี่วันเอง
"แล้วไปเจอกันตอนไหนวะ" ทีถามต่อ ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าเขาก็เชื่อคำพูดของเพื่อน เจนนี่หันมามองทีอย่างหน้าเหวอ เธอไม่รู้จะพูดยังไงให้เขาเข้าใจ
"ได้พักใหญ่ๆ แล้ว มึงจะเสือกทำไม" เปอร์เซียถามอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ทีกลับหันมาส่งยิ้มให้เจนนี่แทน
"พี่ชื่อทีนะครับ แล้วน้อง.." เขาเอ่ยแนะนำตัว
"อะ..เอ่อ จะ..เจนนี่ค่ะ" เธอบอกพร้อมส่งยิ้มแห้งให้
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ...นี่คิดไง มาคบกับไอ้เปอร์เซียมัน ระวังนะ มันหนะชอบอ่อยสาว" ทียกมือขึ้นมาปกปากพูด อย่างกับมันเป็นความลับ แต่เสียงที่พูดออกมานั้น กลับดังจนคนที่ถูกพูดถึง ถึงกลับหันมามองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ
ก๊อกๆ
"ขออนุญาตค่ะ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงของคนข้างนอก ทำให้ทุกคนหันไปมองที่ประตู ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดเข้ามา พร้อมกับป้าแม่บ้านที่ยกถาดอาหารเข้ามา ตามที่เปอร์เซียได้สั่งให้จัดมาให้ก่อนหน้า
"อาหารที่คุณเปอร์เซียสั่งได้แล้วค่ะ" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาวางถาดอาหารลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้า
"ขอบใจมาก" เปอร์เซียบอกเสียงเรียบ ก่อนที่ป้าแม่บ้านจะก้มศีรษะให้เล็กน้อยเป็นการเคารพเจ้านาย แล้วเดินออกไปจากห้อง
"วันนี้กูมีแข่งรถ จะไปดูไหม" ทีหันมาเอ่ยถามเปอร์เซีย
"วันนี้ ตอนไหน"
"สี่โมงเย็น ไอ้คีย์มันก็ไป" เจนนี่รีบหันมามองทีในทันที เมื่อได้ยินชื่อของคีย์ ผู้ชายที่เธอแอบมีใจให้ ทั้งๆที่คีย์เองก็มีแฟนแล้ว
"พี่ทีแข่งรถที่ไหนเหรอคะ" เธอเอ่ยถาม ดวงตาเป็นประกาย
"พี่แข่งอยู่ที่สนามXX หนะครับ เจนนี่มีอะไรรึเปล่า"
"อ๋อ...ปะ..เปล่าค่ะ แค่ถามเฉยๆ" เธอส่งยิ้มแห้งให้ เปอร์เซียเหลือบมองหญิงสาวอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
"แล้วน้องเจนนี่จะไปด้วยกันไหมล่ะครับ" ทีเอ่ยชวน
"ไปได้เหรอคะ"
"ได้สิ ผู้หญิงเค้าก็ไปกันทั้งนั้น"
"ปะ...ไป ไปค่ะ ถ้างั้นรบกวนพี่ทีด้วยนะคะ"
"ได้ครับ" เจนนี่ยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินอย่างนั้น ที่เธออยากไป ไม่ใช่อะไร เพราะเธออยากจะไปเจอกับคีย์ ผู้ชายที่เธอชอบ
"ทำไมต้องยิ้มกริ่มขนาดนั้นด้วย" เปอร์เซียขมวดคิ้วถาม ทำให้เจนนี่หุบยิ้มทันที เธอหันมามองหน้าเขาอย่างไม่สบอารมณ์
"เรื่องของฉัน" เธอตอบเสียงขุ่นเคืองแล้วหันหน้าหนี
- ผู้เขียน
