สยบรัก

ตอนที่1 @ผับหรูใจกลางเมือง เสียงเพลงภายในผับดังกระหึ่ม มีผู้คนมากมายนั่งอยู่ตามโต๊ะต่างๆ และมีกลุ่มคนพากันโชว์ลีลาการเต้นไปตามจังหวะเพลง เจนนี่สาวสวย ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง เธอนั่งดื่มอยู่ที่โซนวีไอพีคนเดียว หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำเกาะอก ภายในผับมีผู้หญิงและชายหนุ่มมากมายที่มาหาความสุขกันในค่ำคืนนี้ “ขอโทษนะครับ” เสียงทุ้มของชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวทักทายหญิงสาว ทำให้เจนนี่หันมามอง “ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ” “...ได้สิคะ” เธอเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเชื้อเชิญให้ชายหนุ่มนั่งด้วยกัน “มาคนเดียวเหรอครับ” เขายิ้มถาม “ใช่ค่ะ” เจนนี่ตอบไปอย่างมีมารยาท ทั้งๆที่เธอไม่ได้อยากจะพูด หรือคุยกับใคร “ผมชื่อทายนะครับ แล้วคุณ...” เขาแนะนำตัว “เจนนี่ค่ะ หรือเรียกเจนก็ได้ค่ะ” “ครับ แล้วเจนมีแฟนรึยังครับ” เจนนี่เงียบไปอีกครั้ง เธอไม่พูดอะไร นอกจากยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ชายหนุ่มมองเธอด้วยความเสน่หา เขาไล่สายตามองร่างอรชรของเธออย่างพินิจพิจารณา ทำเอาคนถูกมองรู้สึกไม่ชอบใจ “ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เธอบอกอย่างนั้นแล้วลุกเดินออกไป ทายมองตามหลังหญิงสาวไปจนลับสายตา เขาหันมามองแก้วของเธอ ก่อนที่จะล้วงหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตของเขา เจนนี่เดินเข้ามายังห้องน้ำ ก่อนที่เธอจะมาหยุดยืนอยู่ที่บานกระจกใหญ่ เธอยืนดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าตัวเองได้สักพัก เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้น เจนนี่ล้วงหยิบมือถือจากกระเป๋าสะพายขึ้นมากดรับสายทันที เมื่อเห็นเป็นปอนด์เพื่อนรักโทรมา “ฮัลโหล” (อีเจน นี่มึงอยู่ไหนเนี่ย) ปอนด์รีบถาม “ฉันมาผับ แกมีไรรึเปล่า” (พ่อแกโทรมาถามฉัน ว่าแกไปไหน ฉันไม่รู้จะตอบพ่อแกยังไง ได้แต่โกหกว่าแกไม่สบาย แล้วแกก็มานอนห้องฉัน) ปอนด์อธิบาย คำพูดของปอนด์ทำเอาเจนนี่ขมวดคิ้วยุ่ง “แล้วพ่อฉันว่าไงบ้าง” (ยังดี ที่พ่อแกไม่ถามร่ำไร ไม่งั้นฉันก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน....แล้วนี่แกไปผับคนเดียวอีกแล้วเหรอ) “อืม” เจนนี่ครางตอบในลำคอ เพราะเธอชอบไปไหนมาไหนคนเดียวอยู่เป็นประจำ เพราะมันทำให้เธอสบายใจมากกว่า (ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าไปคนเดียวมันอันตราย ถ้าพวกขี้เมามันจับแกไปลุมโทรมจะทำยังไง) ปอนด์บอกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวังดี “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันมาแป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับแล้ว” (เจน...กูรู้นะว่ามึงมีปัญหากับทางบ้าน แถมคนที่แอบชอบก็ดันไปมีแฟนอีก กูเข้าใจมึงนะเว้ย มีไรบอกกูได้) “ขอบใจมากนะ แต่ฉันไม่เป็นไรแล้ว แค่นี้นะ” ว่าจบเจนนี่ก็ตัดสายทิ้งไป เธอถอนหายใจพรืดใหญ่ พร้อมกับเสยผมขึ้นลวกๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป “ขอโทษนะคะ เจนขอกลับก่อน” เจนนี่เดินเข้ามาที่โต๊ะ เธอบอกกับทาย ทำให้ชายหนุ่มมองหน้าเธออย่างเสียดาย “จะกลับแล้วเหรอครับ” “ค่ะ ขอตัวนะคะ” ว่าจบเธอก็ตั้งท่าจะเดินออกไป แต่ทายกลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้เสียก่อน “อย่าเพิ่งสิครับ ดื่มแก้วนี้หมดก่อนค่อยกลับนะครับ” ทายพูดพร้อมยื่นแก้วเหล้าให้เธอ เจนนี่มองแก้วที่อยู่ในมือครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบขึ้นมากระดกดื่มมันจนหมด ความขมของมันทำให้เธอเบ้หน้า ทายยกยิ้มมุมปากในตอนที่หญิงสาววางแก้วลง “ขอตัวก่อนนะคะ” “เดี๋ยวผมไปส่งครับ” หญิงสาวไม่ได้ขัดอะไร เธอเดินออกมาจากผับ ความมืดสลัวภายในผับ ทำให้เธอไม่ทันระวัง จึงเดินไปชนกับชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าอย่างแรง ตุบ~ “โอ้ย!” เจนนี่ร้องลั่นด้วยความเจ็บ ร่างของเธอเซถอยหลังไปสองสามก้าว ยังดีที่ทายได้ช่วยจับประคองเธอเอาไว้ได้ทัน “เดินให้มันระวังหน่อยสิ!” เจนนี่ตวัดเสียงใส่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อชายหนุ่มคนนี้คือ...เปอร์เซีย เพื่อนสนิทของคีย์ผู้ชายที่เธอแอบชอบ “เจอกันอีกแล้วนะ” เปอร์เซียพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทำเอาเจนนี่มองเขาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ “นายอีกแล้วเหรอ” เจนนี่ชี้หน้าใส่ชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว “ยังปากจัดเหมือนเดิมเลยนะ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงกวนๆ ทายมองหน้าทั้งสองสลับกันไปมา ก่อนจะเอ่ยถามเจนนี่ “ใครเหรอเจน?” เจนนี่หันมามองทายแวบหนึ่ง แล้วหันกลับมามองเปอร์เซียอีกครั้ง “ก็แค่ผู้ชายนิสัยเสียคนนึงหนะค่ะ” คำพูดของเธอไม่ได้ทำให้เปอร์เซียรู้สึกอะไรเลย แต่เขากลับยกยิ้มชอบใจด้วยซ้ำ เจนนี่ที่เห็นรอยยิ้มร้ายกาจจากปากของชายหนุ่มมันยิ่งทำให้เธอรู้สึกโมโห เธอจึงเลี่ยงเดินออกไปเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย “ให้ผมไปส่งดีไหมครับ” ทายบอกเมื่อเดินออกมาถึงรถยนต์ของเจนนี่ “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” เจนนี่ตั้งท่าจะเดินไปขึ้นรถ แต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเธอรู้สึกมึนที่หัว เธอยืนค้ำรถยนต์ตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้ม พร้อมยกมือขึ้นมาบีบนวดขมับตัวเอง “เจนเป็นอะไรรึเปล่าครับ” ทายเดินเข้ามาประคองตัวหญิงสาวเอาไว้ เจนนี่สะบัดหน้าตัวเองแรงๆ เพื่อให้ได้สติ “รู้สึกมึนๆหนะค่ะ” ทายยกยิ้มมุมปาก “ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ” เขาประคองตัวเธอให้เดินมานั่งอีกฝั่งโดยที่เจนนี่ไม่ได้ขัดอะไร เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพูดหรือผลักเขาเลย “เดี๋ยวก่อน” ยังไม่ทันที่ทายจะเปิดประตูรถ เสียงทุ้มของเปอร์เซียที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้ทายหันมามองด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เปอร์เชียเดินเข้ามาหาทั้งสอง เขาใส่หมวกกันน็อคเอาไว้ ชายหนุ่มปรายตามองเจนนี่ที่ทำหน้ามึนงงเพียงนิด “มีอะไรวะ” ทายถามด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “รถยางแบน เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง” เขาบอกเธอ ก่อนจะคว้าข้อมือหญิงสาวแล้วกระตุกดึงเธอให้เดินมาหาอย่างไม่แรงนัก ทำให้ร่างเล็กที่ไม่มีเรี่ยวแรงอยู่แล้วเซถลาเข้าไปแนบชิดกับอกแกร่ง “เฮ้ย! ทำไรวะ!” ทายพูดเสียงดังขึ้น เขาหันไปมองล้อรถจองเจนนี่ ก็เห็นว่ารถของเธอยางแบนจริงๆ “นี่นาย ปล่อยฉันนะ” เจนนี่เธอบอกเสียงเบา เธอพยายามจะแกะมือหนาออกจากเอวคอดของเธอ แต่ก็ทำไม่ได้ เปอร์เซียกระชับเอวของคนตัวเล็กเอาไว้มั่น ทำให้เธอไม่มีทางดิ้นได้ “ปล่อยผู้หญิงของกูนะเว้ย!” ทายตวัดเสียงดังลั่น เขาหมายจะเดินเข้ามาดึงตัวหญิงสาวออกไป แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อชายฉกรรจ์สองคนเดินเข้ามาจากด้านหลังของเปอร์เซีย “ผู้หญิงของมึงจริงเหรอวะ กูคิดว่าเป็นของกูคนเดียวซะอีก” เปอร์เซียบอกเสียงเรียบ ทายที่เห็นว่าอีกฝ่ายมีพวก เขาจึงถอยหลังออกมา “ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” เขากล่าวแค่นั้นแล้วรีบวิ่งหนีออกไป เปอร์เซียมองหญิงสาวที่ดูจะมึนๆงงๆ ในอ้อมแขนของเขา ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องสองคน “จัดการเรื่องรถด้วย” “ครับนาย!” ลูกน้องทั้งสองตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เปอร์เซียถอดเสื้อแจ็คเก็ตสีดำออก แล้วนำเสื้อมามัดกับเอวของเธอเพื่อปกกระโปรงเดรสสั้นของเจนนี่เอาไว้ ก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นพาเธอเดินไปยังรถบิ๊กไบค์ของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกล