บทที่60
“เหมยฮวา หม่อมฉันชื่อเหมยฮวา” นางไม่จำเป็นต้องปิดบังตัว
“เหมยฮวา แล้วเจ้าจะทำได้อย่างไรรึ? แน่นอนว่าข้าเป็นองค์ชายแคว้นฉีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแผ่นดิน คนที่ข้าอยากกำจัดย่อมต้องมีอำนาจมาก” เหมยฮวาเผยยิ้มออกมา เยื้องย่างเข้าไปทรุดนั่งพิงเตียง มองออกไปนอกหน้าต่าง การใกล้ชิดเขา นางคุ้นเคยเกินกว่าจะคิดมาก กลับเป็นจิ้นเฟยที่เกร็งตัวขึ้นมา
“หากท่านปลดข้อมือข้า ก็จะรู้เอง” เหมยฮวาเอ่ยตอบ นางผงะเมื่อมือใหญ่วางแปะลงบนหัวอย่างเบามือ ก่อนจะเผลอไถหัวกับมือเขาอย่างลืมตัว อ่า...สงสัยนางจะชินกับการเป็นแมวมากเกินไป
“ข้าจะแน่ใจได้อย่างไร ว่าหากปลดแล้วเจ้าจะไม่หนีไป” จิ้นเฟยแม้ตอนแรกจะแปลกใจกับการกระทำของตนเอง แต่เมื่อรู้สึกคุ้นมือจึงไม่ได้หักห้ามใจแต่อย่างใด
“ข้าน้อยจะมอบสิ่งหนึ่งให้ท่านเพื่อเป็นสิ่งค้ำประกัน หยกประจำตัวข้าน้อย” เหมยฮวาตอบ ก่อนจะหยิบหยกล้ำค่าที่เหลือเพียงหนึ่งชิ้นออกมาให้เขา
“หาก
