บทที่59
เหมยฮวายืนตัวแข็งอยู่ระหว่างหลี่อิงกับเจ้าโรคจิตทั้งสอง มะ..เมื่อกี้เจ้าโรคจิตหนึ่งว่าอะไรนะ? สอนข้า? สอนแมวตัวน้อยๆนี่จูบงั้นหรือ อ่า….มันโรคจิตจริงจังเกินไปแล้ววว
“พระองค์ก็อย่าพูดไปเดี๋ยวไก่ตื่น ดูสิ เจ้าแมว เอ้ย องค์หญิงน้อยตะลึงพรึงพรืดไปแล้ว ดูๆไปมิใช่นางเป็นปีศาจหรอกหรือ เหมือนจะรู้ความเกินไป ให้ไต้ซือมาตรวจสอบหรือยัง” เฟยหงพูดหัวเราะร่วน หัวเราะอะไรเจ้าหน้ามู่ทู่ปลาบู่ตกน้ำมัน เหมยฮวาค้อนขวับอย่างห้ามไม่ได้
“เป็นปีศาจสิดี หึหึ” จิ้นเฟยกล่าวตอบเสี้ยงเย็น ยิ้มหวานเฉียบ หวานเฉียบจริงๆมาให้พวกนาง หลี่อิงสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ อ่า...เจ้าพวกนี้ขยันแกล้งเด็กหญิงตัวเล็กๆไปถึงไหนกัน
“นั่นสิขอรับ เข้ากับพระองค์ดีนะองค์ชาย หึหึ” เฟยหงยิ้ม อ่า...เหมยฮวารู้แล้วว่าสองคนนี้ต่างกันตรงไหนอีก.. รอยยิ้มยังไงล่ะ! เจ้าเฟยหงที่เป็นคุณชายสามจวนแม่ทัพยิ้มออกเจ้าเล่ห์ ขณะที่องค์ชายแปดจิ้นเฟยยิ้มเยื
