บทที่61
“นอนเถิดเจ้าค่ะ” เหมยฮวาพูดเสียงขุ่น
“ไม่ล่ะ ข้านอนทั้งวันแล้ว แมวขี้เกียจอย่างเจ้าก็คงนอนมาทั้งวันแล้ว ออกไปทำงานกันเลยดีกว่า”
“พระองค์ใช้เวลาที่เปลี่ยนตัวกับ เอ่อ เฟยหง ก็เพื่อหาหลักฐานเอาผิดงั้นหรือเจ้าคะ?” เหมยฮวาเริ่มสับสนแล้วว่าควรเรียกเขายังไง และใช้สรรพนามกับเขายังไงดี
“อืม ราวๆนั้น ต่อไปเวลาอยู่ที่นี่เรียกข้าว่า พี่เฟย อีกหลายเดือนกว่าเฟยหงจะกลับมา ข้าเชื่อว่าเจ้าคงไม่ต้องหัดเรียกข้าว่าองค์ชายแปด” ในแววตาจิ้นเฟยมีแววผิดหวังอยู่บ้าง
เหมยฮวากลับตาเป็นประกาย แปลว่าเรื่องราวขององค์ชายแปดใกล้ถึงจุดจบแล้ว ดังนั้นนางก็ย่อมไม่ต้องเสียเวลาอยู่ช่วยเขานานเป็นแน่
“แต่ข้ายังอยากเรียกท่านว่าอีกอย่าง” เหมยฮวาเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ย้ายตัวเองมานั่งหน้าโต๊ะที่มีสำรับอาหารวางไว้ มือหยิบจับมากิน แต่ก็ไม่มีอะไรถูกใจ เลยเรียกปลาย่างที่เก็บไว้ในมิติออกมานั่งแทะแทน
“เรียกข้าว่า?” เหมยฮวาหล
