ดวงตาแจ๋วแหววส่งประกายลึกล้ำราวกับท้องฟ้ายามราตรีของเหม่ยจินทำให้เหมยฮวาคิดถึงบางคน ฟางอ๋อง!... หากไทเฮา หรือตัวฟางอ๋องเองมาเห็นเหม่ยจินยามนี้ พวกเขาต้องสงสัยเป็นแน่
เหมยฮวาไม่เคยเห็นฟางอ๋องตอนเป็นเด็ก และไม่เคยคิดจินตนาการด้วยเพราะไม่มีความรักข้องเกี่ยว หากจะมีก็แค่ความหวั่นไหวและการครอบครอง แต่เมื่อความเจ็บช้ำผ่านพ้น เหมยฮวาก็ตัดใจได้อย่างรวดเร็วตามประสาคนยุคใหม่ ใจโลเล ใช่ นางโลเลแล้วยังไง?
แต่ตอนนี้เหมยฮวาเชื่อว่า เหม่ยจินต้องเหมือนฟางอ๋องตอนเป็นเด็กมากแน่ๆ เพราะกระทั่งตัวนางยังรู้สึกได้ มีเพียงรูปหน้าของเขาเท่านั้นที่กลมมน หากอย่างอื่นคล้ายฟางอ๋องไปเสียหมด เฮ่อ กรรมของนางโดยแท้
เกวียนสินค้าสองคันออกเดินทางจากเมืองหน้าด่านแคว้นชิง แน่นอนว่าเส้นทางไม่ได้ง่ายนัก เหมยฮวาเสียเงินไปหลายพันตำลึงทองเพื่อจะข้ามผ่านแต่ละด่านเพื่อไปยังแคว้นหนิง การตรวจตราเข้มข้น โชคดีที่พ่อค้าซึ่งนางจ้างให้พา
