“นายหญิง ท่านจะไปซ้ายหรือไปขวาก็ได้ ยุทธภพนี้ยิ่งใหญ่หากแต่ไม่เทียมฝีมือท่าน เหตุใดจึงต้องมาที่นี่ด้วยเจ้าคะ”หนี่หลิงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นสถานที่ซึ่งเหมยฮวาเลือกจะนั่งลงเปิดเพิงขายสมุนไพร ตรงจุดนี้เป็นใต้ร่มไม้ อยู่สุดทางของถนนใหญ่ที่คับคั่ง เบื้องหลังเป็นธารน้ำเล็กๆไหลผ่าน เป็นทาง3แพร่งที่ไม่ถูกหลักฮวงซุ้ยใดใดทั้งสิ้น แต่เหมยฮวากลับเลือกจุดนี้ทั้งที่ไม่มีอันใดเด่น เหมยฮวาเงยหน้ามองต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งหนาแต่ใบกลับร่อยหรอ ขณะที่สอดส่ายสายตามองดูรอบๆให้แน่ชัดอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยปาก “ทั้งถนนเส้นนี้ ที่ทางใต้ร่มเงาไม้ถูกจับจองไปหมดแล้ว เหม่ยเอ๋อร์ยังเด็กนัก เขาไม่ทนแดดทนฝนได้ หากจะให้ทิ้งเจ้าขายสมุนไพรลำพังก็เกรงจะโดนเจ้าถิ่นรังแก” “ข้าน้อยอ่อนด้อยยิ่งนัก กระทั่งเรื่องเช่นนี้ยังมองไม่เห็น เกือบทำให้คุณชายน้อยต้องลำบากแล้ว” หนี่หลิงพูดน้ำตาคลอเบ้า มือยังคงหยิบจับวางสมุนไพรอย่างดี แม