บทที่ 10 แก่แล้วไม่เจียม
1851 คำ
บทที่ 10 แก่แล้วไม่เจียม
แค่ได้ยินเสียงที่คนเป็นพ่อตวาดลั่น สมองก็สั่งการให้ขึ้นห้องทันที โอเคเข้าใจแล้ว ทำร้ายจิตใจลูกมันก็ไม่สำคัญเท่ากับปืนหายหรอก เข้าใจๆ เอาที่ทุกคนสบายใจเลย
ครั้งนี้ดูจะเป็นเรื่องที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิตในครอบครัวตั้งแต่เกิดมาเลยนะ ปกติแม่ดุคนเดียว มันก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้วเพราะเป็นเรื่องปกติ แต่พอมีพ่อมาดุด้วย มันก็น้อยใจไง
ก็ร้องไห้กันไปเลย พอเข้าห้องมา ร้องทั้งที่รู้ว่าตัวเองก็ผิด ต่อให้เสียใจสิ่งเดียวที่ไม่เคยคิดทำคือหนีออกจากบ้าน หนีไปแล้วจะเอาอะไรกิน! แง่~ เงินเก็บตัวเองก็มีนิดหน่อย บัญชีที่มีเยอะแม่ก็เป็นคนเก็บให้ แต่ถ้าเกินเยี่ยวยาก็จะหนีไปซบ'อก'ป้าคิดว่าน่าจะไม่ลำบาก ข้าวสามมื้อครบท้วนแน่นอน
ถ้าประท้วงครั้งนี้พ่อคงไม่เห็นใจ ขนาดจะเห็นหัวลูกสาวคนนี้ยังไม่เห็นกันเลย ถึงจะเป็นลูกที่แย่แต่ก็รักพ่อแม่พี่น้องที่สุด แต่ตอนนี้ไม่รักชั่วคราวนะ ทุกคนไม่อ่อนโยนต่อกิ๊กเลย แง่~
สายเปย์อย่างฉันกำลังจะดับแล้ว งื้อ~ ต่อไปคงผอมหัวโตแน่ๆ เงินที่มีน้อยนิดใครมันจะกล้าจ่ายหนักล่ะ คิดมาได้ไง ให้ร้อยเดียว ยิ่งช่วงนี้ของแพงอยู่ด้วย กะจะฆ่ากันทางอ้อมเลยใช่ไหมพ่อ!
เฮ้อ คิดทุกอย่างก็ปวดหัว พฤติกรรมของฉันไม่ต้องพูดถึง ยังไงก็ไม่ดีขึ้น สันดานเสียจะตาย ฉันรู้ตัวเองดี แต่ถ้าไม่อยากให้พ่อแม่หนักใจหรือมายุ่งวุ่นวายคงต้องทำตัวดีสักพัก แค่สักพักนะ เพราะแค่นั้นก็ฝืนธรรมชาติแล้วอะ ถ้าไม่วุ่นวายหรือว้าวุ่นคงไม่ใช่กิ๊กจอมซ่าส์อีกต่อไป เฮ้อ!
หลังจากนั้นก็อาบน้ำ รอรับข้าวจากพี่พร ใครจะประท้วงไม่กินข้าวก็ช่างแม่ง แต่คงไม่ใช่กิ๊ก ตอนนี้ เวลานี้ ต้องรู้จักการประหยัด กินให้พุงกางไปเลยพรุ่งนี้เช้าจะได้ไม่ค่อยหิว จะได้ไม่ต้องซื้ออะไรมาก แต่...มันก็ต้องขี้ปะ โอ๊ย อีกิ๊กเอ้ย กะจะตุนข้าวในท้องเหมือนตุนเหล้าใช่ไหมเนี่ย...
ก่อนนอนต้องตั้งนาฬิกาปลุกด้วย แต่ก็ไม่ลืมที่จะกดโทรหาอีเสี่ยหื่น แต่โทรไปเกือบสี่สายไม่เห็นรับสาย เลยส่งข้อความไปหาบอกว่า อยากเจอ นัดเจอกันหน่อย แค่นั้น ถ้าเขาเห็นคงโทรกลับ
เช้าตรู่...
นาฬิาปลุกอีกกิ๊กก็ตื่นทันไก่โห่เลย อาบน้ำเช้าที่แสนจะเย็นสดชื่น ตัวสั่นเทากันเลยทีเดียว น้ำเย็นฉิบหา-
วันนี้ไม่ต้องรีบเลยมีเวลาอยู่หน้าโต๊ะกระจกแป้งนาน หวีผมที่พันกันยุ่งเหยิงให้เข้าทรง ประดับด้วยกิ๊บสีดำ ทาแป้งให้หน้าวอกเหมือนลิง อุต้ะ ไม่ๆ ทาแค่พอเป็นพิธี ทาลิปมันด้วยนิดหน่อย ปากจะได้ไม่ซีดเหมือนศพ
ส่วนเรื่องชุดก็แต่งตัวให้เป็นระเบียบ กระเป๋าก็เปลี่ยนเป็นกระเป๋าเป้เพื่อที่จะได้เอาหนังสือจากที่โรงเรียนกลับมาอ่าน กำลังกลับตัวกลับใจเป็นคนดี แต่จะดีได้สักกี่วันก็ไม่รับประกัน จะดีให้ใจหาย จะดีให้ทุกคนตายใจ จะดีให้ทุกคนว้าว เหอะๆ แต่มันจะทำได้ไหมคืออีกเรื่องนะ การเป็นคนดีมันไม่ง่ายเลยนะ
พอเธอก้าวขาลงบันไดขั้นสุดท้าย คนใช้ที่กำลังถูบ้าน ปัดฝุ่นหันมามองกันตาเดียวเลย ตะลึงสิท่าไม่เคยเห็นฉันตื่นไว
เดินอย่างสวยๆไปที่โต๊ะอาหาร ตอนนี้ทุกคนนั่งกันพร้อมแล้ว แต่ยังไม่ตักข้าว หรือจะรอฉัน แต่จะรู้ได้ไงว่าฉันจะตื่นเช้ามาจริงๆ
“ ว้าว ในที่สุดวันนี้พี่ก็ได้เจอหน้าน้องสาวทันสักที ” เป็นพี่กิ่งที่เอ่ยทัก ทุกคนมองตาม ดูจะอึ้งนิดๆแต่ก็ไม่พูดอะไร
“ วันนี้การบ้านเยอะ กิ๊กอยากไปเร็วๆ ไปลอกการบ้านเพื่อนๆนะ ” ก็ไม่อยากพูดให้ตัวเองดูดีไง ไม่อยากพูดว่าจะปรับปรุงตัวเองอะไรทำนองนี้ แต่พอฉันพูดจบสายตาพ่อกับแม่ดูจะผิดหวังเล็กน้อย ความจริงคงไม่ได้คาดหวังมากหรอกกับลูกสาวคนนี้
“ โธ่ ยัยกิ๊ก ถ้าแกไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอก ยิ่งพูดแบบนี้ คนที่คาดหวังจะยิ่งเสียใจนะ แกก็พูดให้น้อยๆหน่อย ” พี่กิ่งพูดปรามในทันที พี่สาวคนนี้นิสัยเหมือนแม่กันเลย ชอบปราม ชอบดุ
“ วันนี้ต้องขอโทษคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายที่ให้รอนานนะคะ อาหารมาแล้วค่ะ ” อ้าวว ไม่ได้รอฉันแต่ผิดที่ป้าแม่บ้านมาทำอาหารช้าเองเหรอ? สำคัญตัวเองผิดไปแล้ว หืมม~
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารไม่ได้ครึกครื้นอะไร ทุกคนต่างกินของตัวเองจนหมดและแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน
บนรถ
“ อะนี่เงิน แม่ฝากมาให้ ” พี่กิ่งพูดขึ้น
“ ขอบคุณค่ะ ” ไม่โทษแม่หรอกที่ไม่ให้เองคงอึดอัดแหละ ขนาดฉันยังไม่กล้าสู้หน้าแม่เลย
“ แต่ทำไมสามร้อยอะ ป๊าบอกให้แค่หนึ่งร้อยไง ” มองธนาบัตรสีแดงสามใบในมือตัวเอง
“ พี่กับพี่แรฟให้แกคนละร้อยไง ”
“ ขอบคุณค่ะ แต่กิ๊กขอแค่หนึ่งร้อยก็พอ ” ให้มันรู้ไปว่าจะจ่ายเงินหนึ่งร้อยไม่ได้อะ
“ รับไปเถอะ พี่กับพี่แรฟไม่ฟ้องป๊ากับแม่หรอก ”
“ กิ๊กไม่ได้กลัวว่าพี่จะฟ้องหรือไม่ แต่ในเมื่อมันเป็นบทลงโทษ กิ๊กก็จะทำตาม ขอบคุณพี่ๆนะที่สงสารและสมเพชกิ๊ก ”
“ สมเพชอะไรกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันเป็นพี่น้องท้องเดียวกันจะคิดแบบนั้นเพื่ออะไร อย่าคิดมาก พี่ให้ด้วยความเต็มใจ พี่คิดว่าป๊ากับแม่ก็ทำเกินไปหักแค่ครึ่งพอว่า นี่ลดให้เหลือหนึ่งร้อยจะกินอะไร ของแพงทั้งนั้น ” พี่กิ่งพูด สายตาพี่เขาดูจริงใจมาก แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิม ให้พี่ๆกลับไป เอาแค่ใบเดียวก็พอ
“ โกรธพี่หรือเปล่า ” พี่แรฟที่นั่งข้างคนขับพูดขึ้น
“ เปล่านะ เดี๋ยวกิ๊กไปเอาคืนให้ รับรองได้คืนแน่ๆ ”
“ ถ้ามันอันตรายอย่าเลย แค่บอกมาว่าใครเอาไปก็พอ ”
“ กิ๊กทำหาย กิ๊กรับผิดชอบเอง ไม่ให้ใครเดือดร้อนหรอก ”
“ กิ๊กถ้ามันอันตรายเกินไปก็อย่าเลย เพราะฝีมือกิ๊กก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าพี่ แต่ถ้าทำให้ปืนตกไปอยู่ที่คนอื่นได้ หมายความว่าคนนั้นต้องเก่งกว่ากิ๊กแน่นอน ”
“ ป๊าให้มาถามเหรอ? ”
“ อืม พี่ไม่ปิดบังหรอก ป๊าอยากได้ปืนคืนจริงๆ ”
“ อืม กิ๊กจะเอามาคืนให้ แต่รอหน่อยนะ ”
หลังจากนั้นก็พากันเงียบจนถึงมหาวิทยาลัยพี่ๆ ฉันก็ไม่ได้มองตามเหมือนเมื่อก่อน ปกติจะกระดี๊กระด๊าใหญ่เลย เพราะอยากส่องหนุ่มๆ แต่ช่วงนี้มันไม่มีอารมณ์ ไม่อยากคุยไม่อยากพูด
โรงเรียนTT
พอมาถึงเด็กยังน้อยอยู่เลย ฉันเลยเดินไปที่ห้องเรียน หยิบหนังสือใส่กระเป๋าทั้งหมด หยิบหนังสือเปิดอ่านทบทวนเรื่องที่กำลังจะเรียนคาบแรก
“ เฮ้ย อะไรวะเนี่ย! ผีเข้าหรือไง ” คนแรกที่ทักคือยัยวัน
“ เงียบสิวะ คนกำลังอ่านหนังสืออยู่ ”
“ กิ๊ก มึงอ่านเข้าใจเหรอ? ” ยังมีหน้ามาถาม....
“ อื้อ~ ไม่ ” ส่ายหน้าพร้อมบอกความจริง
“ 5555+ จะอ่านเพื่อ โอ๊ย มึงเป็นไรมากปะตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะที่แปลกๆอะ ”
“ เฮ้อ! มันอึดอัดใจว่ะ แต่ไม่อยากพูด เดี๋ยวจะหาว่านินทา ”
“ พูดมาขนาดนี้มึงพูดเหอะกิ๊ก! ”
“ มึงอยากปลอบกู อยากให้กูระบายความในใจใช่ไหม น่ารักมากเพื่อน ”
“ อื้อๆ ไม่ๆ กูแค่อยากเผือก 5555+ ”
“ 5555+ อีเพื่อนเลว” กลั้นขำไม่ไหว
“ ถ้าเป็นคนดีจะคบกับมึงได้เหรอ ถามจริ๊ง ”
“ มึงไม่ต้องพูด อีนี่ 5555+ ” พูดจบก็เอาปากกาปาใส่มันทันที...แต่ มันพลาดได้ไง พลาดไปโดน....
“ โอ๊ย ตากูจะบอดไหมเนี่ย ” เป็นไอ้พัฒที่เข้ามาและโดนมัน
“ โทษๆ มึงเข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือเองอะ ” วิ่งไปหามันทันที กลัวจะตาบอดจริง
“ มึงใช่อีกิ๊กเหรอ ใช่เหรอวะ หรือกูจะตาฝาดไปวะ นี่มึงตัวเป็นๆใช่ไหมกิ๊ก” มันจับตัวฉันแล้วเขย่า
“ มึงจะบ้าเหรอ กูยังไม่ตาย ก็ตัวเป็นๆสิวะ ”
“ กูไม่ได้หมายความว่ามึงตาย แต่กูตกใจที่เห็นมึงในตอนที่ยังเช้าอยู่นี่สิ ผีเข้าเหรอวะ ”
“ กูกำลังฝึกเป็นเด็กดีอยู่ ”
“ กูว่าดีแค่วันนี้วันเดียวแหละ ” ยัยวันหันไปหาไอ้พัฒแล้วพูด
“ อะๆ กูให้สองวัน เดี๋ยวมันก็มาสายอีก ” เพื่อนแต่ละคนของฉัน น่าคบมากค่ะ พูดตรงไม่ต้องอ้อม
ครืดด ครืดดด
“ ไอ้วันเอาสมุดคณิตศาสตร์ออกมา กูจะขอลอก ส่วนไอ้พัฒมึงเขียนรายงานให้กูด้วยวิชาภาษาไทยอะ เดี๋ยวกูมา ” รีบออกมาจากห้องหลังจากเห็นว่าใครโทรมา
(“ ฮัลโหล นี่ใครครับ ”)
อำเล่นหรือเปล่าเนี่ย?
(“ เสี่ยไลท์ใช่ไหม...คะ ”)
(“ รู้จักผมด้วยเหรอ ”)
(“ ไม่ได้อยากรู้จัก ไม่ได้อยากสนิทด้วยเลย ”)
(“ แล้วโทรมาทำไมเหรอ ”)
(“ จะขอปืนคืน ”)
(“ หึ แล้วที่ทำกันวันนั้นจะรับผิดชอบยังไง ”)
(“ อ้าว รู้เหรอว่ากิ๊กคือใคร อุ้ย พลาดแล้ว ”)
(“ 555+ บันทึกชื่อว่าเมีย ก็ไม่รู้ว่าเมียคนไหนไง เสี่ยเลยถามออกไป ”)
(“ คนมีเมียเยอะก็งี้แหละ หึ ไม่อยากเสียเวลากับคนเจ้าชู้ให้มากความ นัดมาสิ ว่าจะเจอที่ไหน อยากได้ปืนคืนมาก ”)
(“ มันสำคัญมากหรือไง หรือว่าคนสำคัญซื้อให้ ”)
(“ นัดมาเถอะ อย่าถามมาก ”)
(“ มาคนเดียวนะ กล้ามาเหรอ ”)
(“ กล้า ”)
(“ คอนโดเสี่ยอยู่ถนนXX ห้อง... ”)
(“ โนๆ ไม่เอา นัดร้านเหล้า ร้านข้าว ร้านเค้กอะไรดีกว่าไหม ”)
(“ 555+ คิดว่าจะไม่ท้วงเสียแล้ว งั้นร้านเหล้าที่ไม่ใช่ผับ เสี่ยจะส่งโลเคชั่นไปให้ วันเสาร์นะ ช่วงนี้เสี่ยงานยุ่ง ”)
(“ วันศุกร์ตอนเที่ยงได้ไหม ”)
(“ จะโดดเรียนมาหาเหรอ คิดถึงเสี่ยมากใช่ไหม อยากเจอหน้าละสิ ”)
(“ อย่าสำคัญตัวเองให้มากสิ ถ้าไม่ติดว่าจะไปเอาปืน กิ๊กไม่อยากเจอเสี่ยหรอก ”)
(“ พูดตรงไปนะบางที อ้อมๆบ้างก็ได้ ให้ดีใจเล่นก็ดี ”)
(“ แค่นี้นะ กิ๊กไปเรียนก่อน ”)
ชิงตัดสายไปเลย รำคาญ แก่แล้วไม่เจียม ชิ!!!!
☢️__________☢️
นามปากกาByMinne
- ผู้เขียน
