ตอนที่ 14
นิสากรตาหวานลอยคว้างในความฝันกับคำพร่ำรักอันแสนหวานที่เจื้อยแจ้วดังก้องหู ทำให้เธอยอมอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ดิ้นรนหนีไปหาแฟนหนุ่ม เพื่อพากันไปอยู่สองต่อสองอย่างตั้งใจไว้ในตอนแรก เขาให้เธออดทนแล้วเมื่อสบโอกาสจะติดต่อมาเอง แต่...
ใบหน้านวลผ่องบูดบึ้งขึงเครียดตวัดใส่พี่ชายวงโตด้วยความอึดอัดและแค้นเคือง ผ่านไปเกือบเดือนแล้วที่แฟนหนุ่มหายหน้าหายตาไป มีบ้างที่ได้แอบโทรศัพท์ไปหา หากเขารับสายคราใดก็จะมีเสียงร้องแสดงถึงความเจ็บปวดก่อนสายจะหลุดไป หลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้อีกเลย ซึ่งคิดได้เพียงแค่อย่างเดียวจะต้องมีคนไปวางอำนาจบาตรใหญ่ ห้ามมิให้คนรักหนุ่มติดต่อเธอ จะเป็นใครไปไม่ได้ ถ้ามิใช่...สิงขร!
“อย่ามาทำตาลอยเพ้อฝันพูดให้พี่เหม็นขี้ฟันแถวนี้ดีกว่านิ การทำธุรกิจไม่ใช่เล่นขายของ ที่ลงทุนไปแล้วจะสำเร็จทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นก็คงมีคนประสบความสำเร็จกันจนหมดแล้ว คงไม่มีคนที่ต้องเจ็บปวดเพราะขาดทุน.
