ตอนที่ 13
ชายหนุ่มสบถด้วยความหงุดหงิด เมื่อควานหากุญแจเพื่อมาไขปลดโซ่ตรวนออกจากข้อเท้าซึ่งบวมเป่งอย่างน่ากลัว ที่เขาเห็นแล้วก็อดโกรธตัวเองไม่ได้ ที่ปล่อยให้โทสะอยู่เหนือทุกอย่างจนลืมไป ยังไงธีรนัยน์ก็ยังเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ เจอเขากดดันอย่างหนัก ไหนจะวิ่งหนีจนเปียกฝนต้องมานอนตัวเปียกชื้นอยู่ ไม่ป่วยก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วละ
“ไม่เป็นไรนะธีรนัยน์ เดี๋ยวฉันพาไปหาหมอเอง” เขาบอกกับคนที่สลบไม่ได้สติ ไม่ใช่เพราะเป็นห่วง แต่ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นฆาตกรใจโหด รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้ อีกทั้งเธอยังเป็นกุญแจสำคัญในการควานหาตัวไอ้ตัวแสบที่ยังมุดอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิง แต่ชายหนุ่มกลับต้องอารมณ์เสีย เมื่อรีบเร่งอะไรๆ ก็ช่างไม่เป็นดั่งใจเอาเสียเลย
เสียงครางแหบพร่าดังจากลำคอ เมื่อนึกขึ้นมาได้ เมื่อตอนกลับเข้าบ้าน เขาได้เปลี่ยนเสื้อผ้าซึ่งเปียกชื้นออก เพื่อไปพบกับใครบางคน ตอนนั้นเขาได้นำกุญแจออกไปจากกระเป๋าและว
