บทที่ [15] ตกหน้าผา

1286 คำ

​ ทั้งสองได้รีบลงมาจากรถม้าก็พบเข้ากับหมาป่าที่ช่วงนี้ออกหากิน พวกมันมาสิบกว่าตัวได้ ''เนี่ยเฟยเจ้าไปรอข้ากับพวกแม่นางเจียวก่อน'' ชายหนุ่มเอ่ยกับหญิงสาวด้วยความเป็นกังวล นางจึงพยักหน้าตอบรับไป เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!!!! เสียงดาบที่ฟันลงบนคอของหมาป่าก่อนที่จะเริ่มอีกครั้ง ฉึก เคร้งง เคร้ง!!! ''ตัดหัวของพวกมันถึงจะฆ่ามันได้'' เสียงทุ่มเอ่ยตะโกนดังขึ้นมาก่อนที่จะต่อสู้อีกครั้งแต่เขาก็พลางมองไปที่หญิงสาวด้วยความเป็นห่วง ''บ้าเอ้ย! มันไปตามพวกมาด้วยพวกเจ้าระวังตัวไว้ให้ดี!'' อ้ายเสินตะโกนเอ่ยเสียงดังให้ลูกศิษย์นั้นได้ยิน สำนักบุปผาแห่งนี้ไม่ได้สอนแค่ในตำราเท่านั้นพลางยังสอนการรบการใช้ดาบอีกด้วยทำให้เขาไม่ต้องไปกังวลกับลูกศิษย์ในยามนี้เลย เว้นแต่ว่าสตรีสามคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน ''พวกเจ้ารีบวิ่งไปข้างหน้าก็จะเจอทางเข้าหมู่บ้านแล้วประเดี๋ยวพวกข้าจะตามไป'' ไป๋อิงตะโกนออกมาก่อนที่ทั้งสามคนจะรีบวิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม