''...ปล่อยข้า!''
ขณะที่ไป๋อิงผลักเหล่าลูกศิษย์ออกอย่างแรงและพยามที่จะกระโดดลงจากหน้าผาอีกครั้ง อ้ายเสินตะโกนเอ่ยดังขึ้นมาพร้อมกับเข้าไปจับตัว
''เจ้าใจเย็นๆ ก่อนได้หรือไม่!''
ไป๋อิงที่ถูกลูกศิษย์จับตัวไว้แน่นก่อนที่จะจ้องมองลงไปที่หน้าผาด้วยสายตาที่บ้าคลั่ง
กระแสน้ำที่ถูกลมหนาวพัดกระหน่ำ แม่น้ำที่มืดมิดซึ่งมองไม่เห็นก้นบึ้ง
ไม่มีวี่แววของนางเลย
มันยากที่จะรอดจากการตกจากที่สูงเช่นนี้ และถึงแม้จะรอดแต่ก็ไม่สามารถว่ายน้ำในกระแสน้ำที่รุนแรงเช่นนี้ได้ อีกทั้งยังมีความเป็นไปได้สูงที่จะเสียชีวิตด้วยสภาวะอุณหภูมิในร่างกายต่ำกว่าปกติ
แต่ไป๋อิงเขาไม่อยู่ในสภาพที่จะตัดสินใจอย่างมีสติได้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่พุ่งทะยานขึ้นในขณะนี้เลยแม้แต่น้อย
ไป๋อิงรีบสะบัดตัวออกจากลูกศิษย์อย่างแรงก่อนที่จะรีบวิ่งไปหาม้าแล้วเคลื่อนตัวออกไปทันที
เหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายรีบหาม้าขี่ตามเขาไป
''เนี่ยเฟยได้โปรด..
