ตอนที่ 8 ป่วย
2219 คำ
ป่วย
☆☆☆>>>>>♡
>>>>> บริษัทเมธาสวัสดิ์ ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด
ผ่านไปเกือบเดือนแล้วที่เดม่อนไปอยู่กับยิมทุกวัน ยิมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ยิมก็ไม่อยากถามเพราะการที่เดม่อนจะไปจะมา เป็นความพอใจของเดม่อนเองล้วน ๆ แค่เดม่อนมาหายิมบ่อย ๆ แค่นี้ยิมก็พอใจแล้ว ความสุขของยิมเหมือนเริ่มจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แค่คิดก็ทำให้คนร่างบางยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
ช่วงนี้ยิมติดอาหารที่มีรสหวาน ทั้งที่พยายามจะควบคุมและหลีกเลี่ยงอาหารจำพวกนี้แต่ก็ทำได้แค่บางครั้งก็เท่านั้น ยิมไม่ชอบตัวเองในเวลานี้เลยรู้สึกว่าเขากำลังอ้วนขึ้นด้วยรึเปล่า นั่นยิ่งทำให้คนร่างบางกังวลมากขึ้น
“ทำไมปล่อยตัวขนาดนี้นะยิม ดื้อเกินไปแล้วนะ” ยิมที่อยู่หน้ากระจกห้องน้ำ เอามือลูบพุงน้อยตัวเองป้อย ๆ และก็นึกขำไม่อ้วนน่ะแปลกกินช็อกโกแลตหนักขนาดนั้นเป็นเดือน ๆ
“อ้วน” เสียงอีกคนที่มาเข้าห้องน้ำตามหลังยิมพูดแซวขึ้นเมื่อเห็นยิมยืนลูบท้องตัวเอง ไม้กล้าก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจที่ได้ทำให้คนตรงหน้า หน้ามุ่ยได้ขนาดนี้
“ไม่ต้องมาล้อเลย ยิมงดของหวานไปเป็นอาทิตย์แล้ว หันมาทานสลัดแทน เดี๋ยวพุงก็ยุบแล้วเหอะ” ยิมหันไปดุคนข้าง ๆ เรื่องความอ้วนรู้ไหมว่ามันเซนต์ซีทีฟ
“คำว่าอ้วนพูดเบา ๆ ก็เจ็บ ไม้กล้าบ้านี่ยิมไม่ได้อ้วนซักหน่อย” ยิมบ่นเบา ๆ ให้แต่คนถูกบ่นก็แอบได้ยินเหมือนเดิม จนทำให้ไม้กล้าเผลอหลุดยิ้มออกมากับความน่ารักของยิม
“แต่ทำไมพุงมันป่อง ๆ อยู่เลย ช่วงนี้ยิมก็กินอาหารได้น้อยมากเลยนะ ตอนเช้าชอบเวียนหัวและอ๊วกด้วย ก็งดของหวานแล้วก็กินอะไรก็กินได้นิดเดียวแล้วพุงน้อย ๆ มาได้ไงฮือ ๆ” ตอนนี้ยิมกลายเป็นคนที่ยิ้มและพูดกับพุงป่องเป็นเรื่องเป็นราวจนไม้กล้าเริ่มจะชินแล้ว
“ไหนว่าจะไปหาหมอไปรึยัง” ไม้กล้าถามคนดื้อดูท่าน่าจะยังไม่ได้ไปหาหมอ
“แหะ แหะ ยังเลย” ยิมยิ้มแห้ง ๆ ให้กับไม้กล้าเพราะตั้งแต่ว่าจะไปหาหมอในวันหยุด งานก็ยุ่งจนต้องหอบไปทำที่คอนโดในบางวัน เลยไม่มีเวลาไปหาหมอซักที
“นี่แนะ คนอะไรไม่ห่วงตัวเอง” ไม้กล้าดีดหน้าผากคนอายุมากกว่าอย่างเอ็น ดูในความกลัวโดนดุ อย่างไม่เกรงใจในอายุที่ต่างกันเลย
“เคยบอกว่าอย่ามาทำอะไรแบบนี้ที่ทำงาน อายลูกน้องบ้างซิ” เสียงคนขวางโลกที่เห็นยิมกับไม้กล้าออกมาจากห้องน้ำ เดินสวนทางกับเขาที่กำลังจะไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน
“ไม่มีอะไรอย่างนั้นหรอกครับพี่เด ผมก็เล่นแบบนี้กับยิมอยู่แล้ว” ไม้กล้าพูดกับคนเป็นพี่ ที่ชอบทำหน้ายักษ์ใส่เวลาเขาอยู่กับยิม
“หึ ขอให้แค่เล่นแล้วกัน” พูดเพียงแค่นั้นเดม่อนก็เดินไปทางห้องน้ำ
“เดม่อน เข้าใจผิดแล้วนะ มันไม่ได้มีอะไรจริง ๆ” ยิมพูดไล่หลังคนปากร้ายที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น
วืด!!! พรึบ!!! หมับ!!!
“เอ้ย !!!! ยิมเป็นอะไร ยิม ยิม” อยู่ ๆ ยิมที่เดินมาพร้อมกับไม้กล้าก็ล้มลงทั้งยืนหน้าโต๊ะทำงาน ดีที่ไม้กล้าเดินตามมาติด ๆ เลยคว้าเอาไว้ได้
“เอะอะอะไรกันไม้ แล้วนี่ยิมเป็นอะไร” เลม่อนได้ยินเสียงไม้กล้าดังเอะอะอยู่ข้างนอกก็รีบออกมาดู แต่มาเจอยิมที่เป็นลมอยู่ในอ้อมกอดของไม้กล้า
“อยู่ดี ๆ ยิมก็ล้มครับพี่เลม่อน ไม่สบายรึเปล่าก็ไม่รู้” ไม้กล้าก็ไม่ทราบสาเหตุการเป็นลมครั้งนี้เหมือนกัน
“พายิมไปหาหมอเลยนะ เดี๋ยวพี่ออกไปพบลูกค้าแล้วจะตามไป” เลม่อนพูดด้วยความเป็นห่วงเลขาคนโปรดของเขา
>>>>> โรงพยาบาล
“อาการเบื้องต้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ แค่เครียดและพักผ่อนน้อย ทานอาหารไม่ตรงเวลา หมอขอถามอย่างหนึ่งนะครับ...” คุณหมอบอกอาการของยิมและก็หยุดเพียงเท่านั้น คุณหมอที่มองกระดาษในมือขมวดคิ้วเป็นปม
“คุณหมอกำลังทำผมตกใจนะครับ” ยิมที่ฟังคุณหมอพูดจบก็มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด นี่เขาเป็นโรคร้ายอะไรรึเปล่าทำไมคุณหมอทำหน้าแบบนั้น
“คุณคงเป็นแฟนคุณพุฒิพัฒน์นะครับ” คุณหมอหันมาถามคนที่นั่งอยู่ข้างยิม ทำหน้าไม่ต่างกันกับคนไข้ของตัวเอง หมอเลยถามออกไปแบบนั้น
“เปล่าครับเราเป็นเพื่อนกัน มีอะไรรึเปล่าครับคุณหมอ” ไม้กล้าตอบหมอกับคำถามที่เขาสงสัย ยิมป่วยเป็นอะไรกันแน่ทำหน้ากังวลมากกว่าเดิม
“คุณมีแฟนแล้วใช่ไหมครับ” คุณหมอถามคนป่วยที่นั่งหน้าซีดหลังจากตรวจอาการเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวนะครับคุณหมอหมายความว่าไง เกี่ยวอะไรกับมีแฟนหรือไม่มีแฟน” ไม้กล้าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็อึ้งกับคำถามของคุณหมอ เป็นลมมันเกี่ยวอะไรกับการมีแฟน
“ครับผมมีแฟนแล้ว” ยิมตอบพร้อมกับมองหน้าคนที่นั่งข้าง ๆ ที่มีท่าทางไม่ต่างกัน เพราะไม้กล้าก็ไม่เคยรู้ว่ายิมมีแฟน เจ้าตัวไม่เคยบอกอีกอย่างเขาไม่เคยเห็นและก็ไม่ได้ถามด้วยเพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของ
“งั้นแสดงว่าผลตรวจไม่ผิดพลาด” คุณหมอมั่นใจกับผลตรวจในมือ ถ้าคนไข้บอกว่าไม่มีแฟนคงได้ตรวจให้ละเอียดอีกครั้งหนึ่ง
“มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่ครับคุณหมอ” สีหน้ากังวลของยิมยิ่งมีมากขึ้น
“ยินดีด้วยนะครับ คุณตั้งครรภ์ได้ 8 สัปดาห์แล้ว” คุณหมอบอกด้วยความยินดีที่กำลังจะมีชีวิตน้อย ๆ มาเกิดกับคนไข้ของตัวเอง
“ห๊ะ !!! ผมท้องเหรอครับ” ยิมเอามือลูบท้องตัวเองเบา ๆ ที่กินน้อยแล้วพุงป่อง ๆ นี่เขาท้องเหรอ ยิมไม่ได้มีสีหน้ายินดีแม้แต่น้อยที่รู้ว่าตัวเองท้อง เขาท้องมันเป็นไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม
“ใช่ครับคุณกำลังจะเป็นคุณแม่แล้วนะครับ ยินดีด้วยอีกครั้งนะครับ” คุณหมอบอกคนไข้ที่ตอนนี้ทำหน้าเหมือนยินดีมากที่รู้ว่าตัวเองท้อง
“มันจะเป็นไปได้ยังไงครับ ตรวจอีกรอบได้ไหมคุณหมอ ผมเป็นผู้ชายนะ” ยิมที่พูดออกมาเกือบจะไม่ได้ยินถ้าไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ จะเป็นไปได้ยังไงกัน เขาอยู่กับเดม่อนมานานนับปีทำไมเพิ่งจะมาท้อง
“ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้นะครับ ผู้ชายที่ท้องได้ก็มีแต่เมื่อเทียบกับผู้หญิงมันเลยดูน้อยจนแทบจะพบได้ไม่บ่อยนัก” คุณหมออธิบายบอกกับคนไข้เพิ่มเติม
“ทำไมผมเพิ่งท้อง ผมมีแฟนมานานแล้วนะครับคุณหมอ”
“การตั้งครรภ์ในผู้ชายเกิดขึ้นได้ยาก อาจจะมีปัจจัยหลายอย่างประกอบกันร่างกายอาจจะยังไม่พร้อมกับการฝังตัวของตัวอ่อนก็ได้ครับ ที่ผ่านมาคุณเลยไม่ท้องแต่ตอนนี้เหมือนตัวอ่อนจะฝังตัวอย่างสมบูรณ์แล้วครับ เขาแข็งแรงดีหัวใจเต้นปกติ” คุณหมอพยายามอธิบายให้เข้าใจง่ายที่สุด
“ยิม” ไม้กล้ากุมมือของยิมไว้ และเอามือลูบที่หลังเบา ๆ เพื่อปลอบคนตัวเล็กเมื่อเขาเห็นว่ายิมทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ยิมกังวลเรื่องอะไรกันเรื่องนี้เป็นมันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากเลยนะ ยิมกำลังจะมีลูกกับคนที่ยิมรัก แต่ดูยิมไม่ได้ดีใจเลยจากที่ไม้กล้าประเมินดู
“เดือนหน้าหมอนัดอีกครั้งนะครับ มาฝากครรภ์ทางที่ดีพาคุณพ่อมาด้วยนะ วันนี้รับยาบำรุงไปทานก่อน กินอาหารที่มีประโยชน์พักผ่อนให้เพียงพอไม่ต้องเครียดไม่ต้องกังวลเด็กจะได้แข็งแรง” คุณหมอยิ้มและพูดกับคนไข้ให้คนไข้คลายความกังวล
“ขอบคุณครับคุณหมอ” เมื่อรับยาเสร็จแล้ว เลม่อนก็เพิ่งจะตามมาถึง
“เป็นไงบ้างยิม” เลม่อนถามอย่างเป็นห่วงเพราะหน้ายิมดูไม่ดีเอาซะเลย ไม่รู้ว่ามีความกังวลเรื่องอะไร
“พี่เลม่อน ฮึก ฮือ” ยิมที่โผลเข้ากอดเลม่อนอย่างไม่อายสายตาของไม้กล้าและคนอื่น ๆ ที่อยู่ในโรงพยาบาลแม้แต่นิดเดียว
“เกิดอะไรขึ้นยิม” เลม่อนกอดตอบยิมเอามือลูบหลังเบา ๆ เป็นการปลอบใจยิมร้องไห้ในอ้อมกอดเลม่อนจนตัวโยน เขามองหน้าไม้กล้าอยากได้คำตอบ ไม้กล้าส่ายหน้าเบา ๆ ปฏิเสธเรื่องแบบนี้เขาอยากให้ยิมเป็นคนพูดเองดีกว่าเขาจะไม่ก้าวก่าย
“ยิมเป็นอะไรบอกพี่” เลม่อนเค้นเสียงถามเพราะไม่อยากเห็นยิมร้องไห้อีก
“พี่เลม่อน ยิมท้อง ฮึก ฮือ ยิมท้องพี่เลม่อนได้ยินไหม ฮือ” ยิมบอกพร้อมกับผละจากอ้อมกอดเลม่อน คำตอบของยิมสร้างความตกใจให้กับเลม่อนไม่น้อย
“พี่เล่ม่อน ฮือ ยิมท้อง ฮือ ฮึก” ยิมยังคงก้มหน้าร้องไห้ไม่หยุด ปากก็พร่ำบอกในสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวเขาเอง โดยมีเลม่อนดึงคนตัวเล็กเข้าไปกอดไว้ดังเดิม ยิมรู้ดีว่าเขากับเดม่อนไม่ได้เป็นคู่รักอย่างคนอื่น มีเพียงแค่ตัวยิมเองที่รักเดม่อนฝ่ายเดียว เรื่องนี้เขารู้ว่ามันต้องจบลงแบบไหน เดม่อนไม่มีทางยอมรับลูกที่เกิดจากเขาแน่ ๆ ยิมไม่มีทางออกให้ตัวเองและลูกเลย
“พี่รู้แล้ว ๆ ยิมใจเย็น ๆ ก่อนนะ บอกพี่ได้ไหมใครเป็นพ่อเด็ก เรื่องนี้ต้องมีทางออกอย่าร้องไห้นะ ยิมต้องนึกถึงลูกมาก ๆ เข้าใจไหมครับ ยิมของพี่เก่งอยู่แล้ว” เลม่อนถามเพื่อเพิ่มความมั่นใจกับคำตอบที่อยู่ในใจของเขา เอามือเช็ดน้ำตาให้กับยิมอย่างปลอบใจ
“...............ฮึก ฮือ” ไม่คำตอบจากคนตัวเล็กตรงหน้า
“ยิมยังเห็นพี่เป็นพี่ชายอยู่ไหม” ยิมแค่พยักหน้า แน่นอนว่าเลม่อนเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดในชีวิตของยิม เลม่อนถึงกับต้องขู่เพื่ออยากคำตอบจากปากของยิม อยากรู้ว่ายิมยังจะปกป้องผู้ชายคนนั้นอยู่ไหม
“ยิมขอไปคุยกับเขาก่อนนะครับ ยิมจะหาทางออกเรื่องนี้ให้ดีกับทุกคน” ยิมไม่คิดว่าเลม่อนจะรู้ว่าใครที่เป็นพ่อเด็ก
“ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกพี่นะ กลับไปพักผ่อนอย่าคิดมากเห็นแก่หนึ่งชีวิตที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลก” เลม่อนกำชับเพราะรู้ว่ายิมเป็นคนคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง หวังว่าเรื่องนี้ยิมก็คงจะคิดถึงลูกมากกว่าโฟกัสที่เรื่องอื่น
“ทำไมไม่รับสายนะหรือว่าไม่ว่าง” ยิมที่พยายามโทรหาคนที่เป็นพ่อของลูกหลายสาย แต่ไม่มีการตอบรับของอีกคนเลยไม่แม้แต่จะโทรกลับมา
“เขาจะดีใจไหมนะที่มีหนู แม่อยากให้พ่อรักหนูเหมือนที่แม่รักหนูจัง” สิ่งที่ทำให้ยิมพอยิ้มได้ก็คือตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมาเดม่อนมาอยู่กับเขาตลอด เหมือนทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นหวังว่าสิ่งที่ยิมคิดจะไม่ผิด
ยิมรอเดม่อนจนดึก ได้แต่ฝากข้อความผ่านไลน์ไว้เผื่อเดม่อนเปิดอ่าน
GYM : ยิมมีเรื่องจะคุยกับเดม่อนนะ
GYM : วันนี้จะมาหายิมไหมครับ
GYM : ยิมคิดถึงเดม่อนนะครับ
“เขาไปไหนของเขานะ” ยิมรอจนเช้า เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พูดพึมพำกับหน้าจอมือถือที่ไม่มีร่องรอยการอ่าน
“หิวแล้วเหรอลูก เดี๋ยวแม่อาบน้ำก่อนนะแม่จะกินนมให้นะเจ้าตัวเล็ก” ยิมเอามือลูบที่หน้าท้องป่อง ๆ ของตัวเองแล้วพูดกับในท้อง ไม่รู้ว่าคนข้างในจะรับรู้ไหมว่าแม่คนนี้ดีใจแค่ไหนที่มีหนู หวังว่าพ่อจะรักหนูเหมือนที่แม่รักเรานะเจ้าตัวเล็ก
ยิมต้องหันมาดูแลตัวเองมากขึ้นอะไรที่ว่าเป็นประโยชน์กับคนในท้อง ก็จะพยายามกินให้ได้มากที่สุดถึงจะไม่อยากกินก็ต้องฝืน ยิมอยากให้เขาแข็งแรง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถึงพ่อจะไม่รักหนูแม่ก็จะรักหนูให้มากที่สุดนะครับ ลูกแม่กินเยอะ ๆ นะหนูจะได้แข็งแรง อีกไม่นานก็ได้เจอกันแล้วนะครับ
'แม่จะดูแลหนูให้ดีที่สุด หนูคือชีวิตของแม่นะเจ้าตัวเล็ก'
♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤
ถ้าชอบฝากติดตามด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ยิมกับเจ้าตัวเล็กกันด้วยน๊า
- ผู้เขียน
