เมื่อเดินมาถึงที่ห้องทานอาหาร
“ยังไม่มีใครตื่นอีกหรือคะ”
“เขาตื่นกันมากินกันหมดแล้วจ้ะ”
“หื้อ... ทำไมพี่ไม่เรียกพายด้วยคะ เวลาที่พี่ตื่นนอน”
“พี่ก็ตื่นก่อนหน้าพายแป๊บเดียว พี่เห็นพายนอนหลับสบายดีก็ไม่อยากปลุก เรามาพักผ่อนนะ ไม่ได้ต้องรีบเร่งอะไร ทำชีวิตตอนนี้ของเราสองคนให้มีความสุขด้วยกันก็พอ โอเค...”
“ความสุขของพี่ไปร์ทนะสิ”
“ของพายด้วย”
จุ๊บ.... เขาหอมแก้มเธออีกแล้ว
สองคนกินอาหารเช้าด้วยกันคุยกันกะหนุงกะหนิง
“เมื่อคืนพายนอนกรนด้วย” เขาแกล้ง
“จริงเหรอคะ พี่ไปร์ทอำหรือเปล่า ไม่จริงมั้ง พายหลับทีหลังพี่อีก พี่ไปร์ทนั่นแหละ นอนกรนเสียงดังมาก” เธอยกมือขึ้นไปบี้จมูกของเขา
“โอ๊ย...เดี๋ยวดั้งเบี้ยว”
“หา...! ของปลอมเหรอคะ พี่ไปร์ทไปเสริมดั้งมาเหรอคะ”
เขาหัวเราะร่า เธอจึงรู้ว่าถูกหลอก โดนแกล้งอีกแล้ว
“มีความจริงสักเรื่องไหมอะ” เธอมองเขาตากลับ หันไปสนใจข้าวต้มกุ้งแทนพี่ไปร์ทดีกว่า
