ลายไม้ไม่โต้ตอบ เขาเลือกที่จะอยู่เป็นเพื่อนปวีนุชมากกว่า ลายไม้ขลุกอยู่กับปวีนุชทั้งวันทั้งคืน แทบจะตัวติดกัน
เขาปฏิเสธที่จะไปทำกิจกรรมกับพวกเพื่อน ๆ เหมือนจะทุกอย่าง อติรุจน์กับนิธานยังค้อนทำงอนเขาอยู่
ปวีนุชถึงกับนั่งหน้าแดง เขินอายพวกพี่ ๆ ขึ้นมา
“อร่อยไหม” ลายไม้ถามพร้อมกับรอยยิ้ม
เขายกหน้าขึ้นมาปากดำเลอะไปหมด เธอหัวเราะออกมาหึ ๆ หยิบทิชชูขึ้นไปเช็ดริมฝีปากของเขาให้
“กินเหมือนเด็กเลย ระวังหน่อยสิคะพี่ไปร์ท” เธอว่าเขาน้ำเสียงห่วงใย
“ไม่เป็นไร ให้เลอะไปก่อนกินอิ่มค่อยเช็ด” เขาพูดทั้ง ๆ ยังมีเส้นสปาเกตตีเต็มปาก และเขาก็ชี้นิ้วไปที่ริมฝีปากของเธอด้วย
“เลอะ ๆ” พูดไม่ค่อยชัด เพราะทุกอย่างยังเต็มคำ
ลายไม้รีบ ๆ เคี้ยวแล้วรีบกลืน ก่อนจะวางช้อน ยกมือขึ้นไปจับใบหน้าของหญิงสาว และเขาก็ทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดต่อหน้าพี่ ๆ จุ๊บปากลงไปแล้วเลียซอสที่เลอะอยู่รอบ ๆ ปากของหญิงสาว
“อื้อ.....” เขา
