ไม่อยากจะเดินไปร่วมวงเลยค่ะ ต่อให้ชินกับสายตาหิวของผู้ชายมาพอสมควรแต่กับพี่คนนี้มันไม่รู้สึกชินเลยสักนิด อย่านะคะนิ้งเอ้ย อย่าหวั่นไหวไม่งั้นเสียซิงฟรีเลยนะ
“น้องนิ้งมานั่งได้แล้ว มาสนุกกับทุกคนดีกว่า” พี่พัดลมตะโกนเรียกเสียงใสแล้วก็กวักมือเรียกฉันที่ยืนคิดอะไรเพลินๆเกี่ยวกับการเซฟซิงตัวเองอยู่
“ค่ะพี่พัดลม เดี๋ยวนิ้งย่างจะเสร็จแล้วค่ะ” ฉันตอบพี่พัดลมกลับไปแล้วก็หันกลับมาสนใจเตาตรงหน้าต่อ ไม่ต้องสนใจสายตาของพี่เวกัสเลยคะนิ้ง พี่เขาแค่เห็นหุ่นหล่อนน่ากินเลยมอง ไม่ต้องสนใจไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นไม่มีอะไรน่ากลัวเลย
ฉันบอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรพี่เวกัสก็เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป แต่อาจจะแตกต่างตรงที่การแสดงความหิว หรือไม่ก็มีความหิวมากกว่าคนอื่นเยอะหน่อย ส่วนที่เหลือก็อยู่ที่ตัวฉัน ถ้าเขาอยากกินแต่เราไม่ให้กินมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก
ฉันเดินมาร่วมวงสนทนาที่มีแต่เสียงหัวเราะเพราะพี่สุเมธทำหน้าท
