บทที่ 5.1 เธอคนเดิมที่ไม่เหมือนเดิม
1664 คำ
ภายในงานเลี้ยงมีแขกมากมายจนบูมรู้สึกอึดอัด มันไม่เหมือนในผับที่มีแต่สาวสวย การมองไปทางไหนเจอแต่พวกมนุษย์วัยห้าสิบถึงเจ็ดสิบเป็นอะไรที่น่าเบื่อเกินทน หากว่าไม่มีใครบางคนที่ทำให้เขาทนอยู่ตรงนี้ได้คงหนีไปแล้ว
เมื่อชั่วโมงก่อนเขาวางแผนจะปฏิเสธการมางานเลี้ยงกับบุพการีของตัวเอง ทว่า การแจ้งเตือนว่าผู้หญิงที่เขาสนใจโพสรูปอยู่ในงานพอดีนั้นทำให้เขาเปลี่ยนความคิด รีบกลับไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมายืนอยู่ในงานจนได้
วันนี้แหละที่เขาจะทำความรู้จักกับน้องพลอยคนสวยลูกเจ้าของห้างเพชร วันเวลาช่างเหมาะเจาะอย่างกับมีคิวปิดมายิ่งศรใส่
“บูม คนนี้ป้าวิไลเจ้าของห้างเพชรชื่อดังที่แม่เคยเล่าให้ฟังไง” เพ็ญศรีสะกิดลูกชายให้หันมาทักทายผู้ใหญ่ ทีแรกเขาเกือบทำเป็นไม่สนใจแต่ดูเหมือนคำว่าเพชรจะทำให้นึกถึงใครบางคนถึงได้หันมามองด้วยความสนใจ
“สวัสดีครับคุณวิไล”
เขาเอ่ยสวัสดีพร้อมประนมมือไหว้อย่างมีมารยาทก่อนจะขยับลูกตามองไปที่ร่างอรชรของใครอีกคนที่กำลังมองมา เธอเองก็ยิ้มหวานส่งมาให้เขา
น่ารักอะไรอย่างนี้
“ไหว้พระเถอะลูก”
ไหว้แม่ยายต่างหาก
“น้องพลอย ลูกสาวดิฉันเองค่ะ น่าจะรุ่นน้องบูมเขาหนึ่งปี พลอยคนนี้น้าเพ็ญศรี เพื่อนซี้ร่วมทริปของแม่เลยนะ” วิไลแนะนำลูกสาวให้อีกฝ่ายรู้จัก แอบคิดในใจว่าถ้าสองคนนี้สนใจกันขึ้นมาเธอคงจะดันอย่างเต็มที่
ก็ทางเพ็ญศรีฐานะดีกว่าเธอ ธุรกิจเติบโตไปเรื่อยๆ จน ตระกูลนี้จะเป็นมหาเศรษฐีอยู่แล้ว ถ้าได้ดองกับบ้านนี้ลูกเธอคงสบายไปทั้งชาติ
“สวัสดีค่ะน้าเพ็ญศรี”
บูมยืนมองสาวสวยตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่ไม่ยอมหุบสักที มันยิ้มเองโดยไม่ต้องพยายาม หน้าสวย ผิวขาวแถมยังมารยาทดีอีกต่างหาก ถ้าเขาได้คนนี้เป็นเมียคงเหมาะสมที่สุดแล้วไหมวะ
“สวัสดีลูก ได้ข่าวว่าเรียนที่เดียวกันกับพี่เขา รู้จักกันไหมนะ เจอกันบ้างไหม”
เพ็ญสีดูเหมือนจะถูกใจหญิงสาววัยสิบเก้าปีคนนี้ไม่น้อย ผู้หญิงเรียบร้อยพูดน้อยและมีมารยาทแบบนี้แหละที่อยากให้ลูกชายเจอ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้คิดบังคับ หากทั้งคู่พอใจกันหรือยังไม่ใช่ก็สุดแล้วแต่ลูกชายจะตัดสินใจ
“ไม่เคยเห็นหน้าพี่บูมเลยค่ะ” หญิงสาวตอบแล้วมองอีกคนพลางยิ้ม เขารู้ว่าเธอโกหกจะไม่เคยได้อย่างไรก็เขาแกล้งเดินผ่าน แกล้งไปทานข้าวร้านเดียวกับเธอเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญออกจะบ่อย
“เจอน้องพลอยอยู่นะครับ แต่น้องคงไม่รู้จักผม”
เขาตอบแล้วยิ้มมุมปากมองอีกคน ก่อนที่ผู้ใหญ่จะแซวกันไปมาแล้วปลีกตัวไปทักทายแขกคนอื่นปล่อยให้เขากับพลอยได้คุยกันตามประสาคนเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน
“ไม่คิดว่าจะมาเจอในงานแบบนี้” เขาพูดแล้วส่งสายตายิ้มหวานไปให้อีกฝ่าย
“งานแบบนี้ สำหรับพี่บูมมันยังไงคะ”
“มันน่าเบื่อ คนก็เยอะ คิดว่าเราคงไม่ชอบ”
“พี่บูมชอบไหม”
“พี่ไม่ชอบ”
“แล้วมาทำไมคะ”
เขาเงียบเมื่อถูกถามแบบนั้นไม่รู้ว่ามันเป็นคำถามที่ต้องการคำตอบตรงตัวหรือเป็นคำพูดประชดกันแน่ เมื่อพลอยเห็นว่าเขาเงียบและกลัวอีกฝ่ายจะเข้าใจผิดจึงรีบพูดประโยคถัดมา
“ขนาดพี่บูมไม่ชอบยังมายืนตรงนี้ พลอยก็เหมือนกันแหละค่ะ”
“พี่มาเพราะเห็นว่าเรามา”
เขาโล่งใจที่รู้ว่าไม่ได้โดนเหน็บ จึงเอ่ยประโยคที่คิดว่าจะทำให้มีผลต่อความรัสึกของอีกฝ่าย มันไม่ได้รุกแรงไปแต่สื่อว่าเขาให้ความสนใจเธออยู่นะ เธอมาเขาก็เลยอยากมา
มาเจอเธอ...
พลอยยิ้มอย่างเคอะเขิน เธอเองก็สนใจคนตรงหน้าอยู่เหมือนกัน ได้ยินแม่พูดถึงครอบครัวนี้บ่อยจนเธอได้รู้ว่าบูมคือทายาทคนเล็กของบ้านศิวดลมณี ถึงแม้จะสูญเสียเสาหลักของครอบครัวไป แต่เพ็ญศรีก็สามารถดูแลลูกและธุรกิจให้เติบโตได้อย่างงดงาม
มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากได้ลูกชายบ้านนี้มาเป็นแฟน พลอยเองก็ผู้หญิงคนหนึ่งที่หวังอยากอยู่อย่างสุขสบาย มีผู้ชายหล่อรวยอยู่ข้างกายและผู้ชายตรงหน้านี้ก็เป็นไปในแบบที่เธอต้องการ
เขาเองก็ดูสนใจเธอจนทำให้หญิงสาวมั่นใจว่าเขาจะกลายเป็นของเธอได้ไม่ยาก
“รู้ได้ยังไงคะว่าพลอยมาที่นี่” เธอแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นเพราะตัวเองเพิ่งอัพเดทความเป็นไปของชีวิตเมื่อชั่วโมงก่อน เธอทำไปก็เพราะอยากให้เขาเห็น
“พี่เห็นเราโพส เลยรีบมานี่ไง”
“พี่บูมดูเจ้าชู้เนอะ”
เธอแกล้งว่าแต่ก็พอรู้อยู่บ้างว่าผู้ชายนี้ยังไม่เคยคบใครจริงจัง เธอสืบรู้มาเกือบทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขา รู้ว่าเขาเที่ยวบ่อย พาผู้หญิงขึ้นห้องเป็นว่าเล่น ทว่าช่วงหลังมานี้รู้สึกว่าเขาจะเพลาเรื่องพวกนั้นลง เธอคิดว่าอาจเป็นเพราะเขา...สนใจเธออยู่
ผู้ชายเวลาเจอคนที่ชอบ มักจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง พลอยไม่ได้หลงตัวเองแต่เขากำลังให้ความสนใจเธออยู่จริง ตั้งแต่เดือนก่อนที่เขาติดตามเธอผ่านช่องทางโซเชียลมีเดียเกือบทุกอย่าง กดไลก์ กดหัวใจให้ทุกรูปที่เธออัปโหลด แต่ไม่เห็นจะทำความรู้จักเธอสักที
เธอรอจนเหนื่อย รอให้เขาเป็นฝ่ายเริ่ม ทว่าเขาก็ไม่เห็นเขาเข้าหาเธอสักที คิดอยู่ว่าวันนี้ถ้าไม่ได้เจอได้คุยกันเธออาจจะเป็นฝ่ายเริ่มทำความรู้จักกับเขาเองเสียเลย มันคงไม่ดูแย่ไปหรอกใช่ไหม
“เราคิดว่าพี่เจ้าชู้ไหม”
“พลอยไม่รู้ค่ะ เพิ่งรู้จักเพิ่งได้คุยกันตอนนี้”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ดูภายนอกเธอเป็นคนเรียบร้อย เขาคิดว่าเธอจะเป็นคนพูดน้อย ที่ไหนได้พูดเก่งไม่เบา แต่ก็น่ารักอยู่ดี
“งั้นต้องรู้จักกันมากกว่านี้ จะได้รู้ว่าพี่ไม่เจ้าชู้เลย”
“พลอยจะรอดูนะคะ”
ต่างฝ่ายต่างเปิดโอกาสให้อีกคนเข้าหากันอย่างเต็มที่ แต่บูมไม่ได้รีบร้อน เขาอยากค่อยเป็นค่อยไปเพราะตอนนี้เขาก็แค่เด็กปีสอง อายุยี่สิบ จะให้คิดถึงเรื่องแต่งงานคงไม่ใช่ แต่ถ้าคุยกันถูกใจ เข้ากันได้ก็ไม่แน่ทางแม่ก็ดูจะสะดวกดีไม่มีใครมากั้น
หลังจากงานเลี้ยงเลิกราเขาเลือกจะทักข้อความไปหาพลอยเพื่อเริ่มต้นความสัมพันธ์...คนรู้จักอย่างเป็นทางการ คนนี้เขาไม่ได้คิดเล่นอย่างคนอื่น เขาไม่จำเป็นต้องรีบร้อนในความสัมพันธ์ เธอเองก็ดูสนใจเขาไม่น้อย ไม่เห็นว่าเขาต้องมีเรื่องไหนที่เป็นกังวล
น้องพลอย : พี่บูมพักอยู่คอนโดเหรอคะ
บูม : ครับ ไม่อยากขับรถไกล
น้องพลอย : ดีจัง พลอยก็อยากออกไปอยู่คนเดียวบ้างแต่แม่ไม่ยอม
บูม : ลูกสาวน่ารักน่าหวงขนาดนี้ เป็นพี่ก็ไม่ยอมครับ
คนอ่านถึงกับยิ้มแก้มปริเมื่อเห็นประโยคที่เขาส่งมา ทว่าข้อความนั้นก็ยังไม่ตรงใจเธออยู่ดี เพราะเธออยากออกไปใช้ชีวิตข้างนอก อยากเที่ยว อยากทำอะไรที่ไม่ต้องอยู่ในสายตาของแม่ตลอดอย่างนี้และถ้าเป็นไปได้บูมนี่แหละที่จะช่วยให้เธอออกไปจากกรงทองนี้
น้องพลอย : พลอยไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนเลยค่ะ บางทีก็เบื่อมาก
บูม : อยากไปไหน
หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเมื่อเขาถามมาแบบนั้น แต่เธอจะตอบว่าอย่างไรในเมื่อตอนนี้เธอเองก็ยังคิดไม่ออกว่าอยากไปไหน ถ้าบอกว่าไปเที่ยวร้านเหล้าตอนกลางคืน ที่ที่เธออยากลองไปมากที่สุดก็คงจะดูแย่ในสายตาเขา
น้องพลอย : พี่บูมมีที่ไหนแนะนำไหมคะ
บูม : พี่รู้จักแต่ร้านเหล้า เข้าแต่ผับ
เขาไม่ปิดบังว่าตัวเองเป็นแบบไหน โกหกไปก็เท่านั้น
น้องพลอย : งั้นถ้าเที่ยวกับพี่บูมพลอยต้องไปร้านเหล้าหรือเปล่าคะ
เข้าทางเธอพอดี
บูม : ฮ่าๆ ไปคาเฟ่ก็ได้ครับ พี่ไม่กล้าพาเราไปที่แบบนั้นหรอกเดี๋ยวแม่เราด่า
พลอยกลอกตาพร้อมกับทำเสียงจิ๊ปากอย่างขัดใจ เขาอยากจะเป็นคนดีอะไรตอนนี้กับเธอ ปกติเธอก็เห็นเขาเที่ยวกลางคืนตลอด เธอเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว รู้สึกขัดใจหญิงสาวเหลือเกิน
ตั้งแต่เด็กพลอยถูกเอาใจมาโดยตลอดทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดง่ายมากเวลาที่โดนขัดใจ ทว่า หากอยู่กับคนอื่นที่ไม่สนิทเธอเองก็เก็บอาการและเก็บอารมณ์ได้ดีเช่นกัน เธอไม่เคยเผยด้านแย่ๆ ให้ใครเห็น ภาพลักษณ์ภายนอกจึงเป็นคนเรียบร้อยนิสัยดีมาโดยตลอด
น้อยคนนักที่จะรู้ว่าพลอยเอาแต่ใจและโมโหร้ายแค่ไหน
----------------
จ่ายเงินจ้างมันมาเป็นพระเอกแล้ว แต่รู้สึกไม่คุ้มค่าตัว เหลวไหลมาก ??
ทุกคนน ฝากกดติดตามนักเขียนผ่านทางเพจ : Secret L. /พลอยแพรวา ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
