บทที่ 5.2
1674 คำ
จากวันเป็นเดือนเวลาเลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็วสำหรับใครหลายคน แต่กับเฌอริตาที่อุ้มท้องจนน้ำหนักขึ้นไปเกือบสิบกิโลกรัมนั้น เธอรู้สึกว่าเวลามันเดินช้าเหลือเกิน แต่ละก้าวที่เธอเดินก็ยากเย็น ตอนนอนแค่จะพลิกตัวก็เหมือนต้องอุ้มก้อนหินก้อนใหญ่เอาไว้ด้วย
เฌอให้สายย้ายเข้ามาอยู่ดูแลเธออย่างใกล้ชิดเพราะเธอกลัวว่าถ้าอยู่คนเดียวจะมีอันตรายเกิดขึ้น ไหนจะต้องทำงานบ้านที่เธอเองก็ทำไม่ไหว สายจึงมาเป็นพี่เลี้ยงให้เด็กชายฌอนตั้งแต่อยู่ในท้อง จนกระทั่งตอนนี้ออกมาลืมตาดูโลกได้สามสัปดาห์แล้ว
“พี่สายอยู่กับน้องฌอนตรงนี้นะ เดี๋ยวเฌอจะไปคุยกับเจ้าของโกดังที่จะให้เราเช่าหน่อย”
“ไหวไหมน้องเฌอ หายเจ็บหรือยัง ถ้าไม่ไหวพี่ว่าเราโทร.คุยกับเขาเอาก็ได้นะ”
สายบอกด้วยความเป็นห่วงถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยมีลูกแต่ก็เห็นญาติพี่น้องมีลูกมาหลายคนแล้ว ช่วงหลังคลอดนั้นเป็นอะไรที่หนักหนา ทั้งเจ็บแผล ทั้งไม่ได้นอน ลูกร้องทั้งคืน บางคนต้องพยายามเอาลูกเข้าเต้าเพื่อให้น้ำนมจากแม่มามากๆ ก็มี
“สบายมากค่ะพี่สาย เฌอดีขึ้นมากแล้ว นัดกันแค่ร้านกาแฟหน้าปากซอยนี้เองค่ะ”
เฌอบอกสาวรุ่นน้าที่เธอเรียกพี่จนติดปาก นึกขอบคุณในความเป็นห่วงของสาย จะว่าไปแล้วสายก็นับเป็นญาติห่างๆ ของเธอจึงทำให้ทั้งคู่ดีต่อกันมาตลอดตั้งแต่ตอนที่แม่ของเฌอเสียไป
ส่วนพ่อของเฌอเคยแวะมาหาที่ตึกนี้ครั้งหนึ่งเมื่อก่อนที่เธอจะคลอด เขาขอโทษเธอและรู้สึกผิดแต่เธอยังรู้สึกโกรธที่พ่อทำแบบนั้นกับเธอก่อนออกจากบ้าน ถึงแม้ว่าความเป็นพ่อลูกจะตัดกันไม่ขาดแต่เธอก็ไม่คิดจะกลับไปบ้านหลังนั้นอีกแล้ว จะไม่กลับไปเป็นคนรับใช้ เธอจะช่วยแค่ส่วนที่เธอช่วยได้เท่านั้น
“งั้นให้พี่ขับรถไปส่งไหม แล้วพี่จะอุ้มน้องฌอนอยู่ในรถ”
เฌอริตาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้ารับข้อเสนอของสาย เวลานี้คิ้มและพนักงานอีกสามคนที่เธอจ้างเพิ่มก็มาทำงานตามหน้าที่ของตัวเองแล้วคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง จะว่าไปแล้วเธอจะเดินเหินเร็วก็ยังลำบาก ให้สายไปเป็นเพื่อนก็คงดี
“พี่นับถือเลย เราอายุแค่นี้แต่มีธุรกิจเป็นของตัวเองแล้ว”
เฮียเอกเจ้าของโกดังให้เช่าที่ปิดประกาศไว้ตั้งแต่ต้นปีที่แล้วมองสาวสวยอย่างชื่นชม เขาเองก็เพิ่งรู้ว่าเธอเพิ่งคลอดลูกมาไม่ถึงเดือน ไม่รู้จะเหลือเชื่อกับเรื่องไหนก่อน
“เฌอเคยลำบากมาก่อนค่ะ อยากมีเงินไว้ใช้เองเลยขอเริ่มก่อน” เฌอริตาพูดแล้วยิ้มอย่างขอบคุณกับคำชื่นชม
“เก่งมากแล้วหนู เริ่มก่อนได้เปรียบ หลานเฮียอายุไล่เลี่ยกันยังเที่ยวเล่นอยู่เลย แม่มันก็ปวดหัวอยู่ทุกวัน” เฮียเอกพูดพลางส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย “แล้วนี่เราจะทำสัญญาเช่ารายปีกับเฮียเลยใช่ไหม อยากให้เฮียต่อเติมอะไรเพิ่มอีกบอกได้เลยนะ ส่วนเรื่องค่าเช่าก็ตามที่ตกลงกันเลย”
เฮียเอกยื่นเอกสารที่ทางตนได้จัดทำมาแล้วให้เด็กสาวคราวลูกดู เป็นสัญญาเช่าแบบรายปีกับโกดังขนาดสองร้อยสี่สิบตารางเมตร มีออฟฟิศหนึ่งห้องขนาดสามสิบตารางเมตรติดเครื่องปรับอากาศภายในเรียบร้อยแล้ว ถือว่าคุ้มค่ามากแถมยังสามารถผ่อนค่าเช่าเป็นสามครั้งได้อีกต่างหาก
เฮียเอกเป็นคนรู้จักของทางบ้านบอยอีกเช่นกัน เพื่อนสนิทที่เฌอจะไม่มีวันลืมบุญคุณ ทั้งป็อบและบอยอยู่เคียงข้างในวันที่เธอลำบาก หากวันไหนที่เพื่อนต้องการความช่วยเหลือหรือลำบากเธอพร้อมที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือทันทีอย่างไม่ต้องคิด
“หนูขออ่านรายละเอียดหน่อยนะคะ”
“ได้เลยตามสบาย ต้องการอะไรเพิ่มเติมคุยกันได้”
เฌอริตาอ่านข้อความอย่างถี่ถ้วน เธอไม่ใช่คนเรื่องมากแต่กับเรื่องแบบนี้เธอจำเป็นต้องดูให้ละเอียดเพราะหากมีปัญหาเรื่องมากมายจะตามมาให้เธอปวดหัวแน่
เธอโตมากับแม่ที่เป็นคนรอบคอบ ขยันและเก่งในทุกๆ ด้าน ถึงแม้ท่านจะจากเธอไปหลายปีแล้วแต่หลายสิ่งที่ท่านได้พร่ำสอนเธอยังคงทำตาม เพราะแม่สอนเธอแต่เรื่องที่ดีและโชคดีที่เธอเองมีความทะเยอทะยานแบบแม่ของเธอ จึงทำให้เธอทำสำเร็จก่อนใครอย่างทุกวันนี้
ยังขาดอยู่เรื่องเดียวที่เธอยังทำมันไม่สำเร็จนั่นคือเรื่องเรียน แต่ในไม่ช้านี้เธอจะต้องกลับไปเรียนในคณะและมหาวิทยาลัยที่เธอใฝ่ฝันให้ได้ ตอนนี้เธอมีเงิน มีทางเลือกที่สามารถเลือกเองได้แล้วไม่ต้องมีมารตัวไหนมาขัดขวางอีกแล้ว
“เฌอพร้อมเซ็นสัญญาเลยค่ะ ส่วนเงินค่าเช่างวดแรกเฌอนัดจ่ายต้นเดือนตามที่ตกลงนะคะ”
ตอนนี้เงินเก็บของเธออยู่ที่ล้านกว่าแล้ว แต่เธอมองว่ามันยังไม่พอเพราะเธอมีอีกหนึ่งชีวิตที่ต้องเลี้ยงดู การเช่าโกดังคือความตั้งใจที่จะขยับขยายและสร้างรายได้ให้มากกว่าเดิม เงินส่วนที่จะเอามาจ่ายค่าเช่าจึงเป็นเงินส่วนของการขายของเท่านั้น
เธอตั้งใจว่าเมื่อสรุปยอดขายของเดือนนี้แล้วจึงจะจัดการรายจ่ายแต่ละส่วนที่เพิ่มขึ้น ทั้งค่าเช่าโกดังและพนักงานที่ต้องรับเพิ่มอีกหลายคน เพราะเธอจะเพิ่มช่องทางการขายด้วยการไลฟ์สด เพิ่มสินค้าที่เธอได้ติดต่อกับทางโรงงานไว้หลายแห่ง
“ได้เลยไม่มีปัญหา ยังไงเฮียจะให้คนจัดการพื้นที่ให้เรียบร้อย แล้วเราติดต่อกันอีกทีนะ”
“ขอบคุณค่ะเฮียเอก”
เฮียเอกตรวจดูเอกสารที่เธอเซ็นเสร็จแล้วที่ละแผ่น ระหว่างนั้นก็มีสายเรียกเข้าจากมือถือของเขา เธอแกล้งหยิบแก้วนมคาราเมลของตัวเองขึ้นมาดูดเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทเหมือนกำลังฟังเรื่องคนอื่น ทว่า ชื่อของใครบางคนที่เธอได้ยินกลับทำให้ความสนใจของเธออยู่ที่บทสนทนานั้น
“ว่าไงบูม”
(น้าเอกอยู่ไหน แม่ให้ผมเอาของไปให้เนี่ย มาบ้านแล้วนึกว่ามีคนอยู่) ปลายสายนั้นพูดอย่างเบื่อหน่าย
วันนี้มีคนมาทำให้เขาเสียอารมณ์แต่เช้าอีกแล้ว แต่ทำอะไรได้ล่ะตอนนี้ก็ใกล้ถึงวันที่แม่จะต้องโอนเงินให้ใช้ บ่นไปเดี๋ยวได้โดนลดเงินอีก เมื่อคืนเพื่อนก็ชวนไปร้านใหม่ กว่าจะกลับถึงห้องก็ตีหนึ่ง อาบน้ำนอนตอนตีหนึ่งเกือบตีสอง น้องพลอยก็ยังอดหลับอดนอนรอโทรคุยอีก
กูอยากจะบ้า ถ้าไม่ใช่พลอยกูคงด่าแล้วไล่ให้ไปนอน
“น้าออกมาข้างนอก คุยกับลุกค้า รออยู่ที่บ้านหรือมาที่นี่ก็ได้ ไม่ไกล”
(ร้านไหนล่ะ เดี๋ยวผมไป)
เขาฟังชื่อร้านเสร็จก็รีบเหยียบมาที่ร้านนี้ทันที อยู่ระแวกเดียวกับตึกที่เขาเคยมาพอดี อยู่ๆ เขาก็นึกอยากรู้เรื่องของชาวบ้านเข้า ตั้งใจจะเอาของให้น้าตัวเองเสร็จแล้วแกล้งขับรถผ่านสักหน่อย ตอนนี้ลุกคงวิ่งแล้วมั้ง
กี่เดือนแล้ววะตั้งแต่ตอนนั้น
บูมขำกับตัวเองในรถที่เปิดเพลงสากลคลอเบาๆ เปิดแอร์เย็นฉ่ำ แล้วขับรถมาถึงร้านกาแฟที่ว่านั้นในเวลาไม่กี่นาที พอถึงหน้าร้านเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาน้าเอกอีกครั้ง อยู่ๆ ตาขวาก็กระตุก เหมือนเห็นใครบางคนที่เขาเกือบลืมหน้าไปแล้ว
อ้วนขึ้นไหมวะ คนสวยในคืนนั้นตอนนี้กลายเป็นสาวอวบมีน้ำมีนวลไปแล้ว ไอ้หมาตัวไหนมันพลาดทำเธอท้องแล้วกลายเป็นแบบนี้ไปได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยอมรับว่าเฌอยังสวยอยู่ สวยไปอีกแบบหนึ่งถึงจะอยู่ในสภาพนี้ก็ตาม
เขามองตามผู้หญิงที่เดินไปยังรถเก๋งคันเก่า เธอเดินช้าอย่างระมัดระวัง จังหวะหนึ่งเหมือนจะนิ่วหน้าเพราะเจ็บตรงไหนสักแห่ง เขาเดาแล้วว่าน่าจะเป็นท้องเพราะเธอวางมือทาบมันตรงนั้น
บูมขมวดคิ้วมอง เขาคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเธอเพิ่งคลอดหรือเปล่า เขาเองก็ไม่เคยเห็นหรือมีประสบการณ์ด้านนี้ แต่แล้วยังไง นั่นคนที่เคยคิดจะหลอกเขาให้ไปเป็นพ่อของลูกเธอนะ นึกแล้วก็ขำชิบหายเลย
เสียดายความสาวความสวย เสียดายอนาคต ไม่น่าพลาดท้องกับใครเลยน้องเฌอ เขาคิดแล้วถอนหายใจอย่างนึกสงสาร
“ไงน้าเอก ผมถึงแล้ว”
เขาถูกเบี่ยงความสนใจจากผู้หญิงตรงหน้ามาที่สายเรียกเข้าของเอก เธอเองก็ขับรถออกไปจากตรงนั้นแล้ว เขาเห็นแล้วคงไม่ต้องตามไปดูถึงตึกพาณิชย์นั่นอีก ไม่รู้จะไปดูให้ได้อะไร พ่อของลูกเขาก็มีอยู่แล้วคงไม่เสนอหน้าไปอยากเป็นพ่อเลี้ยงอีกคน
---------------
ใกล้แล้วค่าา ไอ้พี่บูมจะได้เห็นหน้าลูกสักวันเร็วๆนี้
Ebook มาหลังเที่ยงคืนนะคะ พักผ่อนกันก่อน หลับให้เต็มอิ่ม แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมาอุดหนุนนะฮับ น้องฌอนตั้งแผงรอแม่ๆอยู่ ไปอ่านแบบไม่ต้องลุ้นกันได้เลย
-----------------
- ผู้เขียน
