CHAPTER 3
1871 คำ
CHAPTER 3
สายตาสีเทาหม่นที่ใส่เพียงแค่ชุดคลุมสีขาวใหญ่เผยหน้าอกสีขาวผ่องลึกลงไปยังหน้าท้องสวยนั่งบนโซฟาสีแดงเลือดนกหรูทอดมองไปยังเตียงใหญ่ที่มีร่างสวยนอนคว่ำหน้าเผยแผ่นหลังขาวเนียนครึ่งตัวที่ไร้สิ่งบดบังยิ่งเมื่อถูกแสงของดวงจันทร์ในยามค่ำคืนสาดส่องเข้าจากบานเคลื่อนกระจกใหญ่ที่ไม่มีผ้าม่านกั้นบังซึ่งได้ชื่อว่าเป็นจุดชมวิวกลางเมืองหลวงชั้นสูงสุดของคอนโดหรูมากระทบมันน่าสัมผัสเป็นอย่างยิ่ง
ผมนั่งมองพี่มิลล์ที่พึ่งได้หลับไปด้วยความอ่อนเพลียเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วนี้เองทั้งๆ ที่ตัวผมเองก็ยังคงสับสนว่าทำไมตัวเองถึงได้แม้ร่างกายของผู้หญิงคนนี้นักหนา
เธอมันน่ารำคาญจริงๆ
ปากก็ขยันบอกว่าอย่างงี้แต่ทำไมร่างกายของผมมันถึงไม่ให้ความร่วมมือนักนับตั้งแต่ที่ผมย่างก้าวออกจากคลับที่ไปซุกหัวอยู่ตั้งสองวันเต็มๆ ก็มุ่งตรงมายังคอนโดหวังว่าจะนอนหลับให้เต็มทีแต่ผลมันก็ไม่เป็นอย่างที่หวังกับได้...ออกกำลังกายในร่มเสียนี้สิ
หึ..
Rr…
และแล้วเสียงของเครื่องมือสื่อสารก็เข้ามาปลุกในห้วงของความคิด มันเป็นเบอร์ที่ผมจำได้อย่างขึ้นใจไม่เคยลืม..
“…”
[เทน..]
“โทรทำไม?”
[คิดถึงค่ะ โทรมาเพราะคิดถึง]
“หึ”
ริมฝีปากไม่รูปยกเหยียดขึ้นอย่างเคยชินพร้อมกับแววตาเข้มขึ้นมาอย่างน่ากลัวโดยที่คนปลายสายไม่รู้เลยสักนิด
[แพทคิดถึงเทนนะคะ คิดถึงมาก]
“มากขนาดนั้นเลยหรอ?”
[เราเจอกันได้ไหมค แพทจะทำให้เทนได้รู้ว่าคิดถึงมากมันเป็นยังไง]
“…”
[เจอกันนะคะ..]
ปลายสายยังรบเร้าที่จะอยากเจอยิ่งกว่าปลากระดี่ได้น้ำเสียอีกในขณะที่คู่สนทนานั้นเอาแต่เงียบงันเด็กอนุบาลคงรู้ว่าคำว่าคิดถึงมากของเธอมันสื่อว่าอะไร
“…”
[จะให้แพทไป...]
กึก!
สวบ!
“เทนขาทำไมถึงยังไม่นอนล่ะหรือว่ายังไม่อิ่ม” เสียงหวานดังขึ้นมาอย่างเงียบๆ พร้อมกับมารยาดัดจริต “แต่เราทำกันตั้งแต่หัวค่ำตอนนี้ก็เกือบรุ่งเช้า งั้นเราเอาถึงเช้าเลยไหมเทนขา”
หึ! นึกหรอว่าคนอย่างยัยมิลล์จะไม่รู้ว่าปลายสายมันเป็นอีแพท อีเชอรรี่ที่ชอบอ่อยผัวชาวบ้านดึกดื่นเที่ยงคืนยังไม่หลับไม่นอน รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปเสียแล้ว
ทันทีที่ได้จังหวะฉันก็ลุกขึ้นจากเตียงนอนทั้งๆ ที่ร่างกายไร้สิ่งบดบังจึงคว้าผ้าผืนบางสีขาวที่อยู่ตรงหัวเตียงมาคลุมตัวอย่างหมิ่นๆ ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปนั่งบนตักแกร่งของเทนที่นั่งพิงโซฟาตัวใหญ่คุยโทรศัพท์อยู่จากนั้นก็เอามือทั้งสองสอดคล้องเข้าไปที่ลำคอทำสีหน้าเหมือนถูกรวบกวนให้ตื่นนอนทั้งๆ ที่ความจริงฉันยังไม่ได้หลับสักนิดเดียวเพราะมัวแต่แอบมองสายตาของเทนที่ทอดมองมายังร่างกายของตัวเอง
“…”
ผมมองสายตาสีน้ำตาลเข้มของคนที่เข้ามาคล้องลำคอของตัวเองทั้งๆ ที่มือข้างซ้ายก็ยังถือโทรศัพท์แนบหูเอาไว้ สีหน้าที่บ่งบอกว่าถูกรวบกวนการนอนด้วยเสียงของผมแต่ทำไมเสียงเธอถึงได้หวานขนาดนี้ล่ะ?
[เทนค่ะ! เทนเทนอยู่กับใครบอกแพทมานะ!]
“...”
เสียงเดือดของปลายสายที่โวยวายขึ้นมาอย่างไม่พอใจทำให้ฉันรู้สึกสะใจไม่น้อยแต่ต้องพยายามรักษาสีหน้าของตัวเองเอาไว้เพราะคนที่อยู่ใกล้เพียงคืบกำลังมองอยู่อย่างไม่ละสายตา
“อย่ามองแบบนี้สิ เค้าเขินน๊า..เทนขา”
เสียงหวานดังขึ้นมาอีกรอบหนึ่งมันทำให้ผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากไม่ใช่แค่เสียงแต่นอนนี้ผ้าคลุมสีขาวที่พี่มิลล์ใช้คลุมร่างกายในตอนมามันร่วงหล่นลงไปค่อนอยู่ตรงเอวบางทั้งหมดแล้ว
[ฮัลโหลๆ ฮัลโหลๆ เทน เทน! นังมิลล์ใช่ไหม?]
เสียงไม่พอใจบวกกับน้ำเสียงที่มีอารมณ์คุกกรุ่นทำให้ปลายสายพูดออกมาไม่ต่างกับการตะคอกใส่หูของเทน มือใหญ่จึงรีบเอาออกเพื่อเว้นระยะห่าง
“แพทแค่...”
อุ๊บส์
ไม่ทันพูดริมฝีปากเรียวบางก็เข้ามาประกบปากของผมทันที ลิ้นเล็กร้อนๆ ค่อยๆ ขยับและชโลมเลียไปรอบๆ ริมฝีปากอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะเริ่มเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากราวกับต้องการหาน้ำผึ้งมาหล่อเลี้ยงร่างกาย ลิ้นเล็กเข้าไปล่อลวงลิ้นใหญ่อย่างมีความมุ่งหมั่นจนตอนนี้คนตัวใหญ่ก็เผลอหลงใหลในสัมผัสที่เธอเป็นคนมอบให้
อื้ม...
มือเล็กข้างขวาของฉันค่อยๆ ลูบไล้คงมายังแผงอกสีขาวเนียนที่อยู่ใต้ผ้าคลุมใหญ่ก่อนที่จะปลดสายรัดที่ถูกมัดเอาไว้ตรงเอวแกร่งอย่างลวกๆ พอสำเร็จก็ลูบไล้วนขึ้นไปอีกครั้งจนจรดปลายนิ้วมือข้างซ้ายที่ถือโทรศัพท์อยู่จากนั้นก็คว้าเอามาคอบครองได้อย่างสำเร็จเมื่อเห็นว่าเทนเขาไม่สนใจมันแล้วเพราะบัดนี้มือใหญ่ได้เข้าไปเกาะกุมเอวขอดของตัวเองเอาไว้ทั้งสองข้างเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่ทั้งสองก็ยังจูบ ดูดกันอย่างดูดดื่ม
“ใจเย็นสิคะเทนขา อารมณ์แรงเชียว...”
ฉันผละออกจากริมฝีปากใหญ่ก่อนที่จะพูดออกมาอย่างหวานๆ
อูบส์ ... อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์...
ฉันรัดแขนข้างซ้ายที่กอดลำคอของเทนเอาไว้แน่นเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาแทนร่างกายที่ต้องการเอาชนะคนที่อยู่ปลายสายซึ่งบัดนี้ยังไม่วาง ได้สิ... ในเมื่อต้องการได้ยินเรื่องบนเตียงของผัวเมีย
ก่อนที่ริมฝีปากใหญ่ของเทนเข้ามาครอบครองอกอันอวบอิ่มที่เด่นชูช่ออยู่แล้วยิ่งเมื่อฉันแอ่นอกตอบรับการกระทำของเขามันยิ่งเป็นสิ่งยั่วอารมณ์เป็นเท่าตัว
อ่าส์...
“พี่มิลล์..”
เสียงเรียกกระเส่าสั่นเครือของผมดังขึ้นมา ผมก็เมื่อผู้ชายทั่วไปยิ่งเมื่อเห็นแบบนี้ ใกล้ชิดแบบนี้ใครมันจะไปอดทนไหววะยิ่งไม่ใช่พระอิฐพระปูน เป็นคนที่มีความรู้สึกต้องการเป็นยิ่งตอนนี้พี่มิลล์เธอได้เปลี่ยนท่ามานั่งควบตัวของผมเอาไว้ตรงกลางอีกเมื่อเห็นแบบนั้นมีเหรอที่จะปฏิเสธ
มือใหญ่ที่เกาะกุมเอวขอดเอาไว้แน่นทั้งสองข้างก็เปลี่ยนเป็นกอดข้างเดียวก่อนที่มือข้างขวาจะเข้าไปลูบไล้ขาอ่อนเรียวขาวจนถึงจุดอ่อนไหวที่สุด
อื้อ...
“เทนขา อ๊ะ มะ ไม่ไหวแล้วน๊า..อ๊ะ”
เสียงสั่นเครือของฉันดังขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้มือที่ถือโทรศัพท์รีบเอามาคล้องคอเทนอีกครั้งหนึ่ง เอาไปใกล้ๆ ริมฝีปากของเขาให้คนในสายได้ยินดังๆ
“อือ เดี๋ยวก่อนคะเทน เทนรักมิลล์ไหมค่ะ?”
ฉันตั้งใจที่จะหยุดการกระทำทั้งหมดดื้อๆ เอาไว้ตรงนั้น อยากให้คนที่กำลังมีอารมณ์ค้างแบบนี้เขาจะเลือกตอบแบบไหน
“…”
เมื่อได้เสียงเงียบเป็นคำตอบที่ชัดเจนฉันก็กำลังขยับร่างกายเพื่อจะยืนขึ้นเดินกลับไปยังเตียงนอนแต่ทว่าต้องชะงักเมื่อมีฝ่ามือรั้งไม่ให้ได้ลุกขึ้น
“ผมรักพี่มิลล์ รักมาก รักจนใจจะขาด...”
อื้อ...
“งั้นคนอื่นก็เป็นได้แค่ขยะสินะรวมถึงสายนี้ด้วย..อิเชอรรี่!”
ตู้ดๆๆ
ตุบ!
มือเรียวสวยปล่อยโทรศัพท์ราคาแพงลงกระทบพื้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะเข้ามาอบกอดซุกไซ้ไล่เลียซอกคอขาวของเทนอย่างเมามันทั้งซ้ายและขวา ริมฝีปากเล็กๆ ทำหน้าที่อย่างรู้งานเรียกความเสี่ยวซ่านให้กับคนตัวใหญ่จรเปล่งเสียงครางต่ำ
อ่าส์...
มือที่สัมผัสกับจุดอ่อนไหวรู้ได้ทันทีว่าร่างสวยมีความต้องการมากมายขนาดไหน ใจกลางจุดอ่อนไหวได้หลังน้ำเชื่อมหวานอ่อนมาจนสัมผัสกับนิ้วแกร่ง ไม่นานนักนิ้วใหญ่ก็เคลื่อนเข้าไปด้านในนั้นจนสุดปลาย
อ๊ะ
นิ้วใหญ่เย็นได้เข้ามาสัมผัสด้านในของจุดอ่อนไหวของฉันแล้วในขณะนี้แล้วจากนั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติจนถี่ขึ้นๆ ไม่นานนักก็ถึงจุดที่คิดว่าเปลี่ยนได้เมื่อฝ่ายนั้นเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว พี่มิลล์ร้อนแรง ร้ายกาจมากกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก การเชือดนิ่มๆ ของเธอเมื่อกี้มันได้ผลมาก
“เทน..”
“ไม่มีขาแล้วหรอ?”
“ก็...”
อ๊ะ อ๊ะ
ไม่รอช้าผมฉวยโอกาสตอนนี้พี่มิลล์เผลอสอดใส่ใจกลางของตัวเองเข้าตัวพี่มิลล์อย่างสุดแท่งแล้วก็ขยับทันที
“ก็อะไร?”
พั่บ พั่บ
ในขณะที่ถามร่างกายส่วนร่างมันก็ยังทำงานได้ดีโดยการเข้าจังหวะช้าๆ ถี่ๆ เปลี่ยนเป็นรวดเร็วขึ้นๆ
อื้อ อ๊ะ อ๊ะ
“เทนขา..อื้อ..”
เสียงกระเส่าแหบแห้งที่ฉันกลั้นใจตอบผู้ที่ตั้งใจที่จะแกล้งตัวเองรู้ไหมมันแทบขาดใจขนาดไหนกว่าที่จะกลั้นใจตอบขึ้นมา
รอยยิ้มเหยียดยกขึ้นที่มุมปากอย่างเป็นต่อที่สามารถบังคับคนที่ผมคิดว่าดื้อที่สุดเปล่งเสียงได้ในขณะที่ร่วมกิจกรรมเข้าจังหวะในร่ม
พั่บ พั่บ พั่บ
อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ
ยิ่งผมส่งจังหวะแรงแค่ไหนการตอบรับก็ดีเยี่ยมไม่ดีขาดตกบกพร่องไปแม้แต่นิดเดียว อกใหญ่แอ่นรับการเค้นบีบจากผมไม่ยั้งมือ การโยกย้ายขึ้นลงที่แสนมีเสน่ห์ตามแรงโน้มถ่วงของโลก
“เทน..เร็วอีก”
“ขาไปไหน?”
“เอ๊ะ!”
เสียงและสายตาไม่พอใจขัดขึ้นอย่างมีอารมณ์ ผมรู้ว่าเธออารมณ์เสียไม่น้อยที่ถูกขัดขึ้นด้วยถ้อยคำแบบนี้
“เทนขา...เร็วอีก อื้อ..”
ผมยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้ยินเสียงหวานนั้นเปล่งออกมาจากริมฝีปากได้รูป ร่างกายของพี่มิลล์มันสวยไปหมด เรียบเนียนไปทุกซอกมุมจนอดไม่ไหวที่จะสร้างรอยตีตราจองเอาไว้
พั่บ พั่บ พั่บ
“เร็วอีก เทนขา เร็วอีก..”
พั่บ พั่บ พั่บ
อื้อ...อือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ
เสียงของเนื้อกระทบเนื้อโลดแล่นส่งเสียงไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงครวญครางของทั้งสองฝ่ายที่เปล่งออกมาอย่างสุขสม
พั่บ พั่บ พั่บ
อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ
“อ่าส์....”
ไม่นานนักเสียงหวานก็ร้องครางออกมาด้วยความสุขที่ตัวเองนั้นถึงจุดสุดยอดตามที่ตัวเองได้ประสงค์เอาไว้ จากนั้นน้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักเอ่อล้นออกมาเต็มระหว่างช่องระหว่างขาอ่อน
ฉันซบลงบนหน้าอกใหญ่อย่างหมดแรงแต่ใจกลางของฝ่ายชายยังคาอยู่จุดที่อ่อนไหวของฉันอยู่แบบนั้น
“หึ ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ?”
- ผู้เขียน
