CHAPTER 8
1087 คำ
CHAPTER 8
“แล้วนายมีหลายคนเนี่ยนะเทน!”
ตลกสิ้นดีเมื่อตัวเองได้ฟังคำพูดของเทน คำพูดที่คอยแต่เอาเปรียบ เอาผลประโยชน์เข้าแต่ตัวเองมันแย่มากที่สุด สีหน้าของฉันมันดูผิดหวังมากกว่าปกติ
“แล้วทีพี่ล่ะจีบผมเพราะรับคำท้าจากแพทไม่ใช่หรอ?”
“…”
เหมือนทุกๆ อย่างรอบตัวมันหยุดหมุนชะงักไปหมดรวมถึงตัวของฉันด้วย ความจริงที่ฉันไม่เคยพูดหรือเปิดเผยกับเขามันออกมาจากริมฝีปากของเทนอย่างช้าๆ แต่มันเปลี่ยนไปแล้วในตอนนี้..
“หึ! เงียบแบบนี้....มันจริงสินะ”
“นังแพทมันบอกหรอ?”
ใจของฉันเย็นลงอย่างรวดเร็วเมื่อยินน้ำเสียงอันแผ่วเบาของเทน เขายังคงจดจ้องมาที่ใบหน้าของฉันอย่างไม่กระพริบตา แววตาคู่นั่นมันเหมือนแสดงความน้อยใจออกมาอย่างเต็มเปี่ยมแบบที่ไม่เคยแสดงออกมาก่อนและถ้าฉันเดาไม่ผิดสายตาผิดหวังมันก็มาปิดท้าย
“คนบอกมันจะเป็นใครช่างแม่งไม่สำคัญหรอกคนพูดต่างหากที่สำคัญ!” ผมตัดสินใจที่จะบอกว่าทำไมตัวเองถึงได้มาที่นี่ในยามค่ำยืนแบบนี้ “ที่ผมมาที่นี่ก็..เพราะว่ามาเจอแพทชา”
“ที่จริงมันก็เป็นแบบนี้เอง..”
“ฟังให้จบ” สายตาตำหนิที่ผมส่งไปให้พี่มิลล์ที่เธอพูดขึ้นทั้งๆ ที่ยังฟังไม่จบ ความใจร้อนของเธอไม่มีใครเทียบเท่าหรอกครับ มันเป็นแบบนี้มันตั้งแต่คบกัน “ผมแค่มาบอกว่าอย่าส่งคนไปกวนใจพี่อีกก็เท่านั้น...เพราะไม่อยากให้พี่ระแวงในตัวผม”
ตึกตัก ตึกตัก
ตึกตัก ตึกตัก
เสียงหัวใจของฉันมันเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ มันเต้นอย่างรวดเร็วขึ้น ถี่ขึ้นจนกระทั่งฉันรีบใช้ฝ่ามือเข้าไปทาบเอาไว้ เลือดในกายมันสูบฉีดวิ่งวุ่นไปทั่วทั้งตัว ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคแบบนี้จากคนเย็นชาอย่างเทนจนกระทั่งรอยยิ้มยียวนออกจากมุมปากเรียวหยักได้รูปสีคล้ำของคนตัวโตที่มองการกระทำของฉันอย่างขำๆ
“เขินหรอ?”
น่ารัก..
สิ่งที่พี่มิลล์แสดงออกมาต่อหน้าของผมในขณะนี้มันน่ารักมากครับ แก้มที่ถูกแต่งแต้มจากเครื่องสำอางราคาแพงแดงระเรื่อขึ้นอีกเป็นเท่าตัว มือเล็กของเธอทาบเอาไว้ตรงหน้าอกข้างซ้ายที่มีเสียงเต้นของหัวใจดังสนั่น
“ฉันเป็นผู้หญิงนะ มันก็ต้องมีบ้าง..”
ฉันตอบคำถามเทนโดยที่ไม่มองใบหน้าของเขาเลยสักนิดเดียว สายตาของฉันมองลงมาที่ราบเดียวกับหน้าอกแกร่งที่ใต้เสื้อฉันรู้ดีว่ามันมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ สมบูรณ์แบบมาแค่ไหน
พรึ่บ!
ผมคว้าศีรษะของพี่มิลล์เข้ามาซบที่อกของตัวเองทันทีตามที่ใจปรารถนาก่อนที่จะใช้ฝ่ามือใหญ่ลูบไล่ไปตามผมยาวสลวยนุ่มอย่างช้าๆ จนสุดท้ายก็รูสึกว่าคนที่ซุกใบหน้าอยู่อกของตัวเองใช่แขนเข้ามากอดรัดที่เอวของผม
มันอุ่นใจมากนะที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่ตัวเองรัก กลิ่นกายของเทนที่ตอนนี้ฉันสูดดมหายใจเข้าไปมันเป็นกลิ่นที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี ครั้งนี้เป็นครั้งแรกมั้งที่เรากอดกันแบบนี้ตั้งแต่คบกันมา กอดที่มีแต่ความรู้สึกดีๆ โหยหา อบอุ่นและที่สำคัญมันมีความสุขอย่างคาดไม่ถึง
“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ?”
ชายรูปร่างอ้วนท้วมในชุดพนักงานรักษาความปลอดภัยของคอนโดเดินเข้ามาในระยะใกล้ขึ้นๆ แต่ยังคงใบหน้าที่ยิ้มแย้มให้กับผมอย่างเป็นมิตรถึงอย่างนั้นมันก็ยังไว้ใจไม่ได้ผมก็เลยกดศีรษะของคนในอ้อมกอดไม่ให้เงยใบหน้าขึ้นมาให้เห็นตอนแรกเธอก็ทำเป็นไม่ยอมพยายามที่จะดันศีรษะออกมาอยู่เรื่อยๆ จนนานเข้าความเมื่อยล้าคงเริ่มมาเยือนเมื่อผมตัดสินใจกดแรงลงไปอีกนิดหนึ่ง
“…”
“คุณครับ ทำอะไรกัน?”
“อ๋อ เปล่าครับพอดีเมียผมงอแงนิดหน่อย” ผมหันหน้าไปสบตากับลุงคนนั้นที่ยืนใกล้ๆ และยังส่งรอยยิ้มไปเป็นเครื่องการันตี “กำลังง้ออยู่พอดีเลยครับ”
“เฮ้ย พ่อหนุ่มรีบง้อเข้า เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้นอนนอกบ้านนะวะ”
“เอ่อ...ครับๆ เธอดื้อมากครับ”
รอยยิ้มแห้งๆ ที่ผมส่งไปให้ลุงที่รักษาความปลอดภัยเป็นเชิงรู้กันว่าสิ่งที่ลุงคนนั้นพูดออกมาเป็นสิ่งที่เขาเคยโดนมากับตัวแล้วอย่างเป็นแน่
“อ๋อ งั้นก็รีบดีกันนะครับ วัยรุ่นผู้หญิงสมัยนี้มีผัวกันเร็วจัง”
ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปโดยที่ใบหน้าหวานกำลังจะเงยใบหน้าขึ้นจากอกแกร่งด้วยความรีบร้อนเพื่ออยากให้หน้าอีกฝ่ายที่พูดทิ้งประโยคสุดท้ายเอาไว้เหมือนเป็นชนวนระเบิดอารมณ์ของเธอ
“เอ๊ะ! นายจะกดหัวฉันทำไมเทน!”
สายตาของฉันมองไปยังร่างท้วมที่เดินออกไปไกลแล้วอย่างน่าเสียดายที่ไม่สามารถทันเห็นใบหน้า
“นายรู้ไหม ว่าประโยคหลังของลุงเค้าว่าให้ฉันชัดๆ”
“คิดมากเกินไปหรือเปล่าพี่มิลล์?” ผมพูดขึ้นและเดินมาอีกด้านหนึ่งของรถที่เป็นด้านของคนขับก่อนที่จะเปิดประตูรถทิ้งไว้มองพี่มิลล์ที่ยังมองตามลุงคนนั้นไปอย่างไม่หันมา “ขึ้นรถได้แล้ว”
“ฉันไม่ได้คิดมากนะ ลุงคนนั้นเขาพูดกระทบฉันจริงๆ”
ทันใดที่ฉันเบี่ยงใบหน้ากลับมาก็เห็นยืนอยู่ตรงประตูคนขับอีกด้านหนึ่ง สายตาสีเทาหม่นยังมองฉันอยู่ตลอดเวลาพร้อมรอยยิ้มเยาะ
“ก็มันจริงอย่างที่ลุงคนนั้นว่าหรือเปล่าละครับเพราะเท่าที่ผมได้ยินมันเป็นความจริงทั้งนั้น”
“เทน!”
ผมขับรถไปเรื่อยๆ ตามท้องถนนในยามค่ำคืนอันดึกดื่นที่จะมีบ้างครั้งที่จะมีรถสวนมาสักคันหนึ่ง มีแต่แสงไฟของสถานบันเทิงแหล่งมั่วสุ่มของวัยรุ่น ร้านอาหาร ตลาดโต้รุ้งที่ยังเปิดให้บริการอยู่ คนในเมืองหลวงโดยเฉพาะเหล่านักศึกษาที่เข้ามาร่ำเรียนที่ยังไม่นอน ส่วนคนที่ใช้แรงงานทำงานคงจะหลับตั้งแต่หัวค่ำแล้วครับ
- ผู้เขียน
