นีรนาราซุกใบหน้าของตนที่พุงป่องของลูกน้อย “นี่แน่ะๆ”
หนูน้อยณาราหัวเราะคิกคักด้วยว่ารู้สึกจั๊กจี้ที่โดนแม่แกล้ง เด็กน้อยดิ้นกระแด่วๆ ไปมาบนพื้นพรมนุ่ม
คนเป็นแม่ทอดสายตามองลูกด้วยความรัก แม้โลกภายนอกจะโหดร้ายกับเธอเช่นไร แต่เมื่อไหร่ที่ก้าวขาเข้ามาในบ้าน มักจะมีเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้ยิ้มได้เสมอ
"แอ๊ๆ" ใบบัวคลานเข้าไปหาผู้เป็นแม่ เด็กน้อยส่งเสียงอ้อแอ้เพราะเริ่มรู้สึกหิว
“ใบบัวหิวแล้วเหรอคะ”
หนูน้อยใบบัวมองไปที่แม่ตาแป๋ว ก่อนจะเริ่มเบะปากเตรียมร้องไห้ ด้วยว่ารู้สึกหิว
“โอ๋ๆ มามะ มากินนมเร็ว” เธออุ้มลูกน้อยขึ้นมา ก่อนจะเปิดเสื้อแล้วหันหน้าใบบัวเข้าหาเต้า
คนตัวเล็กหลับตาพริ้มหลังจากที่ดื่มนมจนอิ่มหนำ นีรนาราค่อยๆ วางลูกลงบนที่นอนที่ปูไว้ใกล้ๆ
ยามหลับลูกของเธอดูน่ารักราวกับตุ๊กตา พวงแก้มอิ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อตามประสาคนผิวขาวจัด ปากนิดจมูกหน่อยตามแบบฉบับแม่พิมพ์อย่างเธอ จะเห็นความแตกต่าง
