เลปกรลงมาได้จังหวะเวลาที่แฟนสาวมาหาที่ออฟฟิศพอดี เขาเหมือนจะชะงักไปชั่วขณะเมื่อเห็นว่าณชมนกับวันพรรษายืนคุยกันอยู่
“เลคะ”
ณชมนเดินตรงเข้าไปเรียกเขาเสียงหวาน ชายหนุ่มจึงรีบปรับสีหน้ายิ้มรับเธอ
“ผมไม่รู้ว่าคุณจะมา ทำไมไม่โทร. มาก่อน”
“ก็น่าอยากมาดูบริษัทของคุณว่าเป็นยังไง”
“ก็แค่บริษัทเล็ก ๆ น่ะ”
“แต่น่าว่าก็ไม่เลวนะคะ งานที่คุณทำเปิดเป็นออฟฟิศเล็ก ๆ แบบนี้ก็ดีแล้วเราไม่ได้เน้นการทำงานในบริษัทจะเปิดออฟฟิศให้ใหญ่โตทำไม”
เจ้าหล่อนพูดไปยิ้มไป คำพูดแสดงให้เห็นว่าระดับการศึกษาของเธอต้องไม่ใช่ธรรมดา บุคลิกดูสง่ามีเสน่ห์ชวนมองเหมาะสมกับเขา
“อีกอย่างก็...” ณชมนหันมายิ้มมองวันพรรษาที่ยืนก้มหน้าเล็กน้อยในกิริยาสุภาพ “...มีแอดมินสวย ๆ รอต้อนรับลูกค้าแบบนี้ก็ดีทีเดียวค่ะ”
พูดถึงประโยคท้ายเธอก็หันมาสบตายิ้มกับแฟนหนุ่มที่มีสีหน้าเรียบเฉย หางตาเขาสังเกตเห็นว่าวันพรรษาเริ่มมีอาการแปลก ๆ กลิ่นน้ำหอม
