วันพรรษารู้สึกจุกแน่นไปทั่วทั้งอกแต่ก็ต้องเก็บกดทุกสิ่งทุกอย่างไว้รวมทั้งหยดน้ำตา เมื่อรับรู้แล้วว่าเขาไม่คิดแม้แต่จะเลี้ยงหรือนับญาติกับลูก เขาใช้คำว่า ‘เด็ก’ ซึ่งเหมือนไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ เกี่ยวข้องกันเลย อีกทั้งเขายังจะนำลูกของเธอไปให้คนอื่นเลี้ยง
หญิงสาวค่อย ๆ หันกลับมามองใบหน้าผู้ชายตรงหน้าที่เธอเพิ่งจะรู้ว่าไม่เคยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขามาก่อน หน้าตาดีแต่จิตใจกลับไร้เมตตาแม้แต่กับเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากตัวเอง หญิงพยักหน้าช้า ๆ พร้อมกับเอ่ยปากบอก
“ค่ะ ฉันจะรีบตัดสินใจแล้วจะบอกคุณค่ะ...เมื่อวานคุณไม่ได้เข้าบริษัท...”
“คุณมีสิทธิ์มาถามเหรอว่าผมจะเข้าหรือไม่เข้าบริษัท คุณเป็นนายผมตั้งแต่เมื่อไร”
รู้สึกเหมือนโดนน้ำเย็น ๆ สาดเข้าที่ใบหน้าจนชาหนึบ
“พอดีเมื่อวานมีลูกค้าโทร. เข้ามาที่บริษัทถามถึงคุณค่ะ”
“คุณเป็นคนฉลาดนี่ เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องให้บอกว่าต้องทำยังไง ทำงานมาเป็นปี
