6 | ข้ามน้ำ ข้ามทะเล
1827 คำ
6
[SPECIAL PART]
ข้ามน้ำข้ามทะเล
'ตึก... ตึก... ตึก... '
รองเท้าหนังสีดำค่อยๆก้าวไปหยุดตรงหน้าหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนฟูก เอริคเหยียดยิ้มพอใจกับความสวยไร้ที่ติของภาขวัญ ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายใจ แล้วทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้อาร์มแชร์ตัวประจำ
ตามจริงเขาไม่ได้รีบขนาดนี้
ตั้งใจจะให้มือขวาเล่นแง่ และใช้วิธีอื่นที่แนบเนียน...
แต่พอเห็นความสวยแล้ว
อดใจไม่ไหวจริงๆ
สี่ชั่วโมงก่อนหน้า
(เพชรเม็ดงามของพวกมันอยู่ที่ผับย่านทองหล่อครับ ผมกำลังจะเข้าไปตีสนิท)
"ดี... อย่าพลาดล่ะ"
(ไม่พลาดแน่นอนครับคุณเอริค แต่ดูรอบๆผับแล้ว บอดี้การ์ดเฮี้ยนใช้ได้)
"นั่นเป็นปัญหาของมึง จัดการซะ"
"ครับ"
เขาวางสายแล้วยกวิสกี้ราคาแพงขึ้นดื่ม ก่อนจะยกขาไขว่ห้างมองวิวแม่น้ำเจ้าพระยายามค่ำคืนเงียบๆ เอริค ชาร์ลส์ หัวหน้าผู้ก่อการร้ายรุ่นสาม อายุสามสิบเอ็ดปี เขาฉลาด หลักแหลม สุขุม และเด็ดขาดในอุดมการณ์
เอริคเป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ ถึงแม้ดวงตาจะเป็นสีเทาน้ำข้าว แต่ใบหน้าของเขาคือหนุ่มเอเชียที่รูปหน้างามไร้ที่ติ แต่ที่เห็นมันผิดกับนิสัยที่ป่าเถื่อนโหดเหี้ยมสิ้นดี เขาเป็นผู้ชายอันตรายที่ใครยากจะต่อกร และเป็นคนที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ เป้าหมายคือสิ่งที่ท้าทายสำหรับเขา
ซึ่งภาขวัญคือหนึ่งในแผนการที่เขาวางไว้
เขาเคยเห็นรูปถ่ายเธอมาบ้าง ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่เกินจะยุบแผนการ
ใช่... เอริคต้องการภาขวัญมาทำลูก และใช้เธอกับลูกเป็นเครื่องมือต่อรองให้กลุ่มไลออนกลับมาค้าอาวุธ และร่วมเป็นส่วนหนึ่งในอุดมการณ์อีกครั้ง เพราะเดิมทีตาของเธอเคยเป็นมาเฟียที่อังกฤษและสนับสนุนอาวุธมาตลอด แต่หลายสิบปีให้หลังพอมีครอบครัวก็ตัดขาดไปซะดื้อๆ
เอริคสูบบุหรี่จนหมดมวนก็ลุกขึ้นยืน เขาจะกลับแล้ว และที่มาวันนี้เขาไม่ได้ต้องการพาตัวใครกลับ แค่มาพักผ่อนตามอัธยาศัยเท่านั้น แต่ขณะที่ขึ้นรถเตรียมตรงไปที่จุดจอดเฮลิคอปเตอร์
มือขวาก็รายงานความเคลื่อนไหวมา
เขาขึ้นไปนั่งเบาะหลังรถเบนท์ลีย์แล้วกดรับสายของม่านหมอก
"ว่าไง"
(ภาขวัญกำลังกลับครับ เห็นทีแผนของเราจะยาก กว่าจะเข้าถึงตัวภาขวัญได้มันไม่ง่ายเลยครับ บอดี้การ์ดเยอะ ไม่ให้เธอรับของจากมือใคร ที่สำคัญพี่ชายหวงมาก)
"ตอนนี้ยัยนั่นอยู่ที่ไหน"
(อยู่ในรถโรลส์รอยซ์สีดำทะเบียนตองสอง กำลังกลับครับ ทางเดียวกับจุดจอดเฮลิคอปเตอร์คุณเอริค)
"ดี งั้นกูขอไปดูหน้าหน่อย"
เอริควางสายแล้วบอกให้ลูกน้องเร่งขับตามขบวนรถภาขวัญไปแค่คันเดียว ส่วนคันอื่นที่คุ้มกันให้ทิ้งระยะห่างจนกว่าจะมีการประกาศเรียก
นิ้วชี้เรียวเคาะที่ขาตัวเองเป็นจังหวะขณะตาสีน้ำข้าวมองออกไปนอกกระจก จนในที่สุด... รถเบนท์ลีย์สีดำของเอริคก็ขับแซงรถทะเบียนตองสองของเธอ
นิ้วชี้ที่เคาะอยู่ชะงักทันที เอริคสะดุดตากับแก้มขาวๆที่แนบกระจกจนไม่อยากละสายตา เธอหันมองเขา เขาหันมองเธอ ทั้งคู่สบตากัน... ถึงแม้จะเห็นไม่ชัดแต่ความสวยของภาขวัญชัดที่สุด
และที่สำคัญ...
เธอน่ากิน...
เขาเหยียดยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วหันกลับไปบอกลูกน้องของตัวเอง
"กูต้องการตัวเพชรน้ำงามของไลออนวันนี้"
"ว่าไงนะครับ"
เอริคไม่ตอบ เขาเปิดที่วางแขนหยิบปืนออกมาขึ้นลำ 'แกร๊ก' และเมื่อรถเบนท์ลีย์ขับถึงหัวขบวนเท่านั้นแหละ มือหนาก็เล็งปืนไปที่ฝั่งตรงข้ามอย่างไม่ปรึกษาใคร
'ปัง!'
'เอี๊ยดดดด โคร่ม!'
"คุณเอริคครับ!"
"เรียกทำห่าอะไร เอาตัวผู้หญิงคนนั้นมาให้กู"
เขาออกคำสั่งแค่นั้นก็เก็บปืนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูกน้อง รถเบนท์ลีย์สีดำทิ้งห่างออกมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอริคไปนั่งบนเฮลิคอปเตอร์และสูบบุหรี่รอ เหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่าย หลังจากที่ได้ตัวภาขวัญมีคนพยายามแฮกเข้าระบบเรืออยู่ตลอด เขาจึงต้องเร่งไปให้ถึงคลองสุเอซให้เร็วที่สุด
"พอใจไหมครับคุณเอริค"
"หน้าตาใช้ได้ แต่จะเอาเป็นรึเปล่า" ม่านหมอกยิ้มให้เจ้านาย ขณะที่ตาสีน้ำข้าวมองร่างบางที่สลบไสลอยู่บนฟูกด้วยสายตาว่างเปล่า
"เรื่องนั้นคุณเอริคก็สอนเธอสิครับ"
"หึ... กูไม่ชอบสอนใคร เสียเวลา"
"พะ พี่หมอก"
ม่านหมอกหันไปมองน้องสาวตัวเองที่พึ่งฟื้นจากฤทธิ์ยา ก่อนที่จะเดินไปหาแล้วตัดสินใจแก้มัดให้เธอ แต่เมื่อใยไหมหันไปเห็นภาขวัญนอนอยู่ไม่ไกล ตาเธอก็เบิกโพลงด้วยความตกใจ
"พี่หมอก! พี่ทำอะไรภาขวัญน่ะ?!"
"เงียบน่าไหม"
"พี่ทำอะไรเพื่อนไหม! ทำแบบนี้ทำไม?! ปล่อยไหมกับเพื่อนไปนะ"
"พี่แค่ทำตามหน้าที่ ไม่ต้องห่วงว่าพวกภาขวัญจะเอาผิดไหม เดี๋ยวเสร็จเรื่องนี้ไหมไปทำงานที่อเมริกาหรืออังกฤษได้เลย คุณเอริคจะฝากงานให้"
ใยไหมมองไปที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เก้าอี้อาร์มแชร์
"ขะ เขาเป็นใคร"
"เจ้านายพี่"
"เจ้านาย? ไหนพี่หมอกบอกว่าตัวเองทำงานธนาคาร นี่เขาเป็น... เป็น..."
"บอกน้องมึงหุบปาก"
ใยไหมเม้มปากแน่น ก่อนที่ม่านหมอกจะลากเธอออกไปคุยให้พ้นหูเอริค แต่เมื่อจะคุยใยไหมก็สะบัดมือพี่ชายทันที เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย
"พี่เป็นผู้ก่อการร้ายงั้นเหรอ?"
"ใช่ แต่เสร็จภารกิจนี้คุณเอริคจะให้อิสระพี่แล้ว เราจะได้เงินก้อนใหญ่ไปตั้งตัวไง" ใยไหมอ้าปากค้างกับคำพูดเห็นแก่ตัวของพี่ชาย
"ภารกิจเลวๆที่ทำร้ายเพื่อนไหมน่ะเหรอ? พี่หมอกรู้ไหมว่าครอบครัวภาขวัญดีกับไหมแค่ไหน พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง ปล่อยเพื่อนไหมนะ! ถ้ามากไปกว่านี้ไลออนดรากอนเอาพี่ตายแน่"
"แค่ภาขวัญมีลูกคุณเอริคก็ส่งตัวเธอกลับ เพื่อนไหมไม่เป็นอะไรหรอก"
"ว่าไงนะ?!"
"มีลูกเพื่อต่อรอง เด็กจะทำให้ตาของเพื่อนไหมใจอ่อนรับข้อตกลงคุณเอริค" ใยไหมน้ำตาไหลอาบแก้ม นี่มันยิ่งกว่าตกนรก
"พี่ใจร้ายมากเลยรู้ไหม"
"ไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า กว่าพี่จะผ่านอะไรมาจนได้เป็นมือขวาพี่ลำบากมากเลยไหม เสร็จภารกิจนี้พี่จะสบายแล้ว ฉะนั้นไหมอยู่เงียบๆ เชื่อฟังพี่เถอะ"
ใยไหมส่ายหน้าทั้งน้ำตา
"ไม่ ไหมทำไม่ลง ฮึก ฮือๆ ไหมทำร้ายเพื่อนไหมไม่ได้ คอยดูนะพี่หมอก ถ้ามีโอกาสไหมจะพาภาขวัญหนี ไหมไม่ยอมให้ภาขวัญอยู่กับโจรอย่างพวกพี่หรอก!"
ม่านหมอกจ้องหน้าน้องสาวตัวเองด้วยแววตาแข็งกร้าวขึ้น และใช้นิ้วชี้ไปที่ใบหน้าของเธอ
"นั่นเป็นการกระทำที่โง่ที่สุด และคนที่ตายจะเป็นไหม คุณเอริคไม่ปล่อยไหมไปแน่ ไหมน่าจะรู้นะ...ว่าผู้ก่อการร้ายข้ามชาติทำอะไรได้บ้าง และพี่ขอบอกไว้ตรงนี้ถ้าถึงวันนั้นพี่ช่วยอะไรไหมไม่ได้ เผลอๆคุณเอริคจะให้พี่ฆ่าไหมเองด้วยซ้ำ อย่าทำอะไรโง่ๆ พี่ขอเตือน"
นี่มันอะไรกัน
ทำไมพี่ชายเธอใจดำอำมหิตแบบนี้
ใยไหมยืนร้องไห้มองแผ่นหลังม่านหมอกที่เดินจากไป ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆเดินไปทรุดนั่งข้างๆภาขวัญ เอริคไม่มองเธอด้วยซ้ำ สายตาเขาจับจ้องไปที่ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนฟูก และสูบบุหรี่ไปด้วย
"คุณเอริคจะให้ผมประสานงานทางแม่บ้านเตรียมห้องให้คุณภาขวัญเลยไหมครับ"
"ไม่ต้อง มึงเตรียมแค่หมอตรวจร่างกายและเช็ควันไข่ตกให้กูก็พอ"
"จะทำ... เลยเหรอครับ"
"ใช่ เตรียมยาให้กูด้วย เบาๆพอกูชอบผู้หญิงที่มีอารมณ์ร่วม"
"ได้ครับคุณเอริค"
ม่านหมอกรับคำแล้วมองหน้าน้องสาวตัวเอง ใยไหมรู้แล้วว่าภาขวัญจะโดนอะไร มันต้องไม่ใช่แบบนี้ เธอมองหน้าพี่ชายและมองหน้าเอริคอยู่หลายครั้งก่อนจะตัดสินใจพูด
"ภาขวัญมีแฟนแล้ว จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ"
"..."
"การขืนใจมันเป็นเรื่องไม่ควรทำ ถ้าคุณเอริคอยากให้ท่านตกลงรับข้อเสนอมีวิธีอื่นนะคะ และฉันคิดว่าแค่จับภาขวัญมาท่านก็น่าจะยอมแล้ว"
เอริคปรายตามองใยไหมด้วยสายตาราบเรียบ
"ฉันอนุญาตให้เธอออกความเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่"
"คือ...ว่าฉัน ฉัน..."
"ไอ้หมอก"
"คะ ครับ"
"จับน้องมึงโยนลงทะเล"
ใยไหมถดตัวหนี แต่คำสั่งนี้ขัดไม่ได้ ม่านหมอกจำต้องเดินไปหาใยไหมแล้วกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นยืน หญิงสาวยกมือไหว้น้ำตานองหน้า ขาสองข้างสั่นเทาจนอ่อนแรงเข่าครูดไปกับพื้น
"อย่าพี่หมอก ไม่เอาา"
"ลุกขึ้นไหม พี่เตือนแล้วนะ!"
"ขอโทษค่ะคุณเอริค อย่าทำฉันเลยนะคะ ฉันจะไม่พูดไม่ออกความเห็นอะไรอีกแล้ว ฮือๆ พี่หมอกบอกเจ้านายพี่หน่อย ไหมยังไม่อยากตาย"
ม่านหมอกรวบรวมความกล้ามองไปที่เจ้านายตัวเอง
"คุณเอริคครับ... ผมจะตักเตือนน้องสาวผมเอง"
เอริคลอบหัวเราะในคออย่างสมเพช
"พาไปให้พ้นหน้ากู"
"ครับ"
ม่านหมอกกระชากข้อมือน้องสาวออกไปจากห้องใต้ท้องเรือ ซึ่งตอนนี้เรือกำลังมุ่งหน้าไปยุโรปผ่านคลองสุเอซ เอริคตั้งใจจะเปลี่ยนเรือที่นั่น และพาภาขวัญไปยังเกาะของตัวเองแถบทะเลอีเจียน ซึ่งเป็นฐานลับของเขา
นอกจากจะเต็มไปด้วยเกาะเล็กเกาะน้อยชวนสับสน คนนอกก็ไม่สามารถเข้าสู่น่านน้ำได้
เพราะจริงๆแล้วองค์กรของเขาทำงานให้รัฐบาลหลายประเทศในแถบนั้น การสร้างสถานการณ์ความไม่สงบ วางระเบิด ฆ่าคน ทำให้งบประมาณทหารพุ่งลงมาเป็นถุงเป็นถัง และส่วนนั้นเขาและรัฐบาลหน้าเงินจะได้รับไปเต็มๆ
- ผู้เขียน
