“โอ...นินี...นี่เป็นแหวนทองคำขาวใช่มั้ย เป็นของคาร์เทียซะด้วย คงขายได้ราคาดีเลยล่ะ”
“เอ้อ...พี่วี...”
“ขอบใจน้องมากนะ นินี...พี่ไม่รู้จะตอบแทนน้องได้ยังไง แต่วันหนึ่งพี่ต้องได้ตอบแทนความดีของนินีที่ช่วยพี่ครั้งนี้แน่ ๆ...แต่ตอนนี้พี่ต้องรีบไปก่อน”
“พี่วี”
รชนิชลรั้งแขนพี่สาวที่กำลังจะหันหลังให้ หญิงสาวกลืนก้อนแข็งที่วิ่งมาจุกลำคอก่อนกล่าว
“จริงหรือคะที่พี่วีบอกว่าถ้าได้ติดต่อกับอัครพลได้แล้วพี่วีจะไปพบคาร์ล”
“โธ่เอ๊ย!...เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ใครจะยังมาพูดเล่นได้อีก ฟังพี่นะ พี่จะต้องหาทางติดต่ออัครพลให้ได้ ตอนนี้พี่รู้ว่าเขาอยู่ในบ่อนคาสิโนที่ลาสเวกัส พี่แน่ใจว่าอัครพลต้องอยู่กับญาติของเขาที่นั่น ถ้ายังไงหลังจากนี้น้องต้องบอกให้แม่คอยรับโทรศัพท์จากพี่ เวลาติดต่อไปพี่จะเปลี่ยนเบอร์โทรจะได้ไม่เป็นที่สงสัย ถ้ายังไงพี่จะส่งข่าวไปอีกที”
พูดจบร่างนั้นก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกไป รชนิชลมองตาม
