ตอนที่6 ไม่ใช่เพื่อน
4161 คำ
ผมกระแทกเอวแรงๆ โดยไม่สนใจสโนว์ผู้หญิงที่อยู่ข้างล่างสักนิด
ผม : อร๊างส์~~//ผมกระแทกจนเสร็จ ปล่อยน้ำเชื้อของผมใส่ลงไปในร่องของเธอเต็มๆ ผมมองหน้าเธอที่นอนจัองหน้าผม เธอกำลังโกรธ
สโนว์ : เสร็จแล้วก็เอาออกไปสิ//เธอเอามือดันตัวผมออก ผมค่อยๆ ยกตัว ดึงน้องชายออกจากตัวเธอ บ๊อก!! เธอถึงกับสะดุ้ง ผมมองลงที่เตียงนอน ผ้าปูเต็มไปด้วยเลือด ผมนอนลงข้างๆ ตัวเธอ
ผม : มึงเจ็บมากไหม//ผมถามด้วยเสียงเรียบ
สโนว์ : ลองมาเป็นกูสิ!! //เธอลุกขึ้นนั่ง แต่ผมดึงแขนเธอ มานอนซบลงที่อกของผม เธอนอนลงมาอย่างว่าง่าย
ผม : คงเจ็บมากสิ กูขอโทษ//ผมพูดเบาๆ แต่รู้สึกเหมือนมีน้ำตาไหลลงมาโดนที่หน้าอก ผมกอดเธอไว้แน่นเพื่อปลอบ
สโนว์ : มึงปล่อยเข้ามาแบบนี้กูก็ท้องสิ//จู่ๆ เธอพูดขึ้นมา ทำให้ผมนึกขึ้นได้ ถ้าเธอท้องจริงๆ ต้องเป็นปัญหาใหญ่สำหรับผมแน่ๆ
ผม : เดี๋ยวมึงไปอาบน้ำ กูจะไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้//ผมยกตัวสโนว์ออก ลุกขึ้นจัดการใส่เสื้อผ้าตัวเอง
สโนว์ : แต่กูเจ็บเดินไม่ไหว//ผมเข้าไปพยุงสโนว์เดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมรีบเดินออกมาดึงผ้าปูที่นอนที่เปื้อนเลือดออก จัดการเปลี่ยนผ้าผืนใหม่ ผมไม่มีคนใช้ก็แบบนี้แหละ ต้องทำอะไรเองหมด ผมเดินลงมาข้างล่างออกจากบ้าน เดินไปหน้าปากซอยเข้าร้านขายยา เจอเภสัชผู้ชาย
ผม : ขอยาคุมฉุกเฉินหน่อยครับ//ผมพูดออกไป แต่เภสัชคนนั้นมองผมหัวจรดเท้า เอาซะผมอาย
ผม : แม่ใช้ให้มาซื้อ//ผมพูดโกหกออกไป เภสัชหันไปหยิบยาในซองสีเงินมาให้2เม็ด และหยิบยาเป็นกล่องออกมาวางบนโต๊ะ
เภสัช : นี่ยาคุมฉุกเฉิน และนี่ยาคุมปกติ
ผม : เอาแค่ยาคุมฉุกเฉินพอครับ ยาคุมอันนี้ไม่เอา มะ..แม่สั่งมาอย่างเดียว
เภสัช : เอาไปให้แม่กินเถอะ จะได้ปลอดภัยไว้//เภสัชพูดเหมือนไปแอบดูผมอยู่ใต้เตียง
ผม : ก็ได้
เภสัช : แหละนี่คอนดอม//เภสัชหยิบกล่องถุงยางด้านหน้าออกมา1กล่อง
ผม : ไม่เอาครับ//ผมพูดปฏิเสธทันที
เภสัช : เอาไป จะได้ปลอดภัย2ชั้น ไม่ท้องในวัยเรียน//เภสัชพูดยกยิ้มขึ้น คงรู้แล้วสิว่าผมโกหก หน้าตาผมมันฟ้องขนาดนั้นเลยหรือยังไง
ผม : เอาก็ได้ครับ//จากนั้นผมจ่ายเงิน เดินออกมาเห็นสลัดโรลกุ้งของโปรด สโนว์เลยซื้อไปฝากเธอชุดนึง และซื้อแกงถุงไปฝากพ่อ จากนั้นรีบวิ่งกลับมาที่บ้าน บอกเลยว่าวิ่งจริงๆ เพราะกลัวสโนว์รอนาน มาถึงบ้านผม
ผม : แฮ่ก..แฮ่ก//ผมหอบเป็นควายด้วยความเหนื่อย รีบเดินขึ้นข้างบน เจอสโนว์ที่นุ่งผ้าขนหนูสีน้ำเงินเข้มของผมพันรอบอกนั่งกอดอกอยู่บนเตียง เห็นภาพนี้แล้วลืมเหนื่อยทันที
สโนว์ : นานจังวะ
ผม : เออ..กูไปร้านขายยาและซื้อสลัดโรลกุ้งมาฝากมึงด้วย//ผมชูถุงในมือ
สโนว์ : เอามาเร็วๆ เลย//ผมหยิบสลัดโรลเดินถือไปให้เธอที่เตียง ส่งให้เธอ ดูยังไงผมก็ยังเป็นเบ๊สินะ และดันยอมทำตามเธอทุกอย่างด้วย เฮ้อ~~
สโนว์ : อร่อยจัง//เธอเจอของโปรดเข้าไปกลับยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย
ผม : ทำไมไม่รู้จักแต่งตัวให้ดี//ผมถามเธอกลับไป
สโนว์ : ก็มันร้อน เอากระดาษมาพัดๆ ให้หน่อยดิ//เธอเอาอีกมือมาพัดหน้าตัวเอง ผมกดรีโมทปรับให้แอร์เย็นขึ้น หยิบกระดาษบนโต๊ะไปพัดๆ ให้เธอ ส่วนเธอนั่งเป็นคุณนายกินสลัดโรลในมืออย่างสบายใจ
สโนว์ : ชิมไหม//เธอหันมาหาถามผม ชูสลัดในมือส่งมา
ผม : ก็ได้//ผมขยับหน้าอ้าปากจะไปกิน แต่เธอเอามือหลบแกล้งผม
สโนว์ : ไม่ให้กินหรอก แบร่!! //เธอกำลังอ้าปากจะกินในมือตัวเอง ผมรีบดึงมือเอาสลัดในมือป้อนเข้ามาในปากผมแทน ผมใช้ลิ้นเลียและอมนิ้วของเธอแกล้งไป เธอทำหน้าตกใจมากแต่ก็ไม่ดึงมือกลับ ผมเลียนิ้วเธออยู่แบบนั้น เธอเริ่มเปลี่ยนแววตาอ่อนลง ผมไล่จูบตามมือขึ้นไปตามแขน ตามไหล่ ตัวเธอหอมกลิ่นสบู่เหลวของผม ผมจูบปากเธอทันที หยิบกล่องสลัดโรลวางไว้ที่โต๊ะด้านข้าง จับมือเธอมาคล้องคอผม แล้วผมก็ดึงผ้าขนหนูออก เอามือบีบหน้าอกของเธอแรงๆ
สโนว์ : อ่า~~//เธอครางออกมาจากลำคอ ผมผลักเธอนอนลงเบาๆ แต่เธอกอดผมไว้แน่นแล้วขึ้นคร่อมผมแทน
สโนว์ : กูไม่ยอมให้มึงทำกูฝ่ายเดียวหรอก//ผมยาวๆ ของเธอแฉกข้างมาฝั่งเดียวกัน ดูแล้วเซ็กซี่
ผม : มึงหายเจ็บแล้วใช่ไหม
สโนว์ : ไม่รู้สิ แต่คนอย่างสโนว์ไม่เคยยอมแพ้ใครอยู่แล้ว//เธอพูดจบ ก้มลงมาจูบปากผมอย่างเร่าร้อน แล้วจัดการถอดเสื้อถอดกางเกงของผมออก ผมยอมให้เธอถอดอย่างง่ายดาย เธอกลายมาเป็นฝ่ายรุกปลุกอารมณ์ของผม แล้วจัดการนั่งเสียบลงไปในน้องชาย เธอทำหน้าเจ็บแต่ก็ยังทนขย่มร่างบางลงมาที่ตัวผม จนผมเสร็จอีกรอบฉีดน้ำเข้าไปในร่องของเธอเต็มๆ แล้วเธอก็นอนหอบอยู่บนอกของผม
ผม : เป็นไงล่ะ ทำเป็นเก่ง
สโนว์ : กูเก่งอยู่แล้ว
ผม : รีบไปกินยาเลย//ผมผลักตัวเธอ ให้นอนลงข้างๆ ป๊อก!! ผมดึงน้องชายออก ลุกไปหยิบยาคุมฉุกเฉินมาให้เธอกิน เธอก็ยอมกินอย่างว่าง่ายเธอเองก็คงไม่อยากท้องเหมือนกัน ผมใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสั้นกลับเหมือนเดิม
ผม : เอานี่ยาคุม เมื่อกี้เภสัชร้านยาให้เอามาด้วย//ผมส่งกล่องยาคุมให้เธอ
สโนว์ : กินยาคุมฉุกเฉินไปแล้ว ทำไมต้องกินยาคุมอีก
ผม : เภสัชให้กินกันไว้ บอกว่าจะปลอดภัยกกว่าเดิม
สโนว์ : อืม แล้วในถุงยังมีอะไรอีก//เธอมองถุงในมือผม ผมรีบซ่อนไว้ด้านหลังทันที ถ้ามันรู้ว่าเป็นถุงยางมันคงล้อผมแน่ๆ
ผม : ไม่มีอะไร
สโนว์ : ไม่จริง เอามาดูดิ
ผม : นี่ก็จะ2ทุ่มแล้ว กูว่ามึงกลับบ้านไปดีกว่า//ผมรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง
สโนว์ : เออๆ ว่าแต่ไข้มึงลดแล้วหรอ
ผม : เออจริง รู้สึกว่ามีแรง ตัวไม่ร้อนแล้วล่ะ
สโนว์ : เพราะได้ออกแรงล่ะมั่ง//เธอส่งยิ้มมาให้ผม
ผม : ยิ้มอยู่ได้ รีบไปแต่งตัวกลับบ้านได้แล้ว//ผมหยิบชุดนักเรียนที่กองอยู่ที่พื้น ส่งให้เธอใส่ เธอก็แต่งตัวต่อหน้าผมไม่มีความอายเลย จากนั้นผมแต่งตัวใส่กางเกงยีนส์ทับกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ เดินพยุงสโนว์ลงมาข้างล่างเพราะเธอยังเจ็บที่อวัยวะเพศอยู่ พ่อผมกลับมาพอดี ผมรีบปล่อยมือจากเธอ
ผม : พ่อกลับมาแล้วเหรอ
สโนว์ : สวัสดีค่ะลุงหนึ่ง
พ่อ : สโนว์ก็อยู่ด้วยเหรอ ฟ้ามืดแล้วเป็นผู้หญิงทำไมยังไม่กลับบ้าน
ผม : สโนว์เอาเลคเชอร์เคมีมาให้น่ะพ่อ//ผมรีบพูดแทรกขึ้น
พ่อ : อ่อ อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนไหม
สโนว์ : ไม่ดีกว่าค่ะ สโนวฺอิ่มแล้ว//เธอเดินต่อ
พ่อ : ทำไมสโนว์เดินแบบนั้นล่ะ//พ่อถามขึ้น สโนว์หันมามองหน้าผมทันที
ผม : สโนว์ลื่นล้มน่ะ เจ็บขาอยู่เลยเดินแบบนั้น
สโนว์ : ค่ะ ใช่ค่ะ
พ่อ : ล้มที่ไหนหรอ
ผม : ล้มที่โรงเรียน
พ่อ : ดีแล้วที่ไม่ใช่ที่บ้านของเรา นทีก็ดูแลสโนว์หน่อย อย่าให้มาเป็นอะไรที่บ้านของเรา ไม่งั้นคุณโชกุนจะมาโทษพวกเราได้ เข้าใจไหม
ผม : เข้าใจแล้วๆ //ผมเดินไปพยุงสโนว์ แล้วรีบพาเดินออกมาจากบ้าน ผมเรียกแท็กซี่แล้วนั่งไปส่งเธอที่บ้าน จากนั้นก็กลับมาที่บ้านของผม พ่อนั่งรออยู่แล้ว
ผม : พ่อรอผมหรอ
พ่อ : แกคบอยู่กับเด็กนั่นอยู่หรอ
ผม : เปล่าสักหน่อย
พ่อ : ก็ดีแล้ว อย่าให้เรื่องไร้สาระมาตัดอนาคตแกล่ะ ขึ้นไปอาบน้ำแล้วอ่านหนังสือซะ
ผม : ครับ
หลังจากวันนั้นผมกับสโนว์ก็แอบมีอะไรกันบ่อยๆ โดยที่คนอื่นไม่รู้ บางครั้งผมก็สวมถุงยาง บางครั้งก็สด และจะบังคับให้สโนว์กินยาคุมทุกวัน สโนว์ก็กินตามเพราะสโนว์เองก็ไม่อยากท้องเหมือนกัน ผมเริ่มเรียนติวเตอร์ สโนว์เองก็ตามผมมาเรียนที่เดียวกันอีก จนขึ้นม.6 พวกเราเรียนหนักมากเพื่อเตรียมสอบเอ็นทรานซ์ ผมเลือกที่จะเรียนมหาลัยชื่อดังที่เน้นเรื่องหมอ สโนว์ก็เหมือนกัน
วันหนึ่งผมไปบ้านของสโนว์เพื่อไปติวหนังสือ ผมกับเธอนั่งอยู่ในห้องนอน ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้สีดำตัวใหญ่สำหรับอ่านหนังสือ ส่วนเธอนั่งอยู่บนตักของผม
สโนว์ : ไอ้ทีกูว่าจะเป็นหมอโรคหัวใจเหมือนม๊าว่ะ มึงจะเป็นหมออะไร
ผม : กูอยากเรียนที่มันง่ายๆ ไว้กูค่อยเลือกตอนเข้ามหาลัยได้แล้ว//สโนว์หันกลับมามองหน้าผม
สโนว์ : เป็นหมอหัวใจเหมือนกูสิ แล้วมาแข่งกันว่าใครจะเก่งกว่า//เธอเอามือมาจับที่หน้าอกของผม ผมเอามือจับตอบ
ผม : มึงคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ
สโนว์ : จริงดิ//เธอหันกลับไปมองโต๊ะตัวเอง หยิบปากกามาเขียน ขีดๆ ในหนังสือ
ผม : มึงทำอะไร วาดอะไรอยู่//ผมจ้องมองไปยังกระดาษตรงหน้าเธอ
สโนว์ : รอยเย็บ ต่อไปกูจะเย็บแบบนี้ กูจะใส่เครื่องหมายของกูไว้ที่แผลของคนที่กูผ่าตัดหัวใจทุกคน//เธอพูดด้วยสายตาที่เปล่งประกาย ผมมองลงไปที่เธอวาด เป็นรูปขีดยาวๆ แล้วจบท้ายด้วยเครื่องหมายx
สโนว์ : ของมึงล่ะ//เธอหันมาหาผม จมูกเธอมาชนแก้มของผมทันที พวกเรา
สบตากัน ผมขยับไปจูบปากเธอ
..?? ..: ม๊าเอาขนมมาให้//มีเสียงพูดขึ้น ผมผละจูบออก หันไปยังต้นเสียงที่ประตู เป็นอาทีน่า ผมรีบยกตัวสโนว์ให้ลุกขึ้นยืนแล้วผมยืนตาม
อาทีน่า : พวกเธอทำอะไร//อาทีน่าเดินเข้ามาในห้อง พวกผมต่างเงียบก้มมองพื้น
อาทีน่า : ฉันถามว่าทำอะไร!! //อาทีน่าตะคอกด้วยความโกรธ ผมไม่เคยเห็นอาทีน่าเป็นแบบนี้มาก่อน
สโนว์ : ม๊าค่ะ คือสโนว์กับทีแค่คุยกันเฉยๆ //สโนว์พูดด้วยเสียงเรียบ
อาทีน่า : คุยกันโดยการจูบปากกันเนี่ยนะ!!
สโนว์ : ม๊าอย่าโมโหนะคะ เดี๋ยวอาการกำเริบ//สโนว์เดินไปควงแขนอาทีน่า
อาทีน่า : บอกความจริงกับอามาเดี๋ยวนี้นที//อาทีน่าหันมาถามผม
ผม : คือ..คือ
สโนว์ : พวกเราเป็นแฟนกันค่ะ//สโนว์พูดแทรกขึ้น ควับ!! ผมหันไปมองหน้าสโนว์ เพราะผมไม่เคยขอเธอเป็นแฟนสักครั้ง คำว่าแฟนไม่ได้อยู่ในหัวผมเลย
อาทีน่า : จริงเหรอนที//อาทีน่าหันมาถามผม
ผม : ผมไม่..//ผมกำลังพูด แต่โดนตัดหน้า
สโนว์ : จริงค่ะม๊า แต่ม๊าห้ามบอกป๊านะ ว่าสโนว์คบกับนที ไม่งั้นป๊าเล่นงานนทีตายแน่
อาทีน่า : ก็ได้ๆ ลูก2คนคบกันก็ดีนะ นทีนิสัยดีม๊าไว้ใจนที//อาทีน่าหันมาส่งยิ้มให้ ผมรู้สึกผิดทันที ผมน่าจะบอกความจริงออกไป ว่าผมกับสโนว์เป็นแค่เพื่อนกัน ถึงแม้จะมีเรื่องร่างกายเข้ามาเกี่ยว แต่มันก็เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของวัยรุ่นเท่านั้น แต่ถ้าผมบอกไปแบบนั้นพ่อผมจะถูกเด้งออกจากรองผอ.ที่พ่อทำอยู่หรือเปล่า ให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ไปก่อนละกัน ไว้มีโอกาสผมจะพูดความจริงออกไป
ผ่านมาช่วงเทอม2มีมหาลัยดังหลายแห่ง เข้ามาพูดจูงใจให้กับพวกผมเพื่อไปเรียน มีกลุ่มรุ่นพี่ที่เป็นหมอ เข้ามาสาธิตการเย็บแผลกับหุ่นจำลอง สโนว์และผมเลยแข่งกัน คนที่ชนะก็คือสโนว์เหมือนเดิม แถมพวกรุ่นพี่ที่เรียนหมอต่างพากันชมฝีมือของสโนว์ เพราะของเธอสวยจริงๆ นั่นแหละ รอยเย็บที่ออกมาทั้งระเบียบ ปราณีต เป็นแถวสวย และเธอยังลงตัวx ที่ปลายแผลไว้ด้วย ผิดกับผมที่ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ยังต้องฝึกเย็บอีกนาน ตั้งแต่วันนั้น ผมจึงซื้ออุปกรณ์การแพทย์มาทดลองใช้ ผมฝึกหัดจับอุปกรณ์และฝึกเย็บแผล เพื่อให้ชำนาญคล่องมือ โดยไม่บอกใคร
เหลืออีก2เดือนจะมีการจบม.6แล้ว ผมกับสโนว์ก็ยังเรียนหนักเหมือนเดิม อยู่ด้วยกันตลอด แต่พักนี้เธอแปลกๆ ไป หน้าตาดูเหนื่อยๆ ผมซื้อขนมของชอบมาให้เธอก็ไม่กิน เคยมีครั้งนึงผมเห็นเธอวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ ถามเธอแต่เธอบอกว่าเป็นโรคเครียดเพราะใกล้จะเอ็นทรานซ์ ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ผ่านมาอีก1อาทิตย์ ผมอ่านหนังสืออยู่บนห้อง สโนว์โทรมาบอกว่าจะมาขอยืมชีทที่ครูติวเตอร์แจกเมื่อวาน ผมบอกให้เธอมาเอาเองที่บ้าน จริงๆ ผมแกล้งเรียกเธอมา เพื่อกะจะมีsexระบายความเครียดเท่านั้น ผมเดินลงมาข้างล่างเพื่อรอเธอ แต่เจอกับพ่อที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟากลางบ้าน
ผม : วันนี้พ่อไม่ไปทำงานหรอ
พ่อ : วันนี้หยุด
ผม : อ่อ เดี๋ยวสโนว์จะมาเอาชีทนะพ่อ
พ่อ : พักนี้มาบ่อยนะ มีอะไรกันหรือเปล่า
ผม : จะมีอะไรได้ยังไง สโนว์ก็แค่เพื่อน
พ่อ : ก็ดีที่เป็นแค่เพื่อน แต่จะว่าไปถ้าแกคบกับสโนว์ก็ดีนะ ต่อไปแต่งงานกัน รพ.ก็จะได้เป็นของแก//พ่อหันมาจ้องหน้าผมตาอย่างเป็นประกาย
ผม : พ่อพูดอะไร!! ไม่มีทางหรอก ผมกับมันเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ผมไม่มีทางแต่งงานกับมันแน่ นิสัยกดขี่อย่างมันผมเกลียดที่สุด ที่ผมทนคบเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่เด็กก็เพราะทนเพื่อปู่ แต่พอปู่ตาย ตอนนี้ผมทนคบกับมันเพื่อพ่อ พ่อควรรู้ไว้บ้างว่าผมอดทนกับการกระทำของสโนว์ขนาดไหน มันก็แค่เห็นผมเป็นเบ๊รับใช้มันเท่านั้น//ผมพูดระเบิดอารมณ์ออกมา รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก
พ่อ : แกเป็นลูกที่ดีจริงๆ พ่อเข้าใจแกแล้ว แกยอมขนาดนี้เพื่อครอบครัวของเราสินะ
ผม : ใช่แล้ว ถ้าไม่เกี่ยวกับครอบครัว พ่อคิดเหรอว่าผมจะทนคบกับคนเอาแต่ใจแบบนั้นได้
พ่อ : อืมๆ ไว้แกเป็นหมอชื่อดัง แกจะเลือกอยู่ที่รพ.ไหนก็ได้ พ่อจะสนับสนุนแกเอง
ผม : ขอบคุณที่เข้าใจผมครับ
พ่อ : พ่อถามอีกคำแกได้กับเด็กนั่นหรือยัง//ผมถึงกับอึ้งกับคำถามของพ่อ ผมเงียบไม่พูดอะไร
พ่อ : ถ้าสโนว์ท้องขึ้นมาแกคงรู้สินะ ว่าเด็กในท้องจะเป็นปัญหาต่ออาชีพหมอของแก//ผมเข้าใจดี อาชีพหมอประวัติต้องไม่เคยด่างพร้อยใดๆ ยิ่งมีลูกก่อนวัย ทำผู้หญิงท้องยิ่งไม่สมควรทำ
ผม : จะท้องได้ยังไงผมป้องกันดี
พ่อ : แสดงว่ามีอะไรกันแล้วสินะ เลิกยุ่งกับสโนว์จะดีกว่ากันไว้ก่อนที่จะมีปัญหาอะไรตามมา
ผม : เข้าใจแล้วครับ
พ่อ : แกรู้ใช่ไหมว่าพ่อคือคนที่หวังดีกับแกที่สุด//พ่อตบไหล่ผมเบาๆ แล้วเดินขึ้นห้องไป ผมคงต้องเลิกยุ่งกับสโนว์ตามคำสั่งของพ่อจริงๆ แล้วสินะ เป็นแค่เพื่อนเธอ แต่จะไม่มีsexอีกเด็ดขาด ผมรอสโนว์ทั้งวัน แต่เธอก็ไม่มา ผมโทรไปก็ไม่รับ โทรเข้าบ้านคนที่บ้านบอกว่าเธอหลับพักผ่อน เช้าต่อมาผมไปที่โรงเรียนตรงไปหาเธอ แต่เธอกลับไม่พูดอะไร และเธอพยายามเลี่ยงกลบหน้าผมตลอด ผ่านมาอีก 1เดือน ผมไม่ได้คุยกับเธอเลยสักคำ แต่เห็นมีผู้ชายคนนึงขับรถมารับมาส่งเธอตลอด หรือเธอมีแฟน แต่ทำไมเธอไม่บอกผมล่ะ ในหัวผมสลัดเรื่องเธอออกไปไม่ได้ พยายามอ่านหนังสือแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ผมตัดสินใจไปบ้านเธอเพื่อถามให้รู้เรื่อง แต่ต้องไปเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด
..?? ..: กูถามว่าท้องกับใคร!! //มีเสียงผู้ชายพูดเสียงดัง ผมหลบข้างประตูแอบมองไป เห็นสโนว์นั่งหันหลังให้ผมอยู่ที่พื้น อาโชกุนยืนชี้หน้าด่าสโนว์อยู่ ข้างๆ มีอาทีน่าที่พยายามห้ามอาโชกุน
อาโชกุน : กูถามว่ามึงท้องกับใคร//อาโชกุนตะโกนลั่นบ้านถามสโนว์ เดี๋ยวนะสโนว์ท้องเหรอ เป็นไปไม่ได้ แล้วสโนว์ท้องกับใคร กับผมหรอ แต่เป็นไปไม่ได้เพราะผมป้องกันดีและอีกอย่างสโนว์ก็กินยาคุม หรือว่าจะท้องกับผู้ชายคนที่ขับรถมารับเธอทุกวัน
อาทีน่า : สโนว์ลูกบอกไปสิว่าท้องกับใคร//อาทีน่าร้องไห้ไปพูดไป สโนว์ร้องไห้เอาแต่ส่ายหัว
อาโชกุน : กูให้มึงไปเรียน แต่มึงเสือกท้อง บอกกูมาสิว่ามันเป็นใคร กูจะไปยิงหัวมัน//อาโชกันโกรธหนักมาก หยิบปืนจากเอวยิงขึ้นเพดาน ปัง!! ปัง!! โคตรน่ากลัว ทำผมถึงกับสะดุ้ง
อาทีน่า : ลูกบอกคบอยู่กับ.. หรือจะเป็นนที//อาทีน่าจ้องหน้าสโนว์
อาโชกุน : ไอ้นทีหรอ มึงท้องกับไอ้นทีเหรอ//อาโชกุนหันไปถามอาทีน่า แล้วหันไปถามสโนว์ มีชื่อผมถูกเอ๋ยขึ้น ผมรีบเดินเข้าไป
ผม : สโนว์ตกลงมึงท้องกับกูเหรอ//ผมเดินไปยืนข้างหน้าสโนว์ เธอเงยหน้ามามองผมอย่างตกใจ แล้วลุกขึ้นยืน
สโนว์ : คนอย่างกูไม่ท้องกับเบ๊อย่างมึงหรอก//เธอจ้องหน้าผมด้วยความโกรธ เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกผมว่าเบ๊ มันทำให้ผมจุก
อาโชกุน : แล้วมึงท้องกับใครสโนว์//อาโชกุนถามแทรกขึ้น
สโนว์ : ไม่รู้ สโนว์ร่านเองจำพ่อเด็กไม่ได้//เพี๊ยะ!! อาโชกุนตบหน้าสโนว์ทันที จนเธอล้มลงไปนั่งกับพื้น ผมจะไปพยุงเธอ แต่อาทีน่าไปกอดสโนว์ไว้ คำพูดของสโนว์ทำผมอึ้ง หรือช่วงนั้นมีอะไรกับผม เธอก็ไปมีอะไรกับคนอื่นด้วย เธอมีsexกับผมคนเดียวไม่พอสินะ แล้วผู้ชายคนที่มารับส่งเธอล่ะ หรือเธอท้องกับมันแต่ปิดบังไว้เพราะเธอรักมันมาก ในหัวของผมเกิดคำถามมากมาย
อาทีน่า : เฮียทำลูกกูทำไม!! //อาทีน่าโกรธมาก จ้องเขม็งไปที่อาโชกุน
อาโชกุน : เพราะมึงตามใจมันแบบนี้ยังไงล่ะ มันถึงเป็นเด็กใจแตกแบบนี้//อาโชกุนจะเดินไปกระชากสโนว์ แต่ผมดึงแขนห้ามไว้
อาโชกุน : มึงปล่อยกูไอ้นที วันนี้กูจะเอาก้อนเนื้อร้ายในท้องมันออก//อาโชกุนสบัดแขนจนผมล้มไป ผมรีบลุกขึ้นยืน
อาทีน่า : เฮียเป็นหมอประสาอะไรจะฆ่าชีวิตเด็กที่ไม่รู้อะไรเชียวเหรอ เฮียไม่เอาเด็ก แต่ทีน่าจะเอาเอง นั่นลูกของสโนว์ เป็นหลานของเรานะเฮีย ฮือๆๆ //อาทีน่าร้องไห้หนักมาก ยืนกุมหน้าอกตัวเองไว้ คำพูดของอาทีน่าทำให้อาโชกุนหยุดชะงัก
สโนว์ : ฮือๆ ลูกของสโนว์ สโนว์จะเลี้ยงเอง ป๊าอย่าทำอะไรเลยนะ//สโนว์คลานก้มลงไปกราบแทบเท้าของอาโชกุน เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอยอมถึงขนาดนั้น
อาโชกุน : ทำไมทำแบบนี้ กูเจ็บขนาดไหนมึงรู้ไหม//อาโชกุนเอามือทุบที่อกตัวเอง
สโนว์ : ป๊าอย่าทำแบบนั้น สโนว์ผิดเอง สโนว์ขอโทษค่ะ อย่าทำหัวใจม๊าแบบนั้น ฮือๆ //สโนว์ลุกขึ้นยืน จับที่มือของอาโชกุนไว้ หมับ!! อาโชกุนกอดสโนว์ไว้ทันที
สโนว์ : หนูขอโทษจริงๆ ค่ะป๊า ฮือๆ //ทั้ง2พ่อลูกกอดกันกลม
อาทีน่า : แค่กๆๆ //อาทีน่าไอขึ้น ทุกคนต่างหันไปมอง อาโชกุนรีบเดินไปหาทันที
อาโชกุน : มึงเป็นอะไรไหม
อาทีน่า : แค่เหนื่อยน่ะเฮีย
อาโชกุน : ไปพักอย่างบนห้องก่อน//อาโชกุนเดินพยุงอาทีน่าขึ้นห้องไป ผมเดินไปหาสโนว์ทันที
ผม : ตกลงมึงท้องกับใครกันแน่ หรือจะเป็นผู้ชายที่ไปรับไปส่งมึง//ผมจับแขนเธอไว้
สโนว์ : กูจะท้องกับใครก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับเบ๊คนใช้อย่างมึงหรอก ไอ้ขี้แพ้ ไอ้ชั้นต่ำ//เธอด่าผมด้วยความโกรธ
ผม : มึงโกรธอะไรกูพูดมาสิ บอกกูมาเลย พูดมาตรงๆ
สโนว์ : กูรู้สันดานมึงดี ที่มาประจบกูก็เพื่อพ่อมึงสินะ กูโง่มาตลอดตอนนี้กูฉลาดแล้ว เลิกมายุ่งกับกูซะ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่มาหลอกใกล้ชิดกับกู กูจะไม่บอกม๊าหรอก เพราะม๊าเห็นครอบครัวของมึงเป็นผู้มีพระคุณ หัวใจม๊าก็ไม่แข็งแรงกูจะไม่พูดเรื่องไร้สาระนี้เด็ดขาด เชิญตัวเหี้ย ไม่สิจะด่าเหี้ยก็สงสารเหี้ย เอาเป็นว่ามึงออกไปซะ ออกไปจากบ้านกู//เธอหน้าแดงด้วยความโกรธชี้หน้าด่าผม
ผม : คือกู...มึงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ใครบอกมึง
สโนว์ : กูรู้จากใครไม่สำคัญ ตอนนี้กูฉลาดแล้ว มึงก็แค่เบ๊คนรับใช้ แม้แต่ความเป็นเพื่อนกูก็ไม่มีให้มึง อย่าเจอกันอีก//สโนว์พูดจบ วิ่งขึ้นไปข้างบน ผมอึ้งมาก ทุกอย่างงงไปหมด มันเกิดขึ้นเร็ว ผมไม่ทันได้เตรียมใจอะไรเลย
หลังจากวันนั้นผมไม่เคยไปเหยียบบ้านหลังนั้นอีกเลย ชีวิตของผมกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือไม่มีสโนว์ ตั้งแต่วันนั้นผมไม่เคยเจอสโนว์อีกเลย เธอหายไปจากชีวิตของผม นี่สินะสิ่งที่ผมหวังไว้ตลอด แต่ทำไมมันกลับรู้สึกเหงาแบบแปลกๆ แต่ได้ยินมาจากพ่อของผมว่าสโนว์ไปเรียนต่อที่เมืองนอก เธอคงไปเส้นทางที่เธอต้องการ ผมก็ต้องทำในสิ่งที่ผมต้องทำเหมือนกัน ผมเอาเวลาทั้งหมดไปทุ่มให้กับการเรียน ผมเอ็นทรานซ์ได้ในมหาลัยชื่อดังตามที่ต้องการ ผมตัดสินใจเรียนหมอทางด้านหัวใจเพราะผมมั่นใจในการทักษะการผ่าตัดที่ผมฝึกบ่อยๆ จนผมจบป.โท ผมกลายเป็นหมอที่จบด้วยเกียรตินิยมอันดับ1 หลายๆ รพ.ต่างต้องการตัวผม 1ในนั้นคือรพ.ที่พ่อบริหารอยู่ พ่อมาขอร้อง ผมจึงตัดสินใจทำที่รพ.ของอาโชกุน และบวกกับช่วงนั้นอาการของอาทีน่าไม่ค่อยดี เข้ารักษาคนไข้ไม่ได้ ผมเลยทำหน้าที่หมอรักษาโรคหัวใจแทน ด้วยฝีมือการผ่าตัดของผมพ่อดันผมให้ออกรายการสื่อต่างๆ เป็นที่รู้จักทั้งประเทศ ผมเลนกลายเป็นหมอคนดังไป
ตอนแรกๆ ผมตื่นเต้นที่จะได้รักษาคน มีไฟกระตือรือร้น แต่พอผ่านไป3ปี ผมเริ่มเบื่อเพราะแต่ละวันอยู่แต่กับคนไข้และการผ่าตัด ชีวิตมันวนอยู่แค่นี้จำเจมาก จนวันนึงเธอกลับมา ผมได้มาเจอเธออีกครั้ง เธอเข้ามาในรพ. แห่งนี้ทำให้เรื่องน่าเบื่อของผมเปลี่ยนไป เธอมาวันแรกประกาศเปิดศึกกับผม เรื่องน่าสนุกกำลังรออยู่สินะ
- ผู้เขียน
